ਚਾਚੀ ਤੇ ਚਾਚੀ ਦੀ ਨੂੰਹ ਭਾਗ

ਦਸੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਸਨਾਟਾ ਸੀ. ਵਿਚ ਵਿਚ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੇ ਭੌਂਕਣ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ. ਰਾਤ ਦਾ ਇਕ ਵੱਜ ਚੁਕਿਆ ਸੀ. ਲੱਖ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ 25 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਏਦਾਂ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਨੀਂਦ ਰੂਬੀ ਨਾਲ ਰੁਸ ਗਈ ਹੋਵੇ.

ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬਾਹਰ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਘਰ ਵਿਚ ਰੂਬੀ ਆਪਣੇ ਮਖਮਲੀ ਬੈਡ ਤੇ ਕੰਬਲ ਵਿਚ ਕਰਵਟਾਂ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ.

ਬੈਡ ਤੇ ਪਈ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਕੱਲਾਪਣ ਵਢ ਵਢ ਕੇ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਰੂਬੀ ਅਜਕਲ ਕਾਫੀ ਇਕੱਲਾਪਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਸੀ. ਗੁੰਦਵੇਂ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਮਾਲਕਿਨ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਕਿਸਮਤ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. 5 ਫੁੱਟ 4 ਇੰਚ ਕੱਦ ਤੇ 36-32-38 ਦਾ ਫਿਗਰ ਸੀ. ਮੂੰਮੇ ਪੂਰੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਤੇ ਰੰਗ ਦੁੱਧ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਚਿੱਟਾ. ਚਿੱਤੜ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲੇ ਹੋਏ ਤੇ ਪੱਟ ਕੇਲੇ ਦੇ ਤਣੇ ਵਾਂਗੂ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਸੀ. ਪੂਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਮਲਾਈ ਵਰਗਾ ਕੋਮਲ ਸੀ. ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਹੱਥ ਲਾਏ ਤੋਂ ਮੈਲੀ ਹੋ ਜਾਊ.

ਘਰ ਵਿਚ ਰੂਬੀ ਦੀ ਸੱਸ ਕਮਲਜੀਤ (ਮੇਰੀ ਚਾਚੀ) ਤੇ ਸੋਹਰਾ ਹਰਦਿਆਲ ਰੂਬੀ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ. ਕਮਲਜੀਤ ਉਮਰ 48 ਸਾਲ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਫੇਰ ਵੀ ਕਾਫੀ ਜਵਾਨ ਲਗਦੀ ਸੀ. ਸ਼ਰੀਰ ਭਾਰਾ ਸੀ ਤੇ ਰੰਗ ਭਾਵੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੋਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਤਿੱਖੇ ਨੈਣ ਨਕਸ਼ ਉਸ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੰਦ ਲਾਉਂਦੇ ਸੀ. ਉਹ ਪੂਰੀ ਸ਼ੋਕੀਨ ਜੱਟੀ ਸੀ ਤੇ ਨਵੀਆਂ ਵਿਆਹੀਆਂ ਵਾਂਗ ਮੇਕਅਪ ਕਰ ਕੇ ਰੱਖਦੀ ਸੀ ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਚੱਕਵੇਂ ਸੂਟ ਹੀ ਪਾਉਂਦੀ ਸੀ.

ਹਰਦਿਆਲ (ਚਾਚਾ)ਦੀ ਉਮਰ 55 ਸਾਲ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਸ਼ੁਗਰ ਦਾ ਮਰੀਜ਼ ਸੀ. ਸ਼ੁਗਰ ਦਾ ਮਰੀਜ਼ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕਾਫੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਵੀ ਹੋ ਚੁਕਾ ਸੀ. ਹਰਦਿਆਲ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਲੰਗੂਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਅੰਗੂਰ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ.

2 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾ ਰੂਬੀ ਇਸ ਘਰ ਵਿਚ ਦੁਲਹਨ ਬਣ ਕੇ ਆਈ ਸੀ. ਹਰਦਿਆਲ ਤੇ 2 ਬੱਚੇ ਸੀ.

ਕੁੜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੀ. ਉਸਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ 3 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨਾਲ ਸੋਹਰੇ ਘਰ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ. ਹਰਦਿਆਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਨਾਮ ਲਖਵਿੰਦਰ ( ਰੂਬੀ ਦਾ ਪਤੀ ) ਸੀ. ਉਹ ਦੁਬਈ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ. ਤਨਖਾਹ ਵੀ ਵਧੀਆ ਸੀ. ਦੁਬਈ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਕਰਕੇ ਉਹ ਸਾਲ ਵਿਚ 1-2 ਵਾਰ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਆਉਂਦਾ ਸੀ.

ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਲਖਵਿੰਦਰ 8 ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਆਇਆ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਤੇ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੀ ਅਰੇਂਜ ਮੈਰਿਜ ਹੋਈ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਵਧੀਆ ਖਾਨਦਾਨ ਤੋਂ ਸੀ. ਉਸਦੇ ਪਿਓ ਦੀ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ 2 ਭਰਾ ਸਨ ਜੋ ਕਿ ਰੂਬੀ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸਨ. ਰੂਬੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਹੋਸ਼ਿਆਰ ਸੀ ਤਾਂ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੰਪਿਊਟਰ ਵਿਚ ਡਿਗਰੀ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ. ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਕਈ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਰੂਬੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਆਈ ਸੀ.

ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੇ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਵਿਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਮੁੰਡੇ ਸਿਰਫ ਓਹਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਰਸ ਪੀਣਾ ਚੌਹਦੇ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਸਿਰਫ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਹੀ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੀ ਸੀ. ਕਾਲਜ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਨੇ ਇਕ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਟੀਚਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਵੀ ਕੀਤੀ. ਜਦੋਂ ਰੂਬੀ 24 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਸ ਲਈ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਆਇਆ. ਰੂਬੀ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਪਸੰਦ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੀ ਤਨਖਾਹ ਵਧੀਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਘਰ ਵੀ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਕੋਲ ਜ਼ਮੀਨ ਵੀ ਚੰਗੀ ਸੀ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਝੱਟ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਪਹਿਲਾਂ ਤਾ ਰੂਬੀ ਨੇ ਥੋੜੀ ਨਾ ਨੁਕਰ ਕੀਤੀ ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਲਖਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਹ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ. ਰੂਬੀ ਦਾ ਸੋਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਹਰਦਿਆਲ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ ਕਿ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਸਿਆਣੀ ਬਹੂ ਮਿਲ ਗਈ. ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸੋਹਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਘੁਲ ਮਿਲ ਗਈ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਹਰਦਿਆਲ ਵੀ ਰੂਬੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੇ ਸੀ. ਸੋਹਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ.

ਘਰ ਦੀ ਸਫਾਈ ਲਈ ਓਹਨਾ ਨੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਇਕ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਸਫਾਈ ਕਰ ਕੇ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ. ਬਸ ਰੋਟੀ ਹੀ ਬਣਾਉਣੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜੋ ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਮਿਲ ਕੇ ਬਣਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਸੀ. ਉਸ ਦਾ ਸੋਹਰਾ ਹਰਦਿਆਲ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਂਦਾ. ਸਾਡਾ ਘਰ ਚਾਚੇ ਘਰ ਤੋਂ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਸੀ. ਮੇਰੀ ਉਮਰ 22 ਸਾਲ ਹੀ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਰੰਗ ਦਾ ਇਕ ਦਮ ਗੋਰਾ ਸੀ ਪਰ ਸ਼ਰੀਰ ਪੱਥਰ ਵਰਗਾ ਸੀ. ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਤੇ ਜਿੰਮ ਕਰਕੇ ਡੌਲੇ ਵੀ ਚੰਗੇ ਬਣ ਗਏ ਸਨ. ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਹੀ ਲੱਗਦਾ ਸੀ. ਚਾਚੀ ਦਾ ਕੰਮ ਮੱਝਾਂ ਦੀ ਧਾਰ ਕੱਢਣੀ, ਪੱਠੇ ਪਾਉਣੇ ਤੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਮੈ ਤੇ ਚਾਚਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸੀ.

ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਇਕ ਮਹੀਨਾ ਬਾਅਦ ਲਖਵਿੰਦਰ ਵਾਪਿਸ ਦੁਬਈ ਚਲਾ ਗਿਆ.

ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਾਣ ਲੱਗਾ ਸੀ ਤਾ ਰੂਬੀ ਓਹਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਕੇ ਬਹੁਤ ਰੋਈ ਸੀ. ਉਸ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਬਹੁਤ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਈ ਸੀ. ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਅਜੇ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਲਖਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਪਿਆਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕੀ ਸੀ. ਪਰ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੀ ਵੀ ਮਜਬੂਰੀ ਸੀ. ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਪੈਣਾ ਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਲਈ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਕੱਟਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਵੇਲੇ ਜਦੋਂ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਲਖਵਿੰਦਰ ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਆਉਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ.

ਲਖਵਿੰਦਰ ਹੀ ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪਿਆਰ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੂਬੀ ਨੇ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਵਾਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਮਨ ਤੇ ਤਨ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਰੂਬੀ ਦੀ ਸੀਲ ਉਸ ਨੇ ਹੀ ਤੋੜੀ ਸੀ. ਇਹ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਦੀ ਹੀ ਹਿੰਮਤ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਏਨਾ ਸੋਹਣਾ ਸ਼ਰੀਰ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਲਈ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਸੀ. ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਚੋਦਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਹੀ ਬਹੁਤ ਮੁੰਡੇ ਸਨ.

ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਦੁਬਈ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਲਈ ਤੜਪ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਹੋਰ ਕੋਈ ਰਾਸਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਰੰਡੀ ਜਨਾਨੀ ਵਾਂਗ ਬਾਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਉਸ ਦੇ ਸੋਹਰੇ ਘਰ ਦੀ ਇੱਜਤ ਦਾ ਸਵਾਲ ਸੀ.

ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਬੇਚੈਨ ਸੀ. ਇਸ ਬੇਚੈਨੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸੀ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੀ ਭੈਣ ਪ੍ਰੀਤਿ ਜੋ ਕਿ ਰੂਬੀ ਦੀ ਨਣਦ ਸੀ. ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤੇ ਹਰਜੀਤ ਨੂੰ ਚੁਦਾਈ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ ਸੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਇਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਹਰਜੀਤ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਆਈ ਸੀ. ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਇਕ ਦੋ ਵਾਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਮਿਲਣ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਬਹੁਤ ਬਣਦੀ ਸੀ. ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਇਕ ਦੋ ਸਾਲ ਦਾ ਹੀ ਫਰਕ ਸੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਸੋਹਰੇ ਵੀ 20 KM ਹੀ ਦੂਰ ਸੀ. ਹਰਜੀਤ ਸਰਕਾਰੀ ਟੀਚਰ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਹਰਜੀਤ ਨੂੰ ਛੁਟੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸੋਹਰੇ ਆ ਜਾਂਦਾ. ਕਈ ਵਾਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਇਕੱਲੀ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ.

ਰੂਬੀ ਨੇ ਅਣਜਾਣੇ ਵਿਚ ਹੀ ਹਰਜੀਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦੇ ਦੇਖ ਲਿਆ ਸੀ. ਪੂਰੀ ਘਟਨਾ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੋਈ

ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਰੂਬੀ ਜਦੋਂ ਸੌਣ ਲਈ ਬੈਡ ਤੇ ਪਈ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਲਖਵਿੰਦਰ ਨਾਲ ਬਿਤਾਏ ਪਲ ਯਾਦ ਆ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ ਲੈਂਦੀ. ਰੂਬੀ ਵਾਰ ਵਾਰ ਪਾਸੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਹੀ ਲਖਵਿੰਦਰ ਉਸ ਕੋਲ ਆ ਜਾਵੇ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰੇ. ਪਰ ਅਸਲੀਅਤ ਤਾਂ ਇਹ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਉਸ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਸੀ.

ਏਨੀ ਠੰਡ ਵਿਚ ਵੀ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਤਰੇਲੀ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਤੇ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ. ਉਸ ਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਵੀ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਖੋਲਿਆ ਤੇ ਉਸ ਬਿਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਕੀਤੇ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਕੋਈ ਉੱਠ ਨਾ ਜਾਵੇ. ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਰਸੋਈ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਿਸਕੀਆਂ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀਆਂ. ਉਹ ਜਿੱਥੇ ਖੜੀ ਸੀ ਓਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਗਈ. ਪੂਰੀ ਲਾਬੀ ਵਿਚ ਹਨੇਰਾ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਲਗਾ ਜਿਵੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਉਸ ਦੀ ਨਣਦ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਏਨੀ ਰਾਤ ਤਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੁੱਤੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ. ਰੂਬੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਦੇਖਾਂ. ਰੂਬੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਕਮਰੇ ਕੋਲ ਗਈ ਤੇ ਚੁਪਚਾਪ ਦਰਵਾਜੇ ਨਾਲ ਕੰਨ ਲਗਾ ਕੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਸੁਣਨ ਲੱਗ ਗਈ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਆਹਹਹਹਹਹ …………ਆਹਹਹਹਹਹ …………. ਆਹਹਹਹਹਹ……….. ਆਹਹਹਹਹਹ… ਅਜੇ ਕਿੰਨਾ ਕ ਬਾਹਰ ਆ.

ਹਰਜੀਤ: ਜਾਨ, ਅਜੇ ਤਾਂ ਅੱਧਾ ਹੀ ਅੰਦਰ ਗਿਆ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਤਾਂ ਫੇਰ ਪੂਰਾ ਧਕ ਦਿਓ. ਏਨਾ ਕਿਓਂ ਤੜਪਾ ਰਹੇ ਆ.

ਹਰਜੀਤ: ਕਿਓਂਕਿ ਅੱਜ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੀ ਨਜਾਰੇ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਲੈਣੀ ਆ. ਮੇਰਾ ਤਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਪੂਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤੈਨੂੰ ਐਵੇਂ ਹੀ ਚੋਦਦਾ ਰਹਾਂ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਹੁਣ ਤਕ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਆਹ ਕੁਝ ਹੀ ਕਰਦੇ ਆਂ. ਹਫਤੇ ਵਿਚ ਮਸਾਂ ਇਕ ਅੱਧਾ ਦਿਨ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਿੰਨੇ ਆ. ਥੋਡਾ ਤਾ ਮਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਭਰਦਾ. ਪਤਾ ਨੀ ਥੋਨੂੰ ਏਨੀ ਠਰਕ ਕਿਥੋਂ ਚੜੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ.

ਹਰਜੀਤ: ਜਾਨ, ਤੂੰ ਸੋਹਣੀ ਹੀ ਏਨੀ ਆ. ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨੀ ਜਾਂਦਾ. ਤੈਨੂੰ ਸਵਾਦ ਨੀ ਆਉਂਦਾ?

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਥੋਨੂੰ ਇਹ ਕਿਉਂ ਲਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਸਵਾਦ ਨੀ ਆਉਂਦਾ. ਥੋਡੇ ਵਰਗਾ ਘਰਵਾਲਾ ਤਾਂ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਹੀ ਮਿਲਦਾ.

ਇਹ ਸਭ ਸੁਣ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਰੂਬੀ ਓਥੇ ਹੀ ਖੜੀ ਰਹੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਹੋਰ ਰੁਕ ਜਾਇ-. ਰੂਬੀ ਨੇ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਜਨਾਨੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਲੈਂਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ. ਉਹ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਦਰਵਾਜੇ ਨਾਲ ਕੰਨ ਲਾ ਕੇ ਖੜੀ ਰਹੀ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਨਜਾਰੇ ਲੈਂਦੀ ਰਹੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਰੂਬੀ ਦੇ ਦਿਲ ਤੇ ਵੱਜ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ ਤੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਅੰਦਰ ਦਾ ਨਜਾਰਾ ਕਿਵੇਂ ਹੋਊ. ਰੂਬੀ ਗਰਮ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ.

ਏਨੀ ਠੰਡੀ ਰਾਤ ਵਿਚ ਉਹ ਸਿਰਫ ਆਪਣੀ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਲਾਬੀ ਵਿਚ ਖੜੀ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਗਰਮੀ ਆ ਰਹੀ ਸੀ.

