ਬੂਟਾ ਤੇਰਾ ਗੁਲਾਮ |

ਕੌਲਾਂ ਚੱਕਮੇ ਪੈਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰਾ ਜੇਠ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਕੱਚਾ ਰਾਹ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤਕ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ । ਕੌਲਾਂ 1 ਨੂੰ ਨੂੰ ਡਰ ਰ ਵੀ ਵੀ ਲਗ ਰਿਹਾ मी। बैलां ਖੇਤੋਂ ਤਾਰੇ ਦੀ ਰੋਟੀ ਫ਼ੜਾ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੁੜਕੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜਿਆ ਸ਼ਰੀਰ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਸਾਬਿਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤਾਰਾ ਖੇਤ 3 ਵਜੇ ਦਾ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਹਲ ਵਾਹ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੱਕੀ ਬੀਜਣੀ ਸੀ ਮਸਾ ਵੱਤਰ ਆਈ ਸੀ ਉਪਰੋ ਬਲਦ ਵੀ ਬੁੱਢੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਤਾਰਾ ਆਪ 50 ਪਾਰ ਕਰ ਚੱਲਿਆ ਸੀ। ਤਾਰਾ ਕੱਲਾ ਹੀ ਸੀ ਮਾ ਬਾਪ ਬਚਪਨ ਚ ਹੀ ਮਰ ਗਏ ਸਨ ਮਾਸੀ ਨੇ ਪਾਲਿਆ ਸੀ। ਕੰਮ ਦੇ ਲਾਲਚ ਚ ਮਾਸੀ ਨੇ 40 ਸਾਲ ਤਕ ਤਾਰੇ ਨੂੰ ਵਿਆਹਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਓਹ ਤਾਂ ਤਾਰੇ ਦੀ ਭੂਆ ਲੜ 1 ਪਈ ਤੇ ਤੇ ਉਸਨੇ ਨੇ ਤਾਰੇ ਨੂੰ ਸਾਕ ਕਰਾਇਆ ਤੇ ਤੇ ਪਿੰਡ ਆਪਣੇ ਜੱਦੀ ਘਰ ਤਾਰੇ ਰੇ ਨੂੰ ਲਿਆਈ। ਤਾਰੇ ਕੋਲ 10 विंले येली मी। । ਤਾਰੇ ਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਕੌਲਾਂ 25 ਸਾਲ ਦੀ ਕੱਚੀ ਗੰਦਲ ਵਰਗੀ ਨਾਰ ਸੀ। ਕੌਲਾਂ ਦੀ ਮਾ ਮਰ ਗਈ ਸੀ ਪਿਓ ਗਰੀਬ ਸੀ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਡੇਢ ਗੁਣਾ ਤਾਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲਿਆ ਤੇ ਜੌ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸਮਤ ਮੰਨ ਆਪਣੇ ਘਰ ਖੁਬ ਸੀ। ਬੱਚਾ ਕੋਈ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੌਲਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ਫੈਲ ਗਈਆਂ। ਮੁੰਡੇ ਭੱਠੀ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਕੌਲਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ। ਮੇਟੇ ਪੱਟ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਪਤਲਾ ਜਿਹਾ ਲੱਕ ਤੇ ਭਾਰੀ ਹਿੱਕ ਕੌਲਾਂ ਰੰਗ ਦੀ ਵੀ ਗੋਰੀ। ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਹਲਕ ਸੁੱਕੇ ਪਏ। ਤਾਰਾ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲਾ ਸੀ ਐਨੀ ਸੋਹਣੀ ਨਾਰ ਮਿਲੀ ਉਸਨੂੰ ਪਰ ਬੇਚਾਰਾ ਸੋਹਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਪਰੋ ਬੁਢੇਪਾ ਦਸਤਕ ਦੇ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਦਾਹੜੀ ਚ ਬਾਲ ਚਿੱਟੇ ਹੋ ਚੱਲੇ ਸਨ। ਉਪਰੋ ਕਮਜੋਰ ਜਿਹਾ ਸੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਮਿੱਟੀ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ । ਤਾਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਖਾਲੀ ਪਈ ਸੀ ਉਸਤੋਂ ਪਰਾ ਨੰਬਰਦਾਰਾ ਦੇ ਬੂਟੇ ਦਾ ਘਰ ਸੀ । ਬੂਟਾ ਪੂਰਾ ਸੋਹਣਾ ਸੁਨੱਖਾ ਸੀ ਪਰ ਤੇਜ਼ ਬੰਦਾ ਸੀ ਉਸਦੀ ਝਾਕਣੀ ਬੜੀ गैरी मी ਵੀ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਡ ਨੂੰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਬੂਟਾ ਬੰਦਾ ਵਧੀਆ ਨਹੀ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਟੈਲੀਫੋਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੇ ਏ ਲੋਕ ਚਿੱਠੀ ਪੱਤਰ ਲਿਖਦੈਂ ਟਰੈਕਟਰ ਨਹੀਂ ਸਨ ਬਲਦਾਂ ਨਾਲ ਖੇਤੀ ਹੁੰਦੀ। ਬਿਜਲੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀ। ਬੂਟੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਦਾ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਮਰਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਪਰ ਕੀ ਕਰਦਾ ਕੌਲਾਂ ਉਸਦੀ ਚਾਚੀ ਦੀ ਥਾਂ ਲਗਦੀ ਸੀ। ਕੋਈ ਮਜ਼ਾਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਪਰ ਕੌਲਾਂ ਜਿੱਥੇ ਵੀਟਕਰਦੀ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ। ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਬੂਟੇ ਦੀ ਗੰਦੀ ਨਜ਼ਰ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਓਰ ਬੂਟੇ ਦੀ ਹਵਸ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਸਾਫ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਇਸੀ ਕਰਕੇ ਓਹ ਬੂਟੇ ૨ & રેવ ਰਾਹ ਬਦਲ ਲੈਂਦੀ। ਗੱਲ ਮੁਕਾ ਬੂਟੇ ਦੀ ਜਾਨ ਵੀ ਹਲਕ ਚ ਆਈ ਪਈ ਸੀ। ਕਈ ਬਾਰ ਓਹ ਜਦ ਕੋਠੇ ਤੇ ਚੜ ਕੇ ਦੇਖਦਾ ਕੌਲਾਂ ਵੇਹੜੇ ਚ ਫਿਰਦੀ ਦਿਖਦੀ ਤਾਂ ਜਾਣ ਕੇ ਪੰਗੂਰੇ ਮਾਰਦਾ ਕੌਲਾਂ ਦੇਖਦੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਪਤਾਲੂ ਖੁਰਕਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਨਾਲੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ। ਕੌਲਾਂ ਇੱਜ਼ਤ ਦੀ ਹੀ ਔਰਤ ਸੀ। ਓਹ ਬੂਟੇ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਚ ਹੀ ਦੱਖ ਲੈਂਦੀ ਕਦੇ ਤਾਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਸਦੀ। ਤਾਰਾ ਇੱਕ ਬਾਹ ਆਪਣੇ ਮਾਮੇ ਕੋਲ ਗਿਆ ਸੀ ਘਰ ਪਵਾਉਣ। ਉਥੇ ਸਾਧ ਨੂੰ ਨਬਜ਼ ਚੈਕ ਕਰਾਈ ਤੇ ਸਾਧ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤੇਰੇ ਚ ਨੁਕਸ ਆ ਤੂੰ ਪਿਓ ਨੀ ਬਨ ਸਕਦਾ। ਬੱਸ ਉਸ ਦਿਨ ਤੇ ਤਾਰਾ ਹੀਣਤਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਗਿਆ। ਕੌਲਾਂ ਹਦ ਤੇ ਸੋਹਣੀ ਔਰਤ ਤੇ ਮੈ ਕਮਜੋਰ ਬੁੱਢਾ ਜਿਹੜਾ ਘਰ ਵਾਲੀ ਦੇ ਪੈਰ ਭਾਰੀ ਵੀ ਨੀ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਤਾਰਾ ਆਨੀ ਬਹਾਨੀ ਕੌਲਾਂ ਤੇ ਦੂਰ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਖੇਤ ਜਾਂਦਾ 2 ਦਿਨ ਘਰ ਨਾ ਆਉਂਦਾ। ਕੌਲਾਂ ਤਰਸਦੀ ਸੀ ਪਤੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ। ਓਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਔਰਤ ਸੀ ਜੋ ਹਰ ਹਾਲ ਚ ਪਤੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਤਾਰਾ ਗਲਤਫਹਿਮੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਦੂਰ ਦੂਰ ਰਹੇ। ਬੂਟੇ ਨੇ ਕਾਲੇ ਨੰਣ ਦੇ ਹੱਥ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਿਆ ਕੌਲਾਂ ਕੋਲ ਪਰ ਕੌਲਾਂ ਨੇ ਨੈਣ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੇ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੱਤਾ ਜੇਕਰ ਅੱਗੇ ਤੇ ਓਹ ਨਾ ਸੁਧਰਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇਵੇਗੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ। ਬੂਟੇ ਦਿਲ ਹੀ ਦਿਲ ਚ ਬੋਲਿਆ ਤੇਰਾ ਬੰਦਾ ਕੀ ਲਨ ਫੜਲ ਮੇਰਾ। ਦਿਨ ਗੁਹਦੇ ਗਏ। ਬੂਟੇ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ ਨਾ ਹੋਈ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਬੂਟੇ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕੌਲਾਂ ਖੇਤ ਰੋਟੀ ਲੈਕੇ ਜਾ ਰਹੀ ਆ ਤਾਰੇ ਦੀ। ਬੂਟਾ ਰੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸੀ। ਅੱਕ ਤੇ ਮਲੇ ਵੀ ਹੋਤੇ ਨਾਲ ਭਰੇ ਪਏ। ਮੀਂਹ ਪਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹਵਾ ਵੀ ਰੁਕੀ ਹੋਈ। ਕੱਲਾਂ ਤੁਰਦੀ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਖਹਿੰਦੇ ਬੂਟੇ ਦਾ ਲਨ ਖੜਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਬੂਟਾ ਅੱਕਾਂ ਓਹਲੇ ਲੁਕ ਲੁਕ ਪਿੱਛਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਿੱਪਲ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਕੌਲਾਂ ਰੁਕੀ ਤੇ ਨਲਕੇ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਧੋਤਾ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖ ਦੂਰ ਦੂਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਪੇਸ਼ਾਬ ਕੀਤਾ ਤੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਈ। ਬੂਟੇ ਦੀ ਲਾਟ ਨਿਕਲ ਗਈ ਪੇਸ਼ਾਬ ਕਰਦੀ ਦੇਖ ਕੇ। ਪਿੱਪਲ ਹੇਠ ਆ ਕੇ ਬੂਟੇ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਆਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਚੁੱਕ ਚੁੰਮ ਲਈ। ਕੌਲਾਂ ਖੇਤ ਗਈ ਤਾਂ ਤਾਰਾ ਸਬਜ਼ੀ ਗੁਡ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਤਾਂ ਤਾਰਾ ਬੋਲਿਆ ਤੂੰ ਜਾਹ ਮੈ ਖਾਲੂ ਆਪੋ। ਕੌਲਾਂ ਆਪ ਹੀ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਲਦ ਹਰਟ ਖਿੱਚ ਰਹੈ ਸਨ ਤੇ ਤਾਚਾ ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ ਵਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੌਲਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਰਾ ਆਵੇ ਉਸਨੂੰ ਛੇੜੇ ਪਿਆਰ ਕਰੋ ਛੁਦੀ ਮਾਰੈ ਪਰ ਤਾਰਾ ਨੀ ਆਯਾ। ਕੌਲਾਂ ਬੇੜਾ ਰੁਕੀ ਤੇ ਆਸਾ ਪਾਸਾ