ਓਧਰ ਹਰਜੀਤ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਿਚ ਉਲਝੇ ਹੋਏ ਸੀ ਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਸੀ ਕਿ ਰੂਬੀ ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣਦੇ ਸੁਣਦੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਦੋ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਮੂੰਮੇ ਤੇ ਚਲਾ ਗਯਾ ਤੇ ਉਹ ਮੂੰਮੇ ਨੂੰ ਮਸਲਣ ਲੱਗੀ. ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਵਾਸਨਾ ਵਿਚ ਡੁੱਬਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਲਈ ਓਥੇ ਖੜੇ ਰਹਿਣਾ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ.

ਉਧਰ ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਤੇ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਦੰਦੀ ਵੱਢੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ. ਇਹ ਚੀਕ ਸੁਣ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੀ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿਚ ਗਵਾਚੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਉਹ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਭਿੱਜ ਗਈ ਸੀ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਆ ਤੁਸੀਂ. ਏਨੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਦੰਦੀ ਕਿਉਂ ਵਢੀ ਸੀ.

ਹਰਜੀਤ: ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ, ਤੇਰੇ ਮੂੰਮੇ ਹੀ ਏਨੇ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਆ. ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੂਸ ਚੂਸ ਕੇ ਮੇਰਾ ਮਨ ਨਹੀਂ ਭਰਦਾ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਚੂਸ ਚੂਸ ਕੇ ਲਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤੇ. ਅਜੇ ਤਕ ਮਨ ਨੀ ਭਰਿਆ?

ਹਰਜੀਤ: ਨਹੀਂ ਡਾਰਲਿੰਗ, ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਤੋਂ ਮਨ ਕਿਵੇਂ ਭਰ ਸਕਦਾ.

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਹਰਜੀਤ ਫੇਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਵੀ ਮੂੰਮੇ ਚੁਸਵਾ ਕੇ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਯਾਰ ਹੁਣ ਅੱਗ ਨੂੰ ਠੰਡਾ ਕਰ ਦੋ. ਆਹਹਹਹ …………ਆਹਹਹਹ……….. ਆਹਹਹਹ

ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਲੱਗਾ ਕੀ ਅੱਗ ਠੰਡੀ ਕਰਨ ਦਾ ਸਹੀ ਮੌਕਾ ਆ ਗਿਆ. ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਕੇ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਵੜ ਗਿਆ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਊਹਹਹਹਹਹਹ ………… ਅਹਹਹਹਹ…………. ਅਹਹਹਹਹ

ਰੂਬੀ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ. ਰੂਬੀ ਕੁਝ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਸਬ ਕੁਝ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਹੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਓਹਨਾ ਦੀ ਰਾਸ ਲੀਲਾ ਦੇਖਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੂਬੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਸਹੀ ਗਲਤ ਕੁਝ ਵੀ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਤਾਂ ਬਸ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨੂੰ ਚੁਦਦੀ ਦੇਖਣਾ ਸੀ.

ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਕਮਰੇ ਨੇ ਨਾਲ ਸਟੋਰ ਵਾਲਾ ਕਮਰਾ ਸੀ. ਸਟੋਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਦੀਵਾਰ ਵਿਚ ਹਵਾ ਲੰਘਣ ਲਈ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸਟੋਰ ਵਿਚ ਇਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਪੌੜੀ ਵੀ ਹੈ. ਉਹ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਸਟੋਰ ਵਿਚ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਪੌੜੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਦੀ ਜਗਾਹ ਤੇ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦਾ ਕੰਮ ਸੌਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਸ਼ਇਦ ਰੂਬੀ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਵੀ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ. ਹੁਣ ਬਸ ਪੌੜੀ ਚੜਨ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ.

ਰੂਬੀ ਬਿਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਕੀਤੇ ਪੌੜੀ ਤੇ ਚੜ ਗਈ ਤੇ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਤੇ ਮੂੰਹ ਲਾ ਕੇ ਅੰਦਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਅੰਦਰ ਦਾ ਨਜਾਰਾ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਈ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਤੇ ਹਰਜੀਤ ਦੋਵੇ ਪੂਰੇ ਨੰਗੇ ਸੀ ਤੇ ਹਰਜੀਤ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਉੱਤੇ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਓਹਨਾ ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਵੱਡੀ ਲਾਈਟ ਤਾ ਬੰਦ ਸੀ ਪਰ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਇਕ ਛੋਟਾ ਬੱਲਬ ਜਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਦਾ ਗੁੰਦਵਾਂ ਗੋਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਹਰਜੀਤ ਦੇ ਥੱਲੇ ਸੀ ਤੇ ਹਰਜੀਤ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਵਾੜ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਪਰ ਅਜੇ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਸੀ. ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦਾ ਗਲਾ ਹੀ ਸੁੱਕ ਗਿਆ ਸੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਵਾਲ ਖਿਲਰੇ ਹੋਏ ਸਨ ਤੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬੈਡ ਦੀ ਚਾਦਰ ਨੂੰ ਫੜ ਰੱਖਿਆ ਸੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਵਾਸਨਾ ਸਾਫ਼ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ.

ਪ੍ਰੀਤਿ ਇਸ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੋਹਰੇ ਹੀ ਛੱਡ ਆਈ ਸੀ. ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਾਫੀ ਪਤਲੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਕੁੜੀ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਰੀਰ ਪੂਰਾ ਭਰ ਗਿਆ ਸੀ. ਹਮ ਉਮਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ ਰੂਬੀ ਨਾਲ ਕਾਫੀ ਵਧੀਆ ਦੋਸਤੀ ਸੀ. ਭਾਬੀ ਤੇ ਨਣਦ ਅਕਸਰ ਇਕ ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਲੁੱਚਾ ਮਜਾਕ ਵੀ ਕਰ ਲੈਂਦੀਆਂ ਸੀ. ਇਕ ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਛੇੜਨ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਮੌਕਾ ਉਹ ਨਿਕਲਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀਆਂ ਸੀ.

ਰੂਬੀ ਵੀ ਅੰਦਰ ਦਾ ਨਜਾਰਾ ਦੇਖ ਕੇ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲਈ ਰਹੀ ਸੀ. ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਇਕ ਦਮ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਆਹਹਹਹਹ. ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ?

ਹਰਜੀਤ: ਕੀ?

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਓਹੀ ਥੋਡਾ…

ਹਰਜੀਤ: ਮੇਰਾ ਕੀ? ਉਸ ਦਾ ਕੋਈ ਨਾਮ ਵੀ ਹੋਊਗਾ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਸੁਣਨਾ. ਤੁਸੀਂ ਤਾ ਜਵਾਂ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਮੰਨਦੇ.

ਹਰਜੀਤ: ਸ਼ਰਮ ਵਾਲੀ ਕੀ ਗਲ ਆ. ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਇਸ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਨੀ ਆ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਥੋਨੂੰ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਇਹ ਸਬ ਸੁਣ ਕੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ.

ਹਰਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਚੋਦਨ ਵੇਲੇ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਗੰਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਬਹੁਤ ਬਦਮਾਸ਼ ਆਂ ਤੁਸੀਂ.

ਹਰਜੀਤ: ਹੁਣ ਦਸ ਵੀ ਦੇ ਕੀ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਥੋਡਾ ਲੰਨ….

ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨੇ ਲੰਨ ਕਿਹਾ ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮਿੱਠੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਤੋਂ ਮੂੰਮੇ ਚੁਸਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਹੁਣ ਕਰਦੋ ਕੰਮ ਖਤਮ. ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ.

ਹਰਜੀਤ: ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ?

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਥੋਨੂੰ ਸਬ ਪਤਾ ਹੀ ਆ. ਕਿਉਂ ਤੜਪਾਈ ਜਾਨੇ ਆ.

ਹਰਜੀਤ; ਜਾਨ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਜਦੋਂ ਤਕ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਨੀ ਦਸਦੀ ਓਦੋਂ ਤਕ ਮੈਂ ਸ਼ੁਰੂ ਨੀ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ. ਹੁਣ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਦਸੋ ਕੀ ਕਰਾਂ.

ਪ੍ਰੀਤਿ ਮੂੰਮੇ ਚੁੰਘਾ ਕੇ ਗਰਮ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ. ਹੁਣ ਬਸ ਓਹਨੂੰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸੀ ਕੀ ਕਦੋਂ ਹਰਜੀਤ ਲੰਨ ਨਾਲ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਦੇਵੇ. ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਮੁੰਮਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀਆਂ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲੀਆਂ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਫਸਾ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮੂੰਮੇ ਦੱਬਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਵੀ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਕੋਮਲ ਬੁੱਲੀਆਂ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਲੰਨ ਅਜੇ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਹੀ ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਨੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਨੀ ਕਰਨਾ. ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨੇ ਹਰਜੀਤ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗਲ ਕਹਿ ਦਿੱਤੀ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਜਾਨੂੰ, ਹੁਣ ਰਿਹਾ ਨੀ ਜਾਂਦਾ. ਮੈਨੂੰ ਚੋਦ ਦਿਓ. ਲੰਨ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਦਿਓ.

ਏਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨੇ ਫੇਰ ਹਰਜੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ.

ਹਰਜੀਤ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਲੰਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ. ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਲੰਨ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਾਗਲ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਾਮੁਕ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਚੋਦੋ. ਜਾਨ………. ਆਹਹਹ……… ਆਆਹਹਹ

ਹਰਜੀਤ: ਕਿਵੇਂ ਲਗ ਰਿਹਾ ਜਾਨ?

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਤੁਸੀਂ ਤਾ ਨਜਾਰਾ ਲਿਆ ਦਿੱਤਾ.

ਰੂਬੀ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕੀ ਤੇ ਮੂੰਮੇ ਦਬਾਉਣ ਲਗ ਪਈ. ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋਏ ਸੀ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪੂਰਾ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਲੰਨ ਉਸ ਦੇ ਪਤੀ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਟਾ ਸੀ. ਓਧਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਲੰਨ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ. ਦੋਨੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਵਿਚ ਡੁੱਬੇ ਹੋਏ ਸੀ. ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਪਸੀਨੇ ਛੁਟ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਜਵਾਲਾਮੁਖੀ ਭੜਕ ਉਠੀ ਸੀ. ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੀ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਦੇਖ ਕੇ ਗਲਤ ਪੰਗਾ ਲੈ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਅੱਗ ਬੇਕਾਬੂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦੀਆਂ ਨਿੱਪਲਾਂ ਸਖਤ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸੀ.

ਹਰਜੀਤ ਦੇ ਘੱਸੇ ਵੀ ਤੇਜ ਹੋ ਗਏ ਸਨ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਹਰਜੀਤ ਦੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟ ਦਿਤੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਉਸ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਗਈ. ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਲੰਨ ਬਹੁਤ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪੂਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਫ਼ਚ ਫ਼ਚ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਹ ਫਚ ਫਚ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਰੂਬੀ ਦੇ ਦਿਲ ਤੇ ਜਾਦੂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਲਗਣ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਆਪਣੀ ਆਖਰੀ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਵਾਲੇ ਆ.

ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਘੱਸੇ ਹੋਰ ਤੇਜ ਕਰ ਦਿੱਤੇ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਵੀ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ.. ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁਸਨੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਾ. ਹਰਜੀਤ ਦੇ ਸਾਹ ਵੀ ਤੇਜ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਭ ਸਮਝ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਹਰਜੀਤ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਵੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਵੀ ਹਰਜੀਤ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਹਰਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਲਈ ਇਹ ਸਬ ਦੇਖਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਹ ਬਸ ਓਹਨਾ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਵਿਚ ਗਵਾਚ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਪੂਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਦੋਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਗੂੰਜ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਕਰੋ. ਆਹਹਹੱਹ………………. ਆਹਹਹੱਹ………… ਆਹਹਹੱਹ. ਮੇਰਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ.

ਹਰਜੀਤ: ਮੇਰਾ ਵੀ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲਾ ਹੀ ਆ.

ਪ੍ਰੀਤਿ: ਤੇਜ ਤੇਜ ਕਰੋ ਯਰ…….. ਆਹਹਹੱਹ………………. ਆਹਹਹੱਹ………… ਆਹਹਹੱਹ.

ਏਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹੀ ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਇਕ ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਕੇ ਰੁਕ ਗਿਆ. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਹਰਜੀਤ ਦੀ ਪਿਚਕਾਰੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗਈ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤਿ ਵੀ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਵਹਾਉਣ ਲੱਗੀ. ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਚਿੱਟਾ ਰਸ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ. ਹਰਜੀਤ ਓਵੇਂ ਹੀ ਨਿਢਾਲ ਹੋ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਉਪਰ ਡਿੱਗ ਗਿਆ.

ਪੂਰੀ ਖੇਡ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਇਥੇ ਰੁਕਣ ਦਾ ਕੋਈ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ. ਉਹ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਪੌੜੀ ਤੋਂ ਉਤਰੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਈ. ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੇਚੈਨ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਨੇ ਹੋਰ ਵੀ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਵਾਰ ਵਾਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਬੈਡ ਤੇ ਪਈ ਪਈ ਉਹ ਮੱਛੀ ਵਾਂਗ ਤੜਪ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਤੇ ਫੇਰ ਤੋਂ ਮੂੰਮੇ ਦਬਾਉਣ ਲੱਗੀ. ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਵੱਧ ਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਆਪਣਾ ਇਕ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਪੈਂਟੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਸ਼ਇਦ ਇਹ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਦੇਖਣ ਕਰਕੇ ਹੋਈ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੁਦਾਈ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ. ਪਰ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਚੋਦਨ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ.

ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਹ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਪੈਂਟੀ ਦੇ ਉਪਰ ਹੀ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮਸਲਦੀ ਰਹੀ. ਓਹਦੀ ਅੱਗ ਹੋਰ ਵੀ ਭੜਕ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਨਾਈਟੀ ਲੱਕ ਤੋਂ ਉਪਰ ਚੁੱਕ ਲਈ ਤੇ ਹੁਣ ਲੱਕ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਉਹ ਸਿਰਫ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਕੱਛੀ ਵਿਚ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਸ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਣੀ ਜਦੋਂ ਤਕ ਫੁੱਦੀ ਸ਼ਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ. ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਪੈਂਟੀ ਦੀ ਇਲਾਸਟਿਕ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਤੇ ਪੈਂਟੀ ਥੱਲੇ ਕਰ ਲਈ. ਪੈਂਟੀ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚ ਆ ਗਈ. ਪੈਂਟੀ ਦਾ ਗਿੱਲਾਪਨ ਉਸ ਨੂੰ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਵਾਲ ਵੀ ਗਿੱਲੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ. ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਪੂਰਾ ਜੰਗਲ ਹੀ ਬਣਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਫੇਰ ਉਹ ਫੁੱਦੀ ਕਿਸ ਲਈ ਸਾਫ ਕਰਦੀ.

ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤੇ ਹਰਜੀਤ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਉਸ ਨੇ ਇਕ ਉਂਗਲ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਓਹਦੇ ਸਾਹ ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਓਹਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ 2 ਪਹਾੜ ਵਰਗੇ ਮੂੰਮੇ ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਹੋਣ ਲਗ ਗਏ. ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਓਹਨੂੰ ਮਦਹੋਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲੀ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਤੇਜ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਉਹ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚਟ ਰਹੀ ਸੀ. ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਦੂਜੀ ਉਂਗਲ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਦੋਨਾਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚੋਦਨ ਲੱਗੀ.

ਓਹਦਾ ਪਈ ਪਈ ਦਾ ਸਾਹ ਚੜ ਗਿਆ ਸੀ. ਉਹ ਮਨ ਵਿਚ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਂਗਲਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੜਿਆ ਹੋਇਆ ਆ ਤੇ ਹਰਜੀਤ ਓਹਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਚੋਦ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਅੱਜ ਸ਼ਰਮ ਰੂਬੀ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਸੀ. ਸ਼ਇਦ ਕਦੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਹੋਣਾ ਕਿ ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਬੇਗਾਨੇ ਮਰਦ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਸੋਚ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰੇਗੀ. ਰੂਬੀ ਬਹੁਤ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਉਂਗਲਾਂ ਚਲਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਚਰਮਸੀਮਾ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਵਾਲੀ ਹੀ ਸੀ. ਨਾ ਚੁਹੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਓਹਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਦਸੰਬਰ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਭਿੱਜੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਦੋਨੇ ਉਂਗਲਾਂ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਭਿੱਜ ਗਈਆਂ ਸੀ. ਫੇਰ ਇਕ ਦਮ ਰੂਬੀ ਦੇ ਸਾਹ ਖੜ ਗਏ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਪੂਰਾ ਰਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ. ਉਸ ਨੇ ਪੈਂਟੀ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕੀਤਾ ਤੇ ਪੈਂਟੀ ਉਤਾਰ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ. ਰੂਬੀ ਕੁਝ ਸਮੇ ਬਾਅਦ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹ ਤੇ ਧੜਕਣ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਆ ਗਏ.

ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਠੰਡੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਰੂਬੀ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਅੱਜ ਉਸ ਨੇ ਬੇਗਾਨੇ ਮਰਦ ਦੇ ਲੰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕੀਤਾ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਗਯਾ ਸੀ ਕਿ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਅੱਗ ਹੁਣ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ. ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਅੱਗ ਠੰਡੀ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਸੀ. ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦੇ ਸੋਚਦੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਅੱਖ ਲੱਗ ਗਈ.

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਰੂਬੀ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠੀ ਤੇ ਉੱਠਣ ਸਾਰ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪਈ ਆਪਣੀ ਕਾਲੀ ਪੈਂਟੀ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਘਟਨਾ ਯਾਦ ਆ ਗਈ ਤੇ ਉਹ ਹਲਕਾ ਜਾ ਮੁਸਕਰਾ ਪਈ. ਉਸ ਨੇ ਬੁਰਸ਼ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਸੂਟ ਪਾ ਕੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ. ਕਮਲਜੀਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉੱਠ ਚੁਕੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਚਾਹ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਪੈਰੀ ਹੱਥ ਲਾਏ ਤੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਹਰਦਿਆਲ ਸੈਰ ਤੇ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਕੁਝ ਸਮੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵੀ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਤਿੰਨ ਨੇ ਬੈਠ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਤੀ. ਏਨੇ ਵਿਚ ਅਖਬਾਰ ਵੀ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਤਿੰਨੇ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਪੇਜ ਕਰਕੇ ਪੜਨ ਲੱਗੇ.

ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤੇ ਹਰਜੀਤ ਕਿਤੇ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ. ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦਸ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਹਰਜੀਤ ਨੇ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਡਿਊਟੀ ਪਹੁੰਚਣਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਉਹ ਦੋਨੋ ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਨਿਕਲ ਗਏ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ 8 ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਮਾ ਬਾਹਰ ਖੜੇ ਹੋ ਕੇ ਚਾਚੇ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ. ਹਰਦਿਆਲ ਬਾਹਰ ਗਿਆ ਅਸੀਂ ਦੋਨੇ ਖੇਤ ਦੇ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ.
ਮੈ: ਚਾਚਾ ਜੀ ਘਰ ਰਹਿੰਦੇ ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਹੋ ਗਿਆ. ਕੁਛ ਦਿਨ ਘੁੰਮ ਆਵਾ ।
ਚਾਚਾ: ਨਵ ਪੁੱਤ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਨਾ ਖੇਤ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਕੰਮ ਹੈ. ਜੇ ਤੂੰ ਘੁੰਮਣ ਗਏ ਤਾ ਜਲਦੀ ਵਾਪਿਸ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਵਾਲਾ. ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਇਕੱਲੀ ਸਾਰਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਿਵੇ ਦੇਖੂਗਾ. ਪਿਛਲੀ ਵਾਰੀ ਤੂੰ 2 ਹਫਤੋ ਦਾ ਕਹਿ ਕਿ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ 1 ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਆਇਆ ਸੀ।
ਚਾਚਾ: ਮੈ ਕਿਹਾ ਚਾਚਾ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਤੈਨੂੰ ਜਵਾਨੀ ਦੀ।
ਚਾਚਾ: ਚੱਲ ਦੇਖਦੇ ਆ ਕੁਛ ਦਿਨ ਤੱਕ ਜੇ ਕੁਛ ਹੋ ਸਕਿਆ ਤਾ ਚਲਾ ਜਾਈ. ਵੈਸੇ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਕਿਸਾਨ ਧਰਨੇ ਤੇ ਜਾਊਗਾ. ਜਦੋ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਤੋ ਵਾਪਿਸ ਆ ਜਾਊਗਾ ਫ਼ਿਰ ਤੂੰ ਵੀ ਘੁੰਮ ਆਈ।
ਮੈ: ਠੀਕ ਹੈ ਚਾਚਾ ਜੀ।
ਹਰਦਿਆਲ: ਹੁਣ ਤੂੰ ਮੱਝਾਂ ਨੂੰ ਨਹਲਾ ਦੇ. ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਨਾ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਵੀ ਪਾ ਦੇਈ.
ਮਾ: ਠੀਕ ਹੈ ਚਾਚਾ ਜੀ.

ਹਰਦਿਆਲ ਵਾਪਿਸ ਆ ਕੇ ਅਖਬਾਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਗ ਗਿਆ ਤੇ ਮਾ ਜਾ ਕੇ ਮੱਝਾਂ ਦੀਆਂ ਧਾਰਨ ਕੱਢਣ ਲਗ ਗਿਆ.
ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਵਾਪਿਸ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਲਗ ਗਈਆਂ.
ਕਮਲਜੀਤ ਹਰਦਿਆਲ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਆ: ਨਵ ਕੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ.
ਹਰਦਿਆਲ: ਘੁੰਮਣ ਜਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਕਮਲਜੀਤ: ਘੁੰਮ ਆਉਣ ਦਿਓ ਵਿਚਾਰਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਏਨਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ.
ਹਰਦਿਆਲ: ਹਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਹੀ ਆ ਤੇਰੀ.
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਤਿੰਨੋ ਹੱਸ ਪਏ.
ਰੂਬੀ: ਮੰਮੀ, ਨਵ ਆਪਣੇ ਘਰ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦਾ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਪੁੱਤ,ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀ. ਤੇਰਾ ਤਾਇਆ ਤੇ ਤੇਰਾ ਬਾਪੂ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਤੇਰੇ ਤਾਏ ਤਾ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਨਵ ਨੂੰ ਤੇ ਤੇਰੀ ਤਾਈ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਛੱਡ ਗਿਆ. ਤੇਰੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਹੀ ਇਸ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਸਿਖਾਇਆ. ਇਹਨੂੰ ਟਰੈਕਟਰ ਚਲਾਉਣਾ ਵੀ ਤੇਰੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ. ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਸਾਂਭ ਲੈਂਦਾ.
ਰੂਬੀ: ਹਾਂ ਮੰਮੀ, ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਜਦੋਂ ਡੈਡੀ ਜੀ ਘਰ ਨਹੀਂ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਖੇਤਾਂ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ. ਕੰਮ ਵੀ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਕਰਦਾ

ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂ ਪੁੱਤ, ਸਬ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਆ ਵੀ ਨਵ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਆ. ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕਲ ਕਿਸੇ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ. ਕਈ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਡੈਡੀ ਖਾਦ ਲਿਓਨ ਲਈ ਇਹਨੂੰ ਹੀ ਪੈਸੇ ਫੜਾ ਦਿੰਦੇ ਆ. ਇਹਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਪੈਸੇ ਦਾ ਕੋਈ ਘਪਲਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ.ਚਾਚੀ ਕਹਿੰਦੀ ਆਪਣਾ ਤਾ ਆਪਣਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ।

ਏਨੇ ਨੂੰ ਹਰਦਿਆਲ ਬੋਲ ਪਿਆ.
ਹਰਦਿਆਲ: ਮੈਂ ਤਾ ਕਲ ਸਵੇਰੇ ਦਿੱਲੀ ਧਰਨੇ ਵਿਚ ਜਾਣਾ. ਕੰਮ ਆਪੇ ਨਵ ਸਾਂਭ ਲਊ. ਕਲ ਸਵੇਰੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡੋ ਕਈ ਟਰਾਲੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂਜੀ ਤੁਸੀਂ ਜਰੂਰ ਜਾਓ. ਆਪਣਾ ਵੀ ਓਥੇ ਜਾਣ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਆਪ ਵੀ ਕਿਸਾਨ ਆ.
ਹਰਦਿਆਲ: ਤੂੰ ਤੇ ਰੂਬੀ ਕੱਲੀਆਂ ਰਹਿ ਲਾਉਗੀਆਂ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂਜੀ ਰਹਿ ਲਵਾਂਗੇ, ਵੈਸੇ ਵੀ ਨਵ ਹੈਗਾ ਸਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਲਈ.

ਏਨੇ ਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੀਮਾ ਆ ਗਈ ਤੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਝਾੜੂ ਫੜ ਕੇ ਸਫਾਈ ਕਰਨ ਲਗ ਪਈ. ਇਧਰ ਰੂਬੀ ਹਰਦਿਆਲ ਲਈ ਰੋਟੀ ਪਾ ਕੇ ਲਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹਰਦਿਆਲ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਹਰਦਿਆਲ ਮੈਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ. ਮੈ ਵੀ ਚਾਚੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਰੋਟੀਆਂ ਤੇ ਦਾਲ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੈ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਗ ਪਿਆ. ਸਾਡਾ ਘਰ ਵੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਸੀ ਪਰ ਚਾਚੀ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਨਜਦੀਕ ਹੀ ਸੀ. ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਕਮਾਦ ਹੋਣ ਕਰਕੇਮਚ ਮੋਟਰ ਵਾਲਾ ਕਮਰਾ ਕਾਫੀ ਲੁਕਵਾਂ ਸੀ.

ਰੂਬੀ ਸੀਮਾ ਤੋਂ ਘਰ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਵਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਸਾਰੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿਚ ਸਫਾਈ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀਆਂ. ਸੀਮਾ ਵਾਪਿਸ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਚਾਚਾ ਤੇ ਮੈ ਟਰੈਕਟਰ ਲੈ ਕੇ ਖੇਤ ਚਲੇ ਗਏ.

ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਫੇਰ ਤੋਂ ਅਖਬਾਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ ਤੇ ਧੁੱਪ ਦਾ ਮਜਾ ਲੈਣ ਲੱਗੀ. ਫੇਰ ਕੁਝ ਸਮੇ ਬਾਅਦ ਉੱਠ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਾਥਰੂਮ ਦਾ ਗੀਜ਼ਰ ਚਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਧੁੱਪ ਦਾ ਮਜਾ ਲੈਣ ਲੱਗੀ. ਏਨੀ ਠੰਡ ਵਿਚ ਰੂਬੀ ਰੋਜ ਧੁੱਪ ਚੜੀ ਤੋਂ ਹੀ ਨਹਾਉਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ ਧੁੱਪੇ ਬੈਠ ਕੇ ਦੋਨੋ ਨੂੰਹ ਸੱਸ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਸੀ. ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਰੂਬੀ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬਣੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਪਾਣੀ ਚੈੱਕ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਪਾਣੀ ਕਾਫੀ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ.

ਰੂਬੀ ਤੌਲੀਆ ਲੈ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਆਈ ਤੇ ਬਾਥਰੂਮ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ. ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਕਿੰਨੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸੀ ਉਹ. ਸਵਰਗ ਦੀਆਂ ਪਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਾਤ ਦਿੰਦੀ ਸੀ. ਏਨਾ ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਉਹ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਤੇ ਹੱਸ ਪਈ. ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਲਿਪ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਵਾਲ ਖੁਲ ਗਏ. ਫੇਰ ਉਹ ਕਮੀਜ਼ ਉਤਾਰਨ ਲੱਗੀ. ਹੁਣ ਉਹ ਸਿਰਫ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਕਾਲੀ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੂੰਮੇ ਕਹਿਰ ਢਾ ਰਹੇ ਸੀ. ਬ੍ਰਾ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਹੱਕ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ. ਹੁੱਕ ਖੁਲਦੇ ਹੀ ਬ੍ਰਾ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਮੋਢਿਆਂ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਬ੍ਰਾ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਰੂਬੀ ਦੇ ਭਰੇ ਭਰੇ ਮੂੰਮੇ ਤੇ ਭੂਰੀ ਨਿੱਪਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਰਦ ਨੂੰ ਦੀਵਾਨਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦਾ ਦੀਵਾਨਾ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਨੇ ਤਾਂ ਮੂੰਮੇ ਰੱਜ ਕੇ ਚੂਸੇ ਸਨ. ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਹੱਥ ਮੁੰਮਿਆ ਤੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦਾ ਜਾਇਜ਼ਾ ਲੈਣ ਲੱਗੇ. ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਫੇਰਦੇ ਰੂਬੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿਚ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਖੁਲੇ ਵਾਲ, ਗੋਰਾ ਸ਼ਰੀਰ, ਨੰਗੇ ਮੂੰਮੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ.

ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਵੀ ਢਿੱਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਫ਼ਰਸ਼ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ. ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਕਿੰਨਾ ਭਰਿਆ ਸ਼ਰੀਰ ਸੀ ਰੂਬੀ ਦਾ. ਪਤਲਾ ਲੱਕ, ਚੌੜੇ ਚੌੜੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਅੱਗ ਹੀ ਲਗਾ ਰਹੇ ਸਨ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਟੂਟੀ ਛੱਡੀ ਤੇ ਬਾਲਟੀ ਭਰਨ ਲੱਗੀ. ਪਾਣੀ ਕਾਫੀ ਗਰਮ ਸੀ ਤੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਨਾਲ ਹੀ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਟੂਟੀ ਛੱਡ ਦਿਤੀ. ਰੂਬੀ ਫੱਟੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਪੈਂਟੀ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਵਾਲੀ ਜਗਾਹ ਤੇ ਪੈਂਟੀ ਉਪਰ ਚਿੱਟਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸੀ. ਚਿੱਟਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਫੇਰ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਆ ਗਿਆ.

ਰੂਬੀ ਨੇ ਪੈਂਟੀ ਨੂੰ ਨੱਕ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਸੁੰਘਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਓਵੇਂ ਹੀ ਪੈਂਟੀ ਨੂੰ ਸੁੰਘਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਹਰਜੀਤ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਪੈਂਟੀ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਉੱਤੇ ਗਰਮ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਪਾਣੀ ਪੈਂਦੇ ਹੀ ਓਹਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿਚੋਂ ਚੀਸ ਨਿਕਲੀ. ਓਹਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਨਿੱਪਲਾਂ ਫੇਰ ਸਖਤ ਹੋਈਆਂ ਪਯੀਆਂ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਫੇਰ ਗਿੱਲੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਇਕ ਉਂਗਲ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਪਈ ਤੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਰੂਬੀ ਫੇਰ ਤੋਂ ਵਾਸਨਾ ਵਿਚ ਡੁੱਬ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਫ਼ਰਸ਼ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਤੇਜ ਤੇਜ ਉਂਗਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਉਹ ਸਿਸਕੀਆਂ ਵੀ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ. ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਵਿਚ ਰੂਬੀ ਦੇ ਫੁੱਦੀ ਰਸ ਛੱਡ ਗਈ ਤੇ ਰੂਬੀ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਢਿੱਲਾ ਪੈ ਗਿਆ. ਕੁਝ ਦੇਰ ਰੂਬੀ ਓਵੇਂ ਹੀ ਪਈ ਰਹੀ. ਜਦੋਂ ਸਾਹ ਠੀਕ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਨੰਗੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਗ ਗਈ. ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਇਸ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਹੀ ਨਾ ਕਰੇ. ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਫ਼ਿਦਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਪਰ ਇਸ ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਰਸ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ.

ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਿੰਨੀ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ ਆ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਦਾ ਪਤੀ ਰੋਜ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਮਾੜੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਹੀ ਕੋਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦੇ ਸੋਚਦੇ ਉਹ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗੀ. ਨਹਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੈਂਟੀ ਧੋਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਕੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ.

ਦੋਪਹਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਧੁੱਪ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਲੱਗੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਸਬਜ਼ੀ ਕੱਟ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦਾ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਉਹ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕੀ ਕਲ ਨੂੰ ਡੈਡੀ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਧਰਨੇ ਵਿਚ ਜਾਣਾ ਤੇ ਮੰਮੀ ਇਕੱਲੀ ਰਹਿ ਜਾਊ. ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਪੇਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ.

ਏਦਾਂ ਹੀ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ. ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਭ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਰੂਬੀ ਵੀ ਆਪਣੇ ਬੈਡ ਤੇ ਆ ਕੇ ਪੈ ਗਈ. ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਹ ਬੇਚੈਨ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸੋ ਗਈ.ਸਵੇਰੇ ਉੱਠ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਸੋਹਰਾ ਹਰਦਿਆਲ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਬੈਠਾ ਸੀ. ਪੂਰਾ ਸਾਮਾਨ ਵੀ ਬੈਗ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ ਸੀ. ਫੇਰ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਉਹ ਨਿਕਲ ਗਿਆ. ਹੁਣ ਘਰ ਵਿਚ ਦੋਨੋ ਨੂੰਹ ਸੱਸ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਮੈ ਟਰੈਕਟਰ ਲੈ ਕੇ ਖੇਤ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਰੋਜ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਫੇਰ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਡਰ ਵੀ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਜ ਉਹ ਨੂੰਹ ਸੱਸ ਦੋਨੋ ਇਕੱਲੀਆਂ ਸਨ. ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਦੋਨੋ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਗਈਆਂ.

ਲਗਭਗ 9 ਵਜੇ ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਆ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਚਲਣਾ. ਕਿਤੋਂ ਨਾ ਕਿਤੋਂ ਲੰਨ ਦਾ ਜੁਗਾੜ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪਾਊ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਚ ਉਂਗਲਾਂ ਪਾ ਲਈਆਂ. ਪਰ ਅੱਜ ਉਂਗਲਾਂ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਨੀਂਦ ਆ ਜਾਵੇ ਪਰ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਅੱਗ ਉਸ ਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਖੀਰਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਗਈ. ਉਸ ਨੇ ਸਮਾਂ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ 11 ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਲੇਟੇ ਲੇਟੇ 2 ਘੰਟੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ.

ਏਨੇ ਨੂੰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਘਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਵੇ. ਰੂਬੀ ਇਕ ਦਮ ਡਰ ਗਈ. ਉਸ ਨੇ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਬਨਿਆ ਤੇ ਹੋਂਸਲਾ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ. ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਆ ਕੁੰਡੀ ਕਿਸ ਨੇ ਖੋਲੀ ਆ. ਜਦੋਂ ਹੀ ਉਹ ਸੱਸ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਗਈ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਕਿਥੇ ਚਲੀ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਬਹੁਤ ਡਰ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਬਾਕੀ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਪਰ ਕਮਲਜੀਤ ਓਥੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਡਰਾਈਂਗ ਰੂਮ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਨੇ ਡਰਾਈਂਗ ਰੂਮ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਮੋਟਰ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਇਕ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਬੈਟਰੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਸ਼ਇਦ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਹਿਣ ਗਈ ਹੋਵੇ.

ਰੂਬੀ ਓਥੇ ਖੜ ਕੇ ਹੀ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ. ਕਮਰਾ ਡ੍ਰਾਈਇੰਗ ਰੂਮ ਤੋਂ ਸਾਫ ਦਿਖਦਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲੀ ਗਈ. ਮੈ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਵਾਰੀ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬੱਲਬ ਵੀ ਜਗ ਰਿਹਾ ਸੀ. 5 ਮਿੰਟ ਬੀਤ ਗਏ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਦੋਨੋ ਅੰਦਰ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਆ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੈ ਕਮਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਅੰਦਰੋਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਕਮਾਦ ਵਿਚੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਕਮਰੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤੇ ਅੰਦਰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਕਮਰਾ ਪੁਰਾਣਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚ ਕਈ ਮੋਰੀਆਂ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਆਸਾਨੀ ਹੋ ਗਈ.

ਜਦੋਂ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਅੰਦਰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਹੋਸ਼ ਉੱਡ ਗਏ. ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿਕਲ ਗਈ. ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਬੈਠੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦਬਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕੀ ਹੁਣ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ. ਉਹ ਓਥੇ ਖੜੀ ਖੜੀ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ.

ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਕਿਊ ਲਗਾ ਦੀ ਆਉਣ ਵਿੱਚ. 2 ਘੰਟੇ ਹੋ ਗਏ ਤੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ।
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਸੌਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਆਉਣਾ ਸੀ.
ਮੈ: ਹੁਣ ਉਹ ਸੋ ਗਈ ਕੀ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂ ਤਾਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ. ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ. ਐਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਨਾ ਕਰ.
ਮਾ: ਸਹੀ ਬੋਲਾ ਆਪ ਨੇ. ਮੈਂ ਭੀ ਚਾਚੀ ਤੈਨੂੰ ਚੋਦਨ ਦੇ ਲਈ ਤਰਸ ਗਿਆ ਸੀ।
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਪਈ ਆ. ਮੈਂ ਵੀ ਮੌਕਾ ਹੀ ਦੇਖਦੀ ਸੀ ਕਦੋਂ ਹਰਦਿਆਲ ਬਾਹਰ ਜਾਵੇ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਰੁਕਣਾ. ਫਿਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਦੋ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹੁਣ ਤਾਂ ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਤੇਰਾ ਚਾਚਾ ਦਿੱਲੀ ਗਿਆ ਓਨੇ ਦਿਨ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਲੱਗੀ ਆ. ਹੁਣ ਦੇਰ ਨਾ ਕਰ ਤੇ ਮੇਰੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਦੇ.

ਇਹ ਸਭ ਸੁਣ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਕੰਨ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਏ ਸੀ. ਮੈ T-Shirt ਤੇ ਪਤਲਾ ਜਾ ਲੋਅਰ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਏਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੈ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਘੁੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਚੂਸਦੇ ਹੀ ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਬੁਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ.

ਫੇਰ ਮੈ ਚਾਚੀ ਦਾ ਕੁੜਤਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚਿੱਟੀ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਕੈਦ ਸਨ. ਮੂੰਮੇ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ ਸੀ. ਏਧਰ ਰੂਬੀ ਠੰਡ ਵਿਚ ਖੜੀ ਹੋ ਕੇ ਸਭ ਨਜਾਰਾ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੰਮੀ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਤਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੇ ਸਨ. ਏਨੀ ਉਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਗੋਲਾਈ ਵਧੀਆ ਸੀ. ਮੈ ਓਵੇਂ ਹੀ ਬ੍ਰਾ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਗਯਾ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਰਹੇ. ਚਾਚੀ ਨੇ ਮੇਰੀ T-Shirt ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਬਦਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਈ. ਮੈ ਇਕ ਹੱਥ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਹੁੱਕ ਖੋਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ. ਪਰ ਬ੍ਰਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਕਸੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਖੁਲ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਹੱਸ ਪਈ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਕੰਜਰਾ, ਏਨੇ ਵਾਰ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲੀ ਆ. ਅਜੇ ਤਕ ਤੈਨੂੰ ਬ੍ਰਾ ਨੀ ਖੋਲ੍ਹਣੀ ਆਈ.
ਮਾ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਤੇਰੀ ਬ੍ਰਾ ਹੀ ਇੰਨੀ ਕਸੀ ਹੋਈ ਆ. ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਕੀ ਗ਼ਲਤੀ ਆ ਫਿਰ ਕਹੇ ਗਈ ਹੁੱਕ ਤੋੜ ਦਿੱਤੀ।

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ. ਮੈ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਟੁੱਟ ਪਿਆ. ਮੂੰਮੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਸਨ. ਸ਼ਇਦ 40 ਇੰਚ ਹੋਣਗੇ. ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ ਸੀ. ਪਰ ਦੁੱਧ ਵਰਗੇ ਮੂੰਮੇ ਦੇਖ ਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਲਾਲਾਂ ਡਿੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.

ਓਧਰ ਰੂਬੀ ਨੇ ਵੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਏਨੇ ਵੱਡੇ ਮੂੰਮੇ ਦੇਖੇ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਦੇਖੇ ਸਨ ਪਰ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੱਡੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਸ਼ੋਕੀਨ ਜੱਟੀ ਆਪਣੇ ਤੇ ਅੱਧੀ ਉਮਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਮੂੰਮੇ ਕਿਉਂ ਚੁੰਘਾ ਰਹੀ ਆ. ਜੇ ਏਨੀ ਹੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਹਾਣ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਯਾਰੀ ਲਾ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਫੇਰ ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਚੱਟਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਵੀ ਵਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਕੱਛਾਂ ਚਟ ਕੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਇਨੂੰ ਚੱਟਨ ਵਿੱਚ ਜੋ ਮਜਾ ਹੈ ਉਹ ਅਲੱਗ ਹੀ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਆ ਤਾਂਹੀ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕੱਛਾਂ ਦੇ ਵਾਲ ਕੱਟ ਕੇ ਆਈਂ ਆ.

ਮੈ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਮੂੰਮੇ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲੀਆਂ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਉੱਤੇ ਲਿੱਟ ਗਿਆ. ਕਦੇ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਕੱਛਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਦਿੰਦਾ.

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈ ਲੋਅਰ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ. ਥੱਲੋਂ ਮੈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਹੁਣ ਮੈ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਰੂਬੀ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੋਹਣਾ ਸੀ ਪਰ ਸ਼ਰੀਰ ਝੋਟੇ ਵਰਗਾ ਸੀ. ਛਾਤੀ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਲੰਨ ਦੇ ਵਾਲ ਵੀ ਮੈ ਨਹੀਂ ਕੱਟੇ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਅਜੇ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਲੰਬਾ ਤੇ ਮੋਟਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ.

ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਲੰਨ ਰੂਬੀ ਦੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ ਕਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ. ਪਰ ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਵੀ ਅਣਜਾਣ ਸੀ ਕਿ ਅਜੇ ਤਾਂ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ.

ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਮੈ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਮੈ ਥੱਲੇ ਖੜਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹਿਲਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਲੰਨ ਦੀ ਮੋਟਾਈ ਉਸ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ. ਲੰਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਬਾਕੀ ਲੰਨ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਟਾ ਸੀ. 2-3 ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਸਖਤ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਟੋਪੇ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਕਾਲਾ ਸੀ ਪਰ ਲੰਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਪੂਰਾ ਲਾਲ ਲਾਲ ਸੀ.

ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਾਸ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚਦੀ ਤਾਂ ਟੋਪਾ ਗਾਜਰ ਵਾਂਗ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ. ਜਦੋਂ ਮਾਸ ਦੁਬਾਰਾ ਅੱਗੇ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਟੋਪਾ ਮਾਸ ਅੰਦਰ ਲੁਕ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹ ਇਕ ਹੱਥ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਲੰਨ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਫੁੱਟਬਾਲ ਵਾਂਗ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਸਨ. ਹਬਸ਼ੀ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛਡਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਬਾਂਹ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਲੰਨ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੋਊ ਜਾਂ ਛੋਟਾ. ਸ਼ਇਦ ਲੰਨ ਓਹਦੀ ਬਾਂਹ ਜਿੱਡਾ ਹੀ ਸੀ. ਕਲ ਤਕ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਹੀ ਵੱਡਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ.

ਮੈ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਤਿਆਰ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਲੰਨ ਤੇ ਗੱਡ ਲਏ ਤੇ ਉੱਤੇ ਉੱਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਗਈ. ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਮਾਸ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਲਾਲ ਲਾਲ ਟੋਪਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਪੂਰਾ ਟੋਪਾ ਲੰਨ ਦੀ ਕਰੀਮ ਨਿਕਲਣ ਕਰਕੇ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਪੂਰੀ ਕਰੀਮ ਵੀ ਚੱਟ ਰਹੀ ਸੀ. ਟੋਪਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਟਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. 5 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਓਹਦਾ ਮੂੰਹ ਦੁਖਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਨਵ, ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਦੁਖਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਹੁਣ ਬਸ ਕਰ.
ਮੈ: ਕੋਈ ਨੀ ਚਾਚੀ ਜੀ, ਹਲੇ ਤਾ ਮਜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੇਰਾ ਸੰਘ ਪਾੜ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ?
ਮੈ: ਬਸ ਇਕ ਵਾਰੀ ਚੂਸ ਲਓ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮੈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿੱਦੀ ਆ. ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਮੂੰਹ ਖੋਲਿਆ ਤੇ ਟੋਪਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਮੈ ਚਾਚੀ ਦੀ ਗਿੱਚੀ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਹੀ ਘੱਸੇ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈ ਇਕ ਦਮ ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਥੋੜਾ ਜਾ ਹੋਰ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਪਰ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ. ਓਹਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੈ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕੱਢਣ ਦਿਤਾ. ਮੈ ਹੱਸਣ ਲਗ ਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਮੇਰੀ ਇਸ ਕਰਤੂਤ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਕੰਜਰ, ਕਿਓਂ ਇਹੋ ਜੇ ਪੰਗੇ ਕਰਦਾ ਹੁਨਾ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਇਕ ਵਾਰੀ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਓ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਤਾਂ ਅੱਧਾ ਲੰਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ. ਪੂਰਾ ਕਿਥੋਂ ਚਲਾ ਜਾਊ.
ਮੈ ਫੇਰ ਹੱਸਣ ਲਗ ਗਿਆ.

ਕਮਲਜੀਤ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੰਨ ਹਿਲਾਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਉਸ ਦੇ ਥੁੱਕ ਨਾਲ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ. ਉਹ ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਵਿਚ ਸੀ. ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਕੱਛੀ ਕਾਫੀ ਛੋਟੀ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਆਪਨੀ ਕੱਛੀ ਵੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ.ਰੂਬੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਸੱਸ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਦੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਅਜੇ ਵੀ ਪੂਰੇ ਕਾਇਮ ਸਨ. ਪੇਟ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ. ਚਿੱਤੜ ਮਾਸ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਸੀ ਤੇ ਪੂਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਇਕ ਵੀ ਦਾਗ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਪੱਟ ਬਿਲਕੁਲ ਰੂਬੀ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਾਂਗ ਮੁਲਾਇਮ ਸਨ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਕੋਈ ਵਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਇਕ ਉੱਚੀ ਲੰਮੀ ਜੱਟੀ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨਾਲ ਰੰਗਰਲੀਆਂ ਮਨਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਠੰਡ ਵਿਚ ਖੜੀ ਰੂਬੀ ਦੀਆਂ ਨਿੱਪਲਾਂ ਵੀ ਸਖਤ ਹੋਈਆਂ ਪਯੀਆਂ ਸੀ.

ਮੈ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਬੀ ਪਾ ਲਿਆ. ਜਦੋਂ ਹੀ ਚਾਚੀ ਬੈਡ ਤੇ ਪਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸਾਫ ਦਿਖਣ ਲੱਗੀ. ਅਸੀਂ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬੱਲਬ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਫ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕੀ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਫ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਹਰਦਿਆਲ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਧਰਨੇ ਤੇ ਜਾਣਾ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਅੱਜ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰਕੇ ਆਈ ਸੀ.

ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਓਹਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਵਰਗੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਾਂਗ ਗੋਰੀ ਗੋਰੀ ਸੀ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਰੂਬੀ ਨਾਲੋਂ ਕਾਫੀ ਵੱਡੀ ਸੀ ਤੇ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਪਾਟੀ ਹੋਈ ਸੀ.. ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਨਵ ਦਾ ਗਧੇ ਵਰਗਾ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲਿਆ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਮਾਸ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਨੇ ਨਵ ਦੀ ਲੰਨ ਲੈ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਆਹ ਹਾਲਤ ਕਰਵਾਈ ਸੀ.

ਮੈ ਦੋ ਉਂਗਲਾਂ ਫੁੱਦੀ ਚ ਵਾੜ ਦਿਤੀਆਂ. 2 ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਏਨੀ ਵੱਡੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਕੀ ਅਸਰ ਹੋਣਾ ਸੀ. ਉਂਗਲਾਂ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਵੜ ਗਈਆਂ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਰਸ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ.

ਮੈ: ਚਾਚੀ, ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਤਾ ਖੁਲ ਗਈ ਹੈ. ਦੇਖ ਕਿਵੇ ਮਾਸ ਬਾਹਰ ਲਟਕ ਰਿਹਾ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕੰਜਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਢਿੱਲੀ ਕੀਤੀ ਆ. ਜਦੋਂ ਤਕ ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਨਾਲ ਕਰਦੀ ਸੀ ਓਦੋਂ ਤਕ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਕੁਵਾਰੀ ਕੁੜੀ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸੀ.
ਇਕ ਤਾਂ ਤੂੰ ਆਹ ਗਧੇ ਵਰਗਾ ਲੰਨ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦਾਂ. ਜਦੋਂ ਏਡਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾਊ ਫੇਰ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਤਾਂ ਪਾਟਣਾ ਹੀ ਆ. ਇਸ ਚ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਕੀ ਦੋਸ਼ ਆ. ਮੈ: ਇਹ ਗੱਲ ਤਾ ਚਾਚੀ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹੈ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਤੋਂ ਤਾਂ 25 ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਏਨੀ ਖੁੱਲੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ. ਪਰ ਤੂੰ 2 ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਆਹ ਹਾਲਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ ਅਬ ਮੈਂ ਵੀ ਕਿਆ ਕਰੂ. ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਯੇ ਲੰਨ ਦੇ ਦੀਆ ਤੋ ਫੁੱਦੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਖੁਲ ਜਾਦੀ ਆ

ਕਮਲਜੀਤ: ਇਕ ਦਿਨ ਤੇਰਾ ਚਾਚਾ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਸੀ ਕਿ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਏਨੀ ਵੱਡੀ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਗਈ.
ਮੈ: ਫਿਰ ਕੀ ਕਿਹਾ
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੈਂ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਮਰ ਵਧਣ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ.
ਮਾ: ਫਿਰ ਚਾਚੀ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਗਿਆ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਓਹਨੂੰ ਝੁੱਡੂ ਨੂੰ ਏਨੀ ਅਕਲ ਕਿਥੇ ਆ.
ਫੇਰ ਦੋਨੇ ਹੱਸਣ ਲਗ ਪਏ. ਰੂਬੀ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਸ਼ਬਦ ਸੁਨ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਅੱਜ ਤਕ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਗਾਲ਼ ਜਾਂ ਗੰਦਾ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ. ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਵੀ ਅਜੀਬ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਝੁੱਡੂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਡੈਡੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਏਨੀ ਇਜ੍ਜਤ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਝੁੱਡੂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਆ.

ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੌੜੀ ਕਰ ਲਈ. ਮੈ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਿਆ.. ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚਾਲੇ ਮੈ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਨਹੀਂ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮੋਰੀ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਸਕੇ. ਅੱਜ ਰੱਬ ਵੀ ਰੂਬੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਮੇਹਰਬਾਨ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਮੋਰੀ ਲੱਭ ਗਈ ਜਿਥੋਂ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਰੱਖੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.

ਕਮਰਾ ਨਿੱਕਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰੂਬੀ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ 3-4 ਫੁੱਟ ਦਾ ਫਾਸਲਾ ਹੋਊ. ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਨਜਾਰਾ ਵੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗੁਲਾਬੀ ਮਾਸ ਵਿਚ ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਜੀਭ ਰੂਬੀ ਤੇ ਵੀ ਜਾਦੂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਵੀ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬਿਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਕੀਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਉਂਗਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਵਧਾਨ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਵੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੋਈ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਖੇਡ ਵਿਗੜ ਜਾਊ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਨਵ, ਹੁਣ ਚੱਕ ਦੇ ਫੱਟੇ. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਾਨ ਨਿਕਲੀ ਜਾਂਦੀ ਆ.
ਰਟਮੈ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਤੋਂ ਜੀਭ ਹਟਾ ਲਈ.
ਮੈ: ਕੋਈ ਨੀ ਚਾਚੀ ਜੀ, ਥੋੜਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ, ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾ ਚੱਟ ਲਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਫੇਰ ਚੱਟ ਲਈਂ. ਹੁਣ ਲੌੜਾ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਕੇ ਮੇਰੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਦੇ.
ਮੈ: ਲਗਦਾ ਹੈ ਚਾਚੀ ,ਤੇਰੀ ਅੱਗ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਤੋ ਠੰਡੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਸ਼ਾਂਤ ਕਿਥੋਂ ਹੋਣੀ ਸੀ. ਉਸ ਝੁੱਡੂ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਖੜਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ. ਜਦੋਂ ਅੱਗ ਲਗਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਠੰਡੀ ਕਰਵਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਆ.
ਮੈ: ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਚਾਚੀ ਤੇਰੇ ਕੰਮ ਨਾ ਆਇਆ ਫਿਰ ਇਸ ਲੰਨ ਦਾ ਵੀ ਕੀ ਫਾਇਦਾ. ਚਾਚੀ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਅੱਜ
ਰਾਤ ਤੇਰੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਕਿ ਹੀ ਦਮ ਲੂੰਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹੁਣ ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਤੇਰਾ ਚਾਚਾ ਬਾਹਰ ਆ ਓਨੇ ਦਿਨ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਅੱਗ ਠੰਡੀ ਕਰਾਉਣੀ ਆ. ਹੁਣ ਜਲਦੀ ਕਰ ਤੇ ਕੰਡੋਮ ਚੜਾ ਲੈ.
ਮੈ; ਚਾਚੀ ਇਹ ਗੱਲ ਗਲਤ ਹੈ. 15 ਦਿਨ ਪਹਿਲੇ ਜਦੋ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਲਈ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਅਗਲੀ ਬਾਰ ਬਿਨਾ ਨਿਰੋਧ ਤੋ ਕਰਨ ਦੇਵੇ ਗਈ. ਹੁਣ ਚਾਚੀ ਆਪਣੇ ਵਾਅਦੇ ਤੋ ਮੁਕਰ ਰਹੀ ਹੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਹੁਣ ਇਸ ਉਮਰ ਚ ਮੇਰੀ ਬਦਨਾਮੀ ਕਰਾਉਣੀ ਆ. ਜੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋਊ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ. ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੰਦਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਚਲ ਕਰਲਾ ਬਿਨਾ ਕੰਡੋਮ ਤੋਂ. ਪਰ ਹੁਣ ਟਾਈਮ ਨਾ ਲਾ। ਲੰਨ ਤੇ ਤੇਲ ਲਾ ਲੈ.
ਮੈ: ਕੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਏ ਚਾਚੀ ਇੰਨੀ ਬਾਰੀ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੀ ਆ।ਤੇਰੀ ਇੰਨੀ ਖੁਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਆ ਫਿਰ ਬੀ ਡਰ ਰਹੀ ਆ
ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਤੇਰੇ ਗਧੇ ਵਰਗੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਡਰ ਲਗਦਾ. ਤੂੰ ਤਾਂ ਤੇਲ ਲਾ ਕੇ ਵੀ ਮੇਰੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਕਢਵਾ ਦਿੰਨਾ. ਬਿਨਾਂ ਤੇਲ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨੀ ਮੇਰੀ ਕੀ ਹਾਲਤ ਕਰੇਗਾ.ਮਾ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ.
ਮੈ: ਫਿਰ ਆਪ ਹੀ ਲਗਾ ਦੇ.
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਸਰੋਂ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਕਾਫੀ ਸਾਰਾ ਤੇਲ ਆਪਣੀ ਤਲੀ ਤੇ ਪਾ ਲਿਆ. ਫੇਰ ਪੂਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਤੇਲ ਮਲ ਮਲ ਕੇ ਲੰਨ ਚਮਕਣ ਲਾ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਕੁਝ ਤੇਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੀ ਪਾ ਲਿਆ.
ਰੂਬੀ ਵੀ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਦੋਂ ਰਾਮੂ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਧਕੂ. ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਪਤਾ ਨੀ ਏਨਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਮੰਮੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਕਿਵੇਂ ਜਾਊ. ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚੋ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੋਣ ਲਗ ਪਯੀਆਂ. ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਥੱਲੇ ਇਕ ਸਰਾਹਨਾ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲਈਆਂ ਤੇ ਆਪ ਥੱਲੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਲੰਨ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਮਾਸ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਟੋਪਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ. ਮੈ ਜ਼ੋਰ ਲਾਯਾ ਤਾਂ ਲੰਨ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਅੜਚਨ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਗਿਆ. ਮਾ ਓਦੋਂ ਤਕ ਧੱਕਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤਕ ਲੰਨ ਜੜ ਤਕ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਚਲਾ ਗਿਆ.

ਰੂਬੀ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਓਹਨੂੰ ਲੰਨ ਲੈਣ ਵਿਚ ਕੋਈ ਦਿੱਕਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ.

ਫੇਰ ਮੈ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ. ਮੈ ਆਪਣਾ ਜਲਵਾ ਦਿਖਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਝਟਕੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਕ ਝਟਕੇ ਵਿਚ ਹੀ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ. ਤੇਲ ਲੱਗਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੰਨ ਜਦੋਂ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਫਚ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਫਚ ਕਰਕੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ.

ਮੈ: ਦੇਖ ਚਾਚੀ ਹੁਣ ਤਾ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਬਹੁਤ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਜਾ ਰਿਹਾ .
ਕਮਲਜੀਤ: ਆਹਹਹਹ……. ਆਹਹਹਹ…….. ਆਹਹਹਹ……. ਆਈ ਮੰਮੀ………. ਵੇ ਏਨੀ ਵਾਰ ਤਾਂ ਤੂੰ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਲਈ…… ਆਹਹਹਹ……… ਆਹਹਹਹ……… ਹੁਣ ਤਾਂ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਜਾਣਾ ਹੀ ਆ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਯਾਦ ਆ ਜਦੋ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਚੋਦਿਆ ਸੀ ਤੇ ਅੱਧਾ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਖੂਨ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ।

ਕਮਲਜੀਤ: ਆਹਹਹਹ……. ਆਹਹਹਹ…… ਵੇ ਉਹ ਰਾਤ ਕਿਵੇਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ ਆ…… ਆਹਹਹਹ……. ਆਹਹਹਹ……… ਉਸ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਤੋਰ ਹੀ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ….. ਹਾਏ…….. ਹਾਏ……. ਵਿਆਹ ਵਿਚ ਸਾਰੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਪੁੱਛ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਟੇਢੀ ਟੇਢੀ ਕਿਓਂ ਤੁਰਦੀ ਆ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਮੈ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਨਹੀ ਸੀ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਤੋ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਆਪਾ ਦੋਨਾ ਨੇ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਮਨਾ ਲਈ ਸੀ
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਏ ਵੇ ਨਵ…… ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਦੇ…….. ਹਾਏ ਮੰਮੀ….. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਈ……….
ਮਾ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਏਨਾ ਖੂਨ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਕੁਵਾਰੀ ਦਾ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਤੇ ਨੀ ਨਿਕਲਦਾ. ਜਿੰਨਾ ਉਸ ਰਾਤ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਸੀ.
ਮੈ ਕਿਹੜਾ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕਿ ਕੱਡਿਆ . ਮੈ ਤਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਪਾਇਆ ਸੀ ਖੂਨ ਤਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਿਕਲ ਗਿਆ
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਏ ਵੇ ਨਵ……….. ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਗੁਲਾਮ ਆਂ…., ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਣਾ ਲੈ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਤਾ 2 ਸਾਲ ਤੋ ਮੇਰੀ ਹੀ ਹੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਆਹਹਹਹ……. ਸਹੀ ਕਿਹਾ ਤੂੰ. ਜਦੋਂ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮੈਂ ਤਾ ਤੇਰੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ.
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈ ਜੋਸ਼ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗਾ.

ਓਧਰ ਰੂਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਖਰਾਬ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਅੱਖ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਲੜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਦੇ ਤਾਂ 2 ਜਵਾਕ ਸਨ ਤੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਵੀ ਏਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ. ਫੇਰ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਏਨਾ ਖੂਨ ਕਿਓਂ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਲਈ ਵੀ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅੱਗ ਅੱਜ ਫੇਰ ਭੜਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਏਨਾ ਰਸ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਛਡਿਆ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਅੱਜ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਦੇਖ ਕੇ ਵੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ 15-20 ਮਿੰਟ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ. ਏਨੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਮੇਰਾ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਚੜਿਆ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਦਾ ਤਾਂ 2-3 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਸਾਹ ਚੜ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਸ਼ਇਦ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈ ਖੇਤ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਮੇਰਾ ਸਾਹ ਪੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਓਨੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਆਕੜਣ ਲੱਗਾ. ਮੈ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਚਾਚੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਈ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਹਏ ਵੇ ਨਵ………… ਮੈਨੂੰ ਸਾਂਭ ਲਾ……… ਅਹਹਹਹਹਹਹੱਹ……… ਮੈਂ ਤਾਂ ਗਈ……… ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਦੇ… ਅਹਹਹਹਹਹਹੱਹ……….. ਅਹਹਹਹਹਹਹੱਹ……… ਪਾੜ ਦੇ ਫੁੱਦੀ.
ਮੈ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ 5-6 ਘੱਸੇ ਲਾਏ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਰਸ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਵਹਾ ਦਿਤੀਆਂ. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਰਸ ਛੱਡਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਵੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ ਤੇ ਪਰਲ ਪਰਲ ਕਰਕੇ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ. ਲੰਨ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਗਰਮ ਗਰਮ ਮੱਖਣ ਸਿੱਧਾ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. 10-12 ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਵੀ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਤੇ 2-3 ਮਿੰਟ ਦੋਨੇ ਓਵੇਂ ਹੀ ਪਏ ਰਹੇ. ਦੋਨੇ ਪਸੀਨੋ ਪਸੀਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਚੁਕੀਆਂ ਸਨ. ਉਹ ਇਕ ਵੱਖਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਹੀ ਉਡਾਰੀਆਂ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਹੀ ਆਨੰਦ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਖਿੱਚ ਲਿਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ ਇਕ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਭਤੀਜੇ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਲਾਉਣੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ.

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੈ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਢਿੱਲਾ ਪੈ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਚਿੱਟੀ ਚਿੱਟੀ ਕਰੀਮ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਚਿੱਟਾ ਚਿੱਟਾ ਰਸ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਪੂਰਾ ਰਸ ਚੱਟਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਜਦੋਂ ਫੁੱਦੀ ਪੂਰੀ ਸਾਫ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਉੱਠ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਮੈ ਰਸ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤੇ ਲੰਨ ਉੱਤੇ ਜੀਭ ਰੱਖ ਲਈ ਤੇ ਪੂਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਪਈ. ਲੰਨ ਢਿੱਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਛੋੱਟਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਲੰਨ ਤੇ ਲੱਗੀ ਸਾਰੀ ਕਰੀਮ ਚਟ ਗਈ.

ਮੈ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਚਾਚੀ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਗਈ ਸੀ. ਉਸ ਦੀ ਪੈਂਟੀ ਪੂਰੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਰਸ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੱਟਾਂ ਉੱਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸ਼ਰਮਸ਼ਾਰ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਰ ਅੱਜ ਉਸ ਤੇ ਵੀ ਵਾਸਨਾ ਹਾਵੀ ਸੀ. ਓਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਮੈ ਇਕੱਠੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਏ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਗਏ. ਪਏ ਪਏ ਹੀ ਕਮਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਵ ਤੇਰੇ ਚ ਤਾਂ ਜਾਦੂ ਆ. ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਕੇ ਨਜਾਰਾ ਆ ਜਾਂਦਾ. ਮੈਂ ਤਾ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਤੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇਖ ਮੇਰੇ ਤੋ ਵੀ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ. ਇਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਦੱਸ ਚਾਚੀ
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਾਂ ਨਵ ਪੁੱਛ
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਮੈਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਏ
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ. ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਕਿਓਂ ਮਰਵਾਉਣ ਆਉਂਦੀ.
ਮੈ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਹੱਸ ਪਿਆ। ਮੈ ਫੇਰ ਆਪ ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਕਿਊ ਨੀ ਬਣ ਜਾਦੀ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਜੇ ਘਰਵਾਲੀ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਆਂ.ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਮਰਵਾਉਣੀ ਆ.
ਮੈ ਇਹ ਗੱਲ ਤਾ ਸਹੀ ਬੋਲੀ ਤੁਸੀਂ
ਰੂਬੀ ਨੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਓਹਦੀ ਸੱਸ ਏਨੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੋ ਸਕਦੀ ਆ. ਪਰ ਅੱਜ ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਬ ਸਚਾਈ ਪਤਾ ਲਗ ਗਈ ਸੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਫੇਰ ਤੋਂ ਖੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਅੱਗ ਵੀ ਅਜੇ ਬੁਝੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਅਗਲੇ ਰਾਉਂਡ ਲਈ ਪੂਰੀ ਤਿਆਰ ਸੀ.

ਮੈ: ਚਾਚੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੇ ਲੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਤੂੰ ਜ਼ਿੱਦ ਕਿਉਂ ਨੀ ਛੱਡ ਦਾ ਨਵ, ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਫਸ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਦੁਖਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ,ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਤੀ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਜਾ ਨਹੀਂ?
ਕਮਲਜੀਤ: ਪਤੀ ਮੰਨਦੀ ਆ ਤਾਹੀਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇਣ ਤੋਂ ਕਦੇ ਮਨ੍ਹਾ ਨੀ ਕੀਤਾ. ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨੀ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਹੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਸੀ.
ਮੈ: ਨਾਲੇ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਬਣ ਰਹੀ ਏ ਤੇ ਦੂਸਰੀ ਤਰਫ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈਣ ਤੋ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰ ਰਹੀ ਏ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਤਾਂ ਪਾ ਲੈਨੀ ਆ, ਪਰ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨਾ ਧੱਕੀ.
ਮੈ: ਠੀਕ ਹੈ

ਕਮਲਜੀਤ ਉੱਠ ਕੇ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਕੋਲ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣਾ ਰੂਬੀ ਲਈ ਵੀ ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਕਦੇ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਲਖਵਿੰਦਰ ਤਾ ਕਈ ਵਾਰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣਾ ਵਧੀਆ ਨੀ ਲਗਦਾ ਸੀ. ਪਰ ਏਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਲੌਲੀਪੌਪ ਵਾਂਗ ਚੂਪੇ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸ ਦੇ ਮੁਲਾਇਮ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਕਾਲਾ ਲੰਨ ਫਸਾ ਕੇ ਮੈ ਵੀ ਸੁਰਗਾਂ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਟਟਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੰਨ ਦੀ ਮੁੱਠ ਵੀ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ.

ਫੇਰ ਆਪ ਹੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਟਟਿਆਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਟਟਿਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਟੱਟੇ ਲਖਵਿੰਦਰ ਨਾਲੋਂ ਕਾਫੀ ਵੱਡੇ ਸੀ ਤੇ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਨਵ, ਲੰਨ ਦੇ ਵਾਲ ਤਾਂ ਕੱਟ ਲਿਆ ਕਰ. ਐਵੇਂ ਗੰਦ ਮਾਰ ਰੱਖਿਆ.
ਮੈ: ਮੈ ਤਾ ਕਦੇ ਵਾਲ ਕੱਟੇ ਨੀ ਚਾਚੀ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਕੱਟ ਦਿਉ
ਕਮਲਜੀਤ: ਕਲ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਰੂਬੀ ਨਹਾਉਣ ਜਾਊ, ਓਦੋਂ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਈਂ. ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਸ਼ੇਵ ਕਰ ਦਊਂਗੀ.
ਮੈ: ਠੀਕ ਹੈ
ਕਮਲਜੀਤ: ਚਲ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਚੂਪੇ ਲਾ ਦਿੱਤੇ.

ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਚ ਧੱਕ ਦੇ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਆਪ ਬੈਡ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਜਾ. ਮੈਂ ਥੱਲੇ ਖੜੇ ਹੋ ਕੇ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੂਗਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਡ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਈ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਕੱਢ ਲਏ ਤਾਂ ਜੋ ਲੰਨ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਜਾ ਸਕੇ. ਮੈ ਆਪ ਥੱਲੇ ਖੜ ਗਿਆ. ਮੈ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਪਾਸੇ ਤੇ ਦੋਨੇ ਹੱਥ ਰੱਖੇ ਤੇ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ. ਲੰਨ ਜਦੋਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਟਿਕਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਚਿੱਤੜ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕਰ ਲਏ. ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗਿੱਲੀ ਸੀ ਤਾਂ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ. ਮੈ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਚਾਚੀ ਆਪ ਹੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਲਈ ਕਿੰਨੀ ਕਾਹਲੀ ਆ.

ਫੇਰ ਮੈ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ. ਮੇਰੇ ਟੱਟੇ ਚਾਚੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਥੱਲੇ ਲਗ ਗਏ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਮਾਨ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨੇ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਤਕਲੀਫ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ. ਮਜੇ ਵਿਚ ਦੋਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.

ਰੂਬੀ ਇਕ ਵਾਰ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਬਾਰਾ ਫੇਰ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਇਹ ਪੂਰੀ ਖੇਡ ਉਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਤੇਜਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਮੇਰੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਇਕ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਪਸ਼ਟ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਦਾ ਬਿਨਾ ਲੰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਸਰਨਾ ਸੀ. ਅੱਜ ਕਲ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ. ਇਹ ਸਭ ਤਾ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਿਛਲੇ 2 ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ 2 ਲੰਨ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. 2 ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਉਸ ਲਈ ਅਸੰਭਵ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਭੁੱਲ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਉਹ ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਦੀ ਵੀ ਕਾਇਲ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕਾਫੀ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪੈਂਟੀ ਵੀ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚ ਕਰ ਦਿੱਤੀ.

ਮੈ ਜਦੋਂ ਪਿੱਛੋਂ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਪੂਰੀ ਹਿਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਹਏ ਵੇ ਕੰਜਰਾ…… ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਰਹਿਮ ਕਰ………. ਹਏ……… ਹੋਲੀ ਧੱਕ ਵੇ……….
ਮੈਨੂੰ ਓਹਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਨਾਲ ਜੋਸ਼ ਚੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਚੋਦਨ ਲਗ ਗਿਆ. ਫੁੱਦੀ ਪਚ ਪਚ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਕੁਝ ਦੇਰ ਮੈ ਏਵੇਂ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਲੰਨ ਧੱਕੀ ਰੱਖਿਆ. ਮੇਰਾ ਵੀ ਸਾਹ ਚੜਨ ਲੱਗਾ ਸੀ.ਮੈ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ. ਕਮਲਜੀਤ ਸਮਝ ਗਈ ਤੇ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਲੰਨ ਓਹਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੜ ਗਿਆ. ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਜੜ ਤਕ ਅੰਦਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ.

ਹੁਣ ਸਾਰੀ ਖੇਡ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਸੀ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਮਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕਾਫੀ ਥੱਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਦਾ ਰਸ ਨੀ ਨਿਕਲਦਾ ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ. ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਮਜਾ ਦੇਣਾ ਉਸ ਦੀ ਇਕ ਮਜਬੂਰੀ ਹੀ ਬਣ ਗਈ ਸੀ. ਥੱਕੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹ ਲੰਨ ਦੇ ਉਪਰ ਉੱਛਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਮਿਆ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਹੀ ਉਹ ਲੰਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਅੰਦਰ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਸਨ.
ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਤਾਂ ਉਹ ਹੋਂਸਲੇ ਨਾਲ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦੀ ਰਹੀ ਪਰ ਫੇਰ ਓਹਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ. ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚ ਖੱਲੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਉਹ ਲੰਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਮੈ ਮੰਨ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਹ ਓਵੇਂ ਹੀ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠੀ ਰਹੀ. ਮੈ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਚਾਚੀ ਦੀ ਬਸ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਆ. ਇਸ ਲਈ ਮੈ ਥੱਲਿਓਂ ਹੀ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ. ਮੈ ਇਕ ਝਟਕੇ ਵਿਚ ਹੀ ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ ਸੀ. ਓਧਰ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਬਸ ਹੀ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸੀ ਕਿ ਕਦੋਂ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਰਸ ਛੱਡੇ ਤੇ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਸੋਵੇ.

ਪਰ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਏਨੀ ਜਲਦੀ ਰਸ ਕਿਥੋਂ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ. ਮੈ ਉਸ ਨੂੰ ਲੰਨ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਈ. ਉਹ ਕੰਧ ਨਾਲ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਪਯੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈ ਪਿੱਛੋਂ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ. ਚਾਚੀ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਥੱਕ ਗਈਆਂ ਸੀ. ਉਸ ਲਈ ਖੜੀ ਹੋਣਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਹੋਰ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਲਈ ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਈ ਸੀ ਹੁਣ ਇਹ ਸਭ ਵੀ ਝੱਲਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ. ਉਹ ਮੇਰੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਵੇ ਨਵ, ਜਲਦੀ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਦੇ. ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਖੜਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ.
ਮੈ: ਬਸ ਚਾਚੀ ਜੀ, ਕੁਛ ਦੇਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕੰਜਰ, ਏਨਾ ਚਿਰ ਤਾਂ ਹੋ ਗਿਆ. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਬਸ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਇਕ ਬਾਰ ਹੋਰ ਕਰੂਗਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਾ ਵੇ, ਏਦਾਂ ਨਾ ਕਰ. ਅੱਜ ਛੱਡ ਦੇ. ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਤੂੰ ਜਿਵੇਂ ਕਹੇਗਾ ਓਵੇਂ ਹੀ ਕਰੁ.
ਮੈ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੀ ਚਾਚੀ ਕਿਵੇਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਆ. ਏਧਰ ਰੂਬੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਨਵ ਕਿੰਨਾ ਤਾਕਤਵਰ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਤਾਂ ਇਕ ਚੰਗੀ ਭਲੀ ਜਨਾਨੀ ਦੀ ਭਿਆਂ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.

ਰੂਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਰੂਬੀ ਹੀ ਸਮਝ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਸ਼ਹਿਦ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਰਸ ਪੱਟਾਂ ਉੱਤੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਥੱਲੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਇਸ ਸਭ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਉਹ ਤਾਂ ਬਸ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋਈ ਪਯੀ ਸੀ.

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਤੇ ਤਰਸ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ. ਮੈ ਰਸ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਲੰਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਵੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਵੀ ਨੇੜੇ ਹੀ ਆ. ਮੈ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਵੀ ਘਸੇ ਮਾਰਨ ਲਗ ਪਿਆ. ਇਹ ਸਭ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਹੀ ਬਚੀ ਸੀ. ਜਲਦੀ ਹੀ ਮੈ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀਆ ਤੇ ਲੰਨ ਕਾਫੀ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਨ ਨੇ ਰਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ. ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਵੇ. ਪਰ ਮੈ ਓਨੀ ਦੇਰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਨਹੀਂ ਕੱਢਿਆ ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਲੰਨ ਨੇ ਪੂਰੀਆਂ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ. ਮਜਬੂਰੀ ਵਿਚ ਉਹ ਪੂਰਾ ਰਸ ਪੀ ਗਈ. ਲੰਨ ਦਾ ਕੁਝ ਰਸ ਫੇਰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਜੋ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਕਮਲਜੀਤ ਉਹ ਵੀ ਚਟ ਗਈ.

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਕੱਛੀ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲਈ. ਫੇਰ ਬ੍ਰਾ ਪਾ ਕੇ ਉੱਤੋਂ ਕੁੜਤਾ ਵੀ ਪਾ ਲਿਆ. ਮੈ ਨੰਗਾ ਹੀ ਬੈਠਾ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਇਥੋਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ. ਉਸ ਨੇ ਕੱਛੀ ਉੱਤੇ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਬਨਿਆ ਤੇ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਓਥੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਪੈ ਗਯੀ.

ਕਮਲਜੀਤ: ਨਵ , ਹੁਣ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਆਂ. ਮੈਂ ਤਾਂ ਥੱਕੀ ਪਯੀ ਆ.
ਮੈ: ਚਾਚੀ ਜੀ, ਕਲ ਵੀ ਆ ਜਾਣਾ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਨਾ ਵੇ, ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਦੁਖੀ ਜਾਂਦਾ. ਕਲ ਤਾਂ ਨੀ ਆਯਾ ਜਾਣਾ. ਹੁਣ ਪਰਸੋਂ ਆਊਗੀ.
ਮੈ: ਪਰ ਤੂੰ ਤਾ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਸਾਫ ਕਰੋਗੀ.
ਕਮਲਜੀਤ: ਕਲ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਈਂ . ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਵਾਲ ਕੱਟ ਦਊਂਗੀ.
ਮੈ: ਠੀਕ ਹੈ ਚਾਚੀ ਜੀ. ਇਕ ਬਾਰ ਲੰਨ ਤੇ ਜੀਭ ਤਾ ਫੇਰ ਦੇ
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਲੰਨ ਫੜਿਆ ਤੇ ਟੋਪਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਜੀਭ ਨਾਲ ਚੱਟ ਲਿਆ. ਮੈ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਹੱਸ ਪਈ.

ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਕਮਾਦ ਵਿਚੋਂ ਹੋ ਕੇ ਘਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ੋਰ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪੈ ਗਈ. ਪੈਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਓਹਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ. ਪਰ ਏਧਰ ਰੂਬੀ ਦੀ ਨੀਂਦ ਉੱਡੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਰੂਬੀ ਤੇ ਜਾਦੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਖੀਰਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ. ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕੱਛੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਸਬ ਕੁਛ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਹ ਸਿਰਫ ਕੁੜਤੇ ਵਿਚ ਸੀ. ਰੂਬੀ ਨੇ ਖੀਰਾ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਫੇਰ ਰਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ. ਰੂਬੀ ਵੀ ਬੇਹੋਸ਼ ਪਯੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਓਹਨੂੰ ਕਦੋਂ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ.

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈ ਚਾਚੀ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਚਾਚੀ ਕਿੱਥੇ ਆ ਤਾ ਰੂਬੀ ਨੇ ਹੱਸ ਕੇ ਕਿਹਾ ਮੰਮੀ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਆ ਲਗਦਾ ਬੁਖਾਰ ਆ ਮੈ ਸੋਚਣ ਲੱਗਾ ਕੀ ਹੋਇਆ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਤੇ ਰੂਬੀ ਕਹਿੰਦੀ ਮੰਮੀ ਦੇ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਜਾ ਮੈ ਚਾਹ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣੀ ਆ ਮੈ ਚਾਚੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਚਾਚੀ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਚਾਚੀ ਦੇ ਮੂੰਹਾਂ ਦੱਬ ਦਿੱਤਾ ਚਾਚੀ ਇਕ ਦਮ ਡਰ ਕੇ ਉੱਠੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਜੇ ਰੂਬੀ ਦੇਖ ਲੈਦੀ ਮੈ ਕਿਹਾ ਰੂਬੀ ਚਾਹ ਲੈਣ ਗਈ ਆ।

ਮੈ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਹੋਇਆ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਦਰਦ ਹੋ ਰਿਹਾ ਇੰਨੇ ਵਿੱਚ ਰੂਬੀ ਆ ਗਈ ਮੈ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਚੱਲ ਦਵਾਈ ਲੈ ਆਉਣੇ ਆ ਪਰ ਚਾਚੀ ਕਹਿੰਦੀ ਨਹੀ ਹੁਣ ਠੀਕ ਆ ਤੂੰ ਨਵ ਮੱਝਾ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾ ਕੱਢ ਦੇ ਤੇ ਕੱਖ ਪਾ ਦੇ ਮੈ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਆ।

ਚਾਚੀ ਵੀ ਕਮਰੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ ਲਗੜਾ ਕੇ ਤੁਰ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈ ਦੇਖ ਕੇ ਹੱਸਣ ਲੱਗਾ। ਚਾਚੀ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢੀਆਂ ਵੀ ਰੂਬੀ ਦੇਖ ਰਹੀ ਆ ਕਿਤੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸੱਕ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ।
ਪਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਪਤਾ ਸੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਨਾ ਚਾਚੀ ਨੂੰ।

ਮੈ ਧਾਰਾ ਕੱਢ ਕੇ ਮੱਝਾਂ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਪਾ ਕੇ ਵਿਹਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਰੂਬੀ ਕਹਿੰਦੀ ਮੰਮੀ ਮੈ ਨਹਾਉਣ ਚੱਲੀ ਆ ਉਸ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਵੀ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੀ ਜਦੋਂ ਚਾਚੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਵਾਲ ਸਾਫ ਕਰੂ।ਰੂਬੀ ਕਹਿ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ ਮੈ ਚਾਚੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ ਚਾਚੀ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਵਾਲ ਸਾਫ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕਰੀਮ ਸੀ ਰੂਬੀ ਨਹਾਉਣ ਗਈ ਆ ਸਾਨੂੰ ਇਵੇਂ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਬਾਹਰ ਖੜ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਚਾਚੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੇ ਕਰੀਮ ਲੰਨ ਦੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ 5 ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਚਾਚੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਬਾਲ ਸਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਰੂਬੀ ਵੀ ਦੇਖ ਕੇ ਗਰਮ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਲੰਨ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਲੰਨ ਵੀ ਖੜਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਮੈ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਨੀ ਆ ਚਾਚੀ ਕਹਿੰਦੀ ਨਹੀਂ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੋ ਰਿਹਾ ਤੇ ਰੂਬੀ ਵੀ ਘਰ ਹੀ ਆ। ਮੈਂ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਫ਼ਿਰ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਚਾਚੀ ਨੇ ਮਨਾ ਕਰਤਾ ਫ਼ਿਰ ਮੇਰੇ ਵਾਲਾ ਜੋਰ ਪਾਉਣ ਤੇ ਮੰਨ ਗਈ।ਚਾਚੀ ਮੇਰੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਸਿਰ ਦੇਕੇ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਚੁੰਘ ਰਹੀ ਸੀ। ਬਿਲਕੁਲ ਜਿਵੇਂ ਸੰਨੀ ਲਿਉਨ ਜਾਂ ਮੀਆਂ ਖਲੀਫਾ ਚੁੰਘ ਰਹੀ ਹੋਵੇਂ ਇੰਝ ।ਰੂਬੀ ਬਾਰੀ ਵਿੱਚ ਦੀ ਦੇਖ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਰਗੜ ਰਹੀ ਸੀ।

ਚਾਚੀ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਆਪਣੇ ਹਲਕ ਤੱਕ ਲੈ ਕੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਟੱਟੇ ਉਂਗਲੀਆਂ ਚ ਫੜਕੇ ਘੁੱਟ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਚਾਚੀ ਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਵਾਲਾਂ ਤੋਂ ਫੜਕੇ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲੰਨ ਨੂੰ ਧੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਸਪੀਡ ਵੱਧ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ।ਚਾਚੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਅੰਦਰ ਹੀ ਦੱਬ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਅਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋ ਪਾਣੀ ਡਿੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ 15ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਦਾ ਪਾਣੀ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਤੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਧੱਕਕੇ ਮੈ ਰੁੱਕ ਗਿਆ। ਲੰਨ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਚਾਚੀ ਉਵੇਂ ਹੀ ਚੱਟ ਕੇ ਪੀ ਗਈ ਸੀ। ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਕੇ ਉਹ ਜੀਭ ਨਾਲ ਆਖ਼ਿਰੀ ਬੂੰਦ ਤੱਕ ਲੰਨ ਦੀ ਚੱਟਕੇ ਸਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।ਮੇਰੀ ਨਜਰ ਬਾਰੀ ਤੇ ਗਈ ਰੂਬੀ ਸਾਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰੂਬੀ ਮੇਰੇ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਭੱਜ ਗਈ ਤੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਉਗਲ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਕੇ ਨਹਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ।

ਮੇਰੇ ਵੀ ਮਨ ਵਿੱਚ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਨ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਆਇਆ ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਚਾਚੀ ਤੋ ਲੁਕ ਕੇ ਕਰਨਾ ਸੀ । ਕਿਸਮਤ ਨੇ ਵੀ ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ। ਰੱਬ ਨੇ ਵੀ ਪੂਰਾ ਸੰਜੋਗ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। 12 ਵਜੇ ਫੋਨ ਆਇਆ ਚਾਚੀ ਦੀ ਮਾ ਦੀ ਸੇਹਤ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਬੁਲਾ ਲਿਆ।ਚਾਚੀ ਦੀ ਮਾ ਬਿਮਾਰ ਸੀ ਤੇ ਮਰਨ ਕਿਨਾਰੇ ਸੀ।ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਚ ਲੱਡੂ ਫੁੱਟਣ ਲੱਗੇ।ਪਰ ਮੈ ਕੁਝ ਵੀ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਸੋਅ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਸੀ ਚਾਚੀ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਬਿਮਾਰ ਆ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪੈਣਾ ਸਾਇਦ ਮੈ ਸਾਮ੍ਹ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵਾ ਮੈ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਆ ਰੂਬੀ ਨਹਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ । ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਨੇਜੇ ਮੈ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈ ਤੂੰ ਇੱਧਰ ਹੀ ਪੈ ਜਾਈ
ਰੂਬੀ ਨੇ ਨਹਾ ਕੇ ਗੁਲਾਬੀ ਸੂਟ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਪੋਨੀ ਕੀਤੀ ।ਰੂਬੀ ਬਹੁਤ ਸੈਕਸੀ ਰੰਨ ਸੀ।ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲੰਗ ਗਿਆ ਮੈ ਪਹਿਲ ਨਹੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਚਾਚੀ ਨੇ ਸਾਮ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਉਹ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਆਵੇ ਗਈ ਸਵੇਰੇ ਪਹਿਲੀ ਬੱਸ ਫੜ ਆ ਜਾਵੇ ਗਈ। ਮੈ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਤੇ ਰੂਬੀ ਰੋਟੀ ਬਨਾਉਣ ਲੱਗੀ ਫ਼ਿਰ ਅਸੀਂ ਦੋਵਾ ਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾਦੀ। ਫ਼ਿਰ ਅਸੀਂ ਸੌਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਰੂਬੀ ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਬਅਦ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਹੌਂਸਲਾ ਜਿਹਾ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਵੜ ਗਈ । ਮੈ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ । ਰੂਬੀ ਮੇਰੇ ਬੈਡ ਉਪਰ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਫਾਲਤੂ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਛੇੜ ਲਈਆਂ ।ਰੂਬੀ ਕਹਿੰਦੀ ਨੀਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈ ਸੋਚਿਆ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਆ। ਮੈ ਵਾਰ ਵਾਰ ਰੂਬੀ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜੇ ਮੈ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸੈਕਸੀ ਜਿਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ । ਮੈ ਵੀ ਇੰਨਾ ਅਣਜਾਣ ਨਹੀ ਸੀ ,ਮੈ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਰੂਬੀ ਲੰਨ ਦੀ ਭੁੱਖੀ ਆ । ਬੱਸ ਪਹਿਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਰੂਬੀ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਲਿਆ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਨੇ ਅੰਗੜਾਈ ਭੰਨ ਕੇ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉੱਠੀ ਤੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਲਈ ਪੈਰ ਪੁੱਟਿਆ ਹੀ ਸੀ । ਮੈ ਬਾਜ਼ ਵਾਂਗ ਝਪਟਾ ਮਾਰ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ।
ਰੂਬੀ – ਹਾਏ ਨਵ ਛੱਡ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ….. ਆਹ ਕੀ ਕਰੀ ਜਾਨਾ ?
ਮੈ – ਜੋ ਤੂੰ ਕਰਵਾਉਣ ਆਈ ਏ
ਰੂਬੀ- ਨਾ ਕਰ ਪਲੀਜ਼ …. ਕੋਈ ਆਜੂਗਾ
ਮੈ – ਡਰ ਨਾ …….. ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਚਾਚੀ ਤਾ ਸਵੇਰੇ ਅਉ
ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਮੈ ਰੂਬੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਸਣ ਲਗਿਆ । ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਆਕੜ ਕੇ ਰੂਬੀ ਢਿੱਡ ਤੇ ਠੋਕਰਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਰੂਬੀ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗੀ

ਮੈ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਬੈਡ ਕੋਲ ਲੈ ਆਂਦਾ । ਮੈ ਖੜੀ ਖੜੋਤੀ ਦੇ ਸੂਟ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਲਾਹ ਕੇ ਕੁਰਸੀ ਉਪਰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੇ । ਕਾਲੀ ਬਰਾਅ ਤੇ ਕੱਛੀ ਵਿੱਚ ਰੂਬੀ ਦਾ ਗੋਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਿਆ । ਮੈ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਪਾ ਕੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੂਸਣ ਲਗ ਪਿਆ ।ਰੂਬੀ ਵੀ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਲੱਗੀ ਰੂਬੀ ਮੇਰੇ ਲੋਹੇ ਵਰਗੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਫੇਰ ਉਸਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ । ਅਸੀਂ ਬੈਡ ਉਪਰ ਗੁੱਥਮ ਗੁੱਥਾ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ । ਅਗਲੇ ਪਲ ਸਾਡੇ ਰਹਿੰਦੇ ਕੱਪੜੇ ਵੀ ਉਤਰ ਗਏ । ਮੈ ਰੂਬੀ ਦੇ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ ਆਪਣੇ ਸਖ਼ਤ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮਸਲਣ ਲਗ ਪਿਆ । ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀਆਂ ਡੋਡੀਆਂ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਸਦਾ , ਕਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਪੋਲੀਆਂ ਪੋਲੀਆਂ ਦੰਦੀਆਂ ਵੱਢਦਾ। ਹੇਠਾਂ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮੈ ਮੁੰਮਿਆ ਤੋਂ ਹੇਠ ਢਿੱਡ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲਗਿਆ । ਰੂਬੀ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਮਦਹੋਸ਼ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ ।

ਮੈ ਜੱਟੀ ਦੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਅੰਗ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਰੂਬੀ ਸਿਸਕਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਫੜਕੇ ਕੱਛੀ ਦੇ ਉਪਰੋ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ । ਰੂਬੀ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸਮਝ ਕੇ ਮੈ ਰੂਬੀ ਦੀ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ , ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੁਸ਼ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨੰਗਾ ਸੀ ।
ਹਲਕੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀ ਫੁੱਲੀ ਹੋਈ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖ ਮੈ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰੀ । ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਮ ਰੂਬੀ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ । ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਬੇਹਿਸਾਬਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਹੀ ਸੀ , ਮੈ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪਾਣੀ ਜੀਭ ਮਾਰ ਮਾਰ ਚੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਰੂਬੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਂਹਵਾਂ ਫੜਕੇ ਆਪਣੇ ਉਪਰ ਖਿੱਚਿਆ । ਮੈ ਰੂਬੀ ਛੱਡ ਕੇ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਬੈਡ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰਕੇ ਹੇਠਾਂ ਦਰੀ ਵਿਛਾਉਣ ਲਗਾ । ਰੂਬੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਹੋਇਆ । ਮੈ ਆਵਦਾ ਲੰਨ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ – ਇਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੀ.
ਰੂਬੀ ਨੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਹਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੈਡ ਤੋਂ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋ ਗਈ ।ਰੂਬੀ ਦੇ ਉੱਠਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਮੈ ਬੈਡ ਉਪਰ ਲੱਤਾਂ ਲ਼ਮਕਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ।

ਰੂਬੀ ਸਾਹਮਣੇ ਦਰੀ ਉਪਰ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਬਹਿ ਗਈ। ਮੈ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰੂਬੀ ਦੇ ਸਿਰ ਉੱਪਰ ਰੱਖ ਲਏ । ਰੂਬੀ ਮੇਰੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਬਾਂਹਵਾਂ ਰੱਖ ਕੇ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲਿਆ । ਚੂਪਿਆਂ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ।ਮੈ ਰੂਬੀ ਦਾ ਸਿਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜਕੇ ਚੂਪੇ ਲਵਾਉਣ ਲਗਾ ।ਅਜੇ 5 ਕੁ ਮਿੰਟ ਹੀ ਚੂਪੇ ਮਾਰੇ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਨੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਧਾਰ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ । ਰੂਬੀ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚੋ ਕੱਢਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਮੈ ਸਾਰਾ ਵੀਰਜ ਰੂਬੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ।

ਮੈ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਕਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰ ਖਿੱਚ ਲਿਆ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਸਰੀਰਕ ਨਿੱਗਰਤਾ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ। ਮੈ ਹੱਥੀਂ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦਾ ਕਰਕੇ ਤੇ ਜਿੰਮ ਲਾਉਣ ਕਰਕੇ ਜਿਸਮ ਲੋਹੇ ਵਰਗਾ ਸੀ । ਮੈਂ ਰੂਬੀ ਦੇ ਉੱਪਰ ਪਿਆ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਰੂਬੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਉੱਪਰ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇੈ ਰੂਬੀ ਦੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਹੇਠ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਖਿੱਚਿਆ ਤੇ ਮੁੰਮੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਚੁੰਘਣ ਲੱਗਿਆ। ਰੂਬੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿੱਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਰੂਬੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮੇਰੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ ।

ਮੈ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰੂਬੀ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਕਦੇ ਮੈ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਆਟੇ ਵਾਂਗੂੰ ਗੁੰਨਦਾ ਅਤੇ ਕਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਪਰ ਪੋਲੀਆਂ ਪੋਲੀਆਂ ਦੰਦੀਆਂ ਵੱਡਦਾ। ਰੂਬੀ ਮਸਤੀ ਨਾਲ “ਹਾਈ ਨਵ,ਉਹਮਮਮ ਆਹਮਮ” ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਦੁਬਾਰਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਕੇ ਰੂਬੀ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਚੁਭ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਆਪਣਾ ਆਪ ਛੁਡਾ ਕੇ ਉੱਠੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਲੱਗੀ । ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਦੀ ਨੇ ਗਿੱਠ ਨਾਲ ਲੰਨ ਦਾ ਨਾਪ ਲੈ ਲਿਆ।ਰੂਬੀ ਦੀ ਗਿੱਠ ਤੋਂ ਲੰਬਾ ਤੇ ਗੁੱਟ ਜਿੰਨਾ ਮੋਟਾ ਸੀ।ਰੂਬੀ ਕਹਿੰਦੀ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਪੋਰਨ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਲੇ ਹਬਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਹੀ ਦੇਖਿਆ ਸੀ।

ਰੂਬੀ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈ ਤਾ ਲਖਵਿੰਦਰ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੀ ਵੱਡਾ ਸਮਝਦੀ ਸੀ ਪਰ ਨਵ ਤੇਰਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਲਖਵਿੰਦਰ ਤੋਂ ਵੀ ਤਕੜਾ ਤੇ ਮੋਟਾ ਆ।

ਮੈ ਉੱਠਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਹੇਠ ਸਿਰਹਾਣਾ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਰੂਬੀ ਦੀ ਹਿਰਨੀ ਵਰਗੀ ਪੱਚੀਆਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਮਾਣਨ ਲਈ ਮੇਰਾ ਝੋਟਾ ਖੌਰੂ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਵੀ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਅੱਗ ਚ ਮੱਚਦੀ ਮੇਰੇ ਮੂਹਰੇ ਲੱਤਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਕਰਕੇ ਪਈ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਗੜੁੱਚ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ ।

ਮੈ ਲੰਨ ਦੇ ਡੋਡੇ ਉਪਰ ਤੇਲ ਲਾਇਆ ਤੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਮੋਰੀ ਨਾਲ ਭਿੜਾਕੇ ਪਹਿਲਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ । ਕਾਲਾ ਸ਼ਾਹ ਲੰਨ ਰੂਬੀ ਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੌੜੇ ਕਰਦਾ ਅੱਧਾ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ । ਮੇਰੇ ਇੰਨੇ ਕੁ ਵਾਰ ਨੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰੂਬੀ ਦੀ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ “ਆਹਹਹਹਏ ਨਵ ਹੌਲੀ ਵੇਏ ਆਹਹ…. ” ਰੂਬੀ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕਾਰੀ ਸੁਣ ਮੈ ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਲੰਨ ਪਿਛਾਂਹ ਖਿੱਚ ਕੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ। ਲੰਨ ਰੂਬੀ ਦੀ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਤਕ ਜਾ ਵੱਜਾ ਤੇ ਪੀੜ੍ਹ ਨਾਲ ਤੜਫ਼ਣ ਲੱਗੀ । ਰੂਬੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ” ਹਾਏ ਨਵ ਮਾਅਅਅਰਤੀ ਵੇ ……. ਆਹਹਹਹਹਹ ਮਰਰਰਰਗੀ..” ਰੂਬੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਚੌ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ।

ਰੂਬੀ ਮੇਰੀ ਜਕੜ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ । ਪਰ ਮੈ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਚੁੰਮ ਕੇ ਹੌਸਲਾ ਦੇਣ ਲੱਗਾ। ਰੂਬੀ ਨੇ ਰੋ ਕੇ ਨਖਰੇ ਨਾਲ ਕਿਹਾ “ਮਾਰਨਾ ਮੈਨੂੰ? ….. ਮੈਂ ਇੰਨੀ ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ ਆਪ ਤੈਨੂੰ ਦੇਣ ਆਈ ਆਂ…..ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸੁਆਦ ਨਾਲ ਲੈਣੀ ਵੀ ਨਹੀ ਆਉਂਦੀ ” ਮੈ ਬੋਲਿਆ ” ਮੈ ਵੀ ਰੋਜ ਤੈਨੂੰ ਚੋਦਨ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਦਾ ਸੀ

…. ਤੇਰੀ ਮਟਕਦੀ ਬੁੱਡ ਨੇ ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਹਰਾਮ ਕਰ ਰਖੀ ਸੀ….ਪਰ ਤੇਰੇ ਵਰਗੀ ਰੰਨ ਚੁਦਣ ਲਈ ਆਪੇ ਆਉ ਗਈ … ਇਹ ਨਹੀ ਪਤਾ ਸੀ” ਮੇਰੇ ਮੂੰਹੋ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਵੀ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਰਮਾ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਦਾ ਦਰਦ ਘਟ ਗਿਆ ਸੀ । ਮੈ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਰੂਬੀ ” ਆਹਹਹਹ ਊਹ ਆਹਹਹ ਊਹ” ਕਰਦੀ ਮੇਰੇ ਘੱਸਿਆ ਦਾ ਸੁਆਦ ਮਾਣ ਰਹੀ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਸੱਟ ਮਾਰਦਾ ਸੀ ਉੱਥੇ ਤਕ ਅੱਜ ਤਾਂਈ ਕੋਈ ਲੰਨ ਨਹੀ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਰੂਬੀ ਵੀ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ।

ਮੈ ਸਪੀਡ ਤੇਜ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰੂਬੀ ਵੀ ਹੇਠਾਂ ਤੋਂ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਘੱਸਿਆ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲੱਗੀ। ਮੈ ਜਦੋਂ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਦਾ ਰੂਬੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਸਿਸਕੀ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ “ਆਹਹਾਏ ਨਵ ਸਵਾਰ ਕੇ ਚੋਦ ਮੈਨੂੰ …. ਆਏਏਏਏ ਹਾਏਏਏਏ ਮਰਰ ਗਈਈਈ ਵੇ …….ਬਹੁਤ ਸਵਾਦ ਆਈ ਜਾਂਦਾ” ਪਰ ਇਹ ਸਵਾਦ ਜਿਆਦਾ ਦੇਰ ਕਾਇਮ ਨਾ ਰਿਹਾ।

ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ 2 ਵਾਰ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਪਰ ਮੈ ਹਟਣ ਦਾ ਨਾਮ ਨਹੀ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਘੱਸੇ ਝੱਲਣੇ ਅੌਖੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ। ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜੱਟੀ ਦੀ ਬੱਸ ਕਰਾ ਦਿੱਤੀ। ਰੂਬੀ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਬੰਨਣ ਲੱਗੀ ” ਛੱਡ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਪਲੀਜ਼ ਨਵ ….ਜਿਵੇ ਰਾਤ ਚਾਚੀ ਹੱਥ ਬੰਨ ਰਹੀ ਸੀ ਆਹਹਹਹਹ ਮਰਰਰ ਗੀ ਵੇ ….. “
ਪਰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਰੂਬੀ ਦੀਆਂ ਮਿੰਨਤਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਹੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਸੱਬਲ ਵਾਂਗ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਰੂਬੀ ਰੌਲਾ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ “ਨਵ ਛੱਡ ਮੈਨੂੰ …ਆਹਹਹਹ …. ਮਾਂ ਮਰਰਰ ਗੀ ਮੈਂ …. ਹਾਏ ਮੰਮੀ … ਤੇਰੀ ਨੂੰਹ ਦੀ ਪਾੜਤੀ ਤੇਰੇ ਵਾਂਗ ਵੇ ਆਏਏਏਏ ਕੰਜਰਆ ਛੱਡ ਦੇ ਪਲੀਜ਼ਜ਼ਜ਼ਜ਼” ….. ।ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ ਮੰਮੀ ਵਾਂਗ ਕਿਵੇ ਤਾ ਰੂਬੀ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈ ਰਾਤ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖ ਲਿਆ ਸੀ।ਮੈ ਹੱਸਣ ਲੱਗਾ

ਰੂਬੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਾਈਡ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੈ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਜਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵੀ ਖਤਮ ਹੋਗੀ ਸੀ। । ਮੈ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਹੋਣ ਤਕ ਟਿਕਾਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਰੂਬੀ ਬੇਵੱਸ ਹੋਈ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਦੇ ਵਾਰ ਸਹਿੰਦੀ ਰਹੀ । ਅਖੀਰ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮੇਰੇ ਮਾਲ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈ ਮੈ ਨਾਲ ਹੀ ਡਿੱਗ ਕੇ ਹਫਣ ਲੱਗਾ। ਰੂਬੀ ਨੇ ਉੱਠਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਸਰੀਰ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਭੰਨਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਕੋਲ ਪਈ ਬੋਤਲ ਚੋ ਪਾਣੀ ਪਿਆਇਆ ਤੇ ਪਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਸੁਰਤ ਫੜੀ। ਰੂਬੀ ਦਾ ਰੋਣ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਸਰੀਰ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਬੋਲੀ “ਨਵ ਪਲੀਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਪਵਾਕੇ ਕਮਰੇ ਤਕ ਛੱਡ ਆ” ਪਰ ਮੈ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਪਾਇਆ ਤੇ ਉਪਰ ਖੇਸ ਲੈਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪਾ ਲਈ। ਰੂਬੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੌਂ ਗਈ।

ਰਾਤ ਨੂੰ 12 ਵਜੇ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ ਤੇ ਰੂਬੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨੰਗੀ ਹੀ ਪਈ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਦੀ ਬੁੱਡ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਨਾਲ ਟੱਚ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈ ਸੋਚਿਆ ਰੂਬੀ ਦੀ ਬੁੱਡ ਵੀ ਮਾਰ ਲੈਨੇ ਆ ਫ਼ਿਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਦੋਂ ਮੌਕਾ ਮਿਲੂ।
ਮੈ ਰੂਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਹਿਲਾਇਆ। ਰੂਬੀ ਵੀ ਇਕ ਦਮ ਡਰ ਕੇ ਉੱਠੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਰੂਬੀ ਮੈ ਤੇਰੀ ਬੁੱਡ ਮਾਰਨੀ ਆ
ਰੂਬੀ – ਨਹੀਂ ਨਵ ਬੁੰਡ ਨੀ।।
ਮੈਂ ਕਦੇ ਬੁੰਡ ਨੀ ਦਿੱਤੀ।। ਨਾਲੇ ਤੁਹਾਡਾ ਤਾਂ ਲਨ ਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਵਾਂ।।
ਮੈਂ – ਰੂਬੀ ਬੁੰਡ ਚੱ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਜਿੰਨਾ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ ਵਾਂ। ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਬੁੰਡ ਮਰਵਾ ਕੇ ਦੇਖ ਨਜਾਰਾ ਨਾ ਆਓ ਤ ਕਹੀ।।
ਰੂਬੀ – ਨਾ ਵੀ ਦਰਦ ਬਹੁਤ ਹੋਊ ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਮੰਨ ਨਈ ਭਰਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਫੁੱਦੀ ਹੋਰ ਮਾਰ ਲੋ।।।
ਮੈਂ – ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਟ੍ਰਾਈ ਤਾਂ ਕਰ ਫੁੱਦੀ ਨਾਲੋ ਜਾਦਾ ਸਵਾਦ ਤੈਨੂੰ ਬੁੰਡ ਦੇਣ ਚੱ ਆਓ।।
ਏਦਾ ਮੈਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਮਨਾ ਲਿਆ।।
ਰੂਬੀ – ਠੀਕ ਆ ਪਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰਿਓ।।
ਮੈਂ – ਠੀਕ ਆ ਚਲ ਤੂੰ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਲਨ ਖੜਾ ਕਰ।।
ਰੂਬੀ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਲਨ ਨੂੰ ਹਥ ਚੱ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗੀ ਰੂਬੀ ਦੇ ਹਥ ਲਗਦਯਾ ਲਨ ਫੇਰ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ।। ਫੇਰ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਲਨ ਚੂਪਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਿੱਤਾ।। ਰੂਬੀ ਨੇ ਲਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚੱ ਪਾਂ ਕੇੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾ ਚੂਸਿਆ।।।
ਫੇਰ ਬਾਅਦ ਚੱ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਮੈਂ ਘੋੜੀ ਬਣਨ ਲਈ ਕਿਹਾ।।।
ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹਥ ਲਾਇਆ ਤੇ ਵਿਚ ਉਂਗਲ ਪਾਈ।। ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਨਜਾਰਾ ਜਿਹਾ ਉਣ ਲੱਗਾ।। ਫੇਰ ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਲਨ ਪਾਂ ਕੇੇ ਗਿੱਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬਾਅਦ ਚੱ ਲਨ ਨੂ ਬੁੰਡ ਦੀ ਮੋਰੀ ਤੇ ਰੱਖਿਆ।।।
ਬੁੰਡ ਦੇ ਸੇਕ ਤੇ ਮੈਂ ਥੁੱਕ ਲਾਇਆ ਤੇ ਹੌਲੀ ਜਹੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਜੋਰ ਲਾਇਆ ਤਾਂ ਲਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਬੁੰਡ ਚੱ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ
ਰੂਬੀ – ਹਾਏ ਮੰਮੀ ਮਰ ਗਈ ਕੱਢ ਲਯੋ ਇਹਨੂੰ ਦਰਦ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ ਵਾਂ।।
ਪਰ ਮੈਂ ਓਦੀ ਇਕ ਨਾ ਮੰਨੀ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਲਨ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰੁੱਕ ਗਿਆ।।
ਰੂਬੀ – ਤੂੰ ਤਾਂ ਮਾਰ ਈ ਦਿੱਤਾ ਅੱਜ। ਏਨਾ ਦਰਦ ਓਦੋ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸ਼ੁਹਾਗਰਾਤ ਆਲੇ ਦਿਨ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਸੀਲ ਤੁੜਵਾਈ ਸੀ।।
ਮੈਂ – ਦੇਖੀ ਚਲ ਨਜਾਰਾ ਕਿੰਨਾ ਆਉਂਦਾ।।
ਤੇ ਮੈਂ ਲਨ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।। ਵਿਚੋ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਤੇਲ ਵੀ ਲਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਵੀ ਲਨ ਸੋਖਾ ਤੁਰਿਆ ਜਾਵੇ।।
ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਨਜਾਰਾ ਆਉਣ ਲਗਿਆ ਓਹ ਵੀ ਮਸਤੀ ਚੱ ਅਵਾਜਾ ਕਡਣ ਲੱਗੀ।
ਮੈਂ ਦੋਵੇਂ ਉਂਗਲਾ ਫੁੱਦੀ ਚੱ ਪਾਂ ਕੇੇ ਲਨ ਦੀ ਸਪੀਡ ਹੋਰ ਤੇਜ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।।।
ਹੁਣ ਮੈਂ ਰੂਬੀ ਦੇ ਵਾਲਾ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਓਦੀ ਬੁੰਡ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ।।
ਭਾਬੀ ਆਪਣੇ ਦਿਉਰ ਕੋਲੋਂ ਬੁੰਡ ਮਰਵਾ ਕੇ ਕਿਵੇ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਤੇ ਰੂਬੀ ਕਹਿੰਦੀ ਬੜਾ ਮਜਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਰੁੱਕ ਗਿਆ ਪਰ ਰੂਬੀ ਆਪ ਬੁੰਡ ਹਿੱਲਾ ਹਿੱਲਾ ਕੇ ਲਨ ਬੁੰਡ ਚੱ ਲੈਣ ਲੱਗੀ।। ਮੈਂ ਓਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱ ਉਂਗਲਾ ਵੀ ਪਾਂ ਕੇੇ ਨਜਾਰੇ ਲੈਣ ਲੱਗਾ।।
ਪਰ ਰੂਬੀ ਅਜੇ ਵ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ।।
ਕਯਾ ਕਿਆਮਤ ਨਜਾਰਾ ਸੀ।।
ਅਖੀਰ ਮੇਰੇ ਲਨ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਵੀਰਜ ਓਦੀ ਬੁੰਡ ਵਿਚ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ।। ਰੂਬੀ ਨਿਢਾਲ ਹੋ ਕੇ ਏਦਾ ਈ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਮੈਂ ਓਦੇ ਉੱਤੇ ਪੇ ਗਿਆ।।।
ਮੈਂ – ਰੂਬੀ ਕਿੱਦਾ ਨਜਾਰਾ ਆਇਆ।।
ਰੂਬੀ – ਹਾਂਜੀ ਜੀ ਬਹੁਤ ਨਜਾਰਾ ਆਇਆ।।
ਰੂਬੀ ਉਠੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ।।
ਮੈਂ ਵ ਉੱਠ ਕੇ ਆਵਦੇ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਲੇਏ ਤੇ ਪੇ ਗਿਆ।
ਰੂਬੀ – ਨਵ ਤੁਸੀ ਸੌ ਜੋਂ ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪ ਈ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠ ਕੇ ਚੱਲ ਜਾਨਾ ਟਾਈਮ ਨਾਲ।।
ਮੈਂ – ਠੀਕ ਐ ।
ਰੂਬੀ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਂ ਕੇੇ ਸੌ ਗਈ।।
ਜਦੋਂ ਮੇਰੀ ਸਵੇਰ ਜਾਗ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੀ।।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਚਾਚੀ ਵੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ ਸੀ ।

ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਚਾਚੀ ਬਾਰੇ ਸਭ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਉਸਨੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹੇ ਗਈ।
ਰੂਬੀ ਮੈਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇਣ ਵਿਚ ਵੀ ਕੋਈ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ. ਉਸ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਮੋਟੇ ਕਾਲੇ ਲੱਨ ਦੀ ਆਦਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਜੇ ਕਈ ਦਿਨ ਲੰਗ ਜਾਦੇ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਉਡੀਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ . ਪਰ ਇਹ ਗੱਲ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਲੱਗਣ ਦੇਣੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਦਾ ਕਿ ਮੈ ਉਸਦੀ ਨੂੰਹ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਮਾਰਦਾ ਆ ਤਾਂ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਲੱਗਣਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਈ ਅੌਰਤ ਨਹੀਂ ਚੌਹਦਾ ਕਿ ਓਹਦੀ ਨੂੰਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇਵੇ. ਮੈਂ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਚਾਚੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਮਿਲਦੀ ਰਹੇ ਰੂਬੀ ਤਾ ਹੁਣ ਫੁੱਦੀ ਦਿੰਦੀ ਹੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ. ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਸਲੀ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਕੇ ਬਹੁਤ ਸਵਾਦ ਆਉਦਾ ਸੀ. ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਦੋਵੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਡੂ ਸੀ ਕਿਤੇ ਚਾਚੀ ਤੇ ਕਿਤੇ ਚਾਚੀ ਦੀ ਨੂੰਹ । ਫੁੱਦੀ ਦੇਣ ਲਈ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਹਟਦੀਆਂ ਸੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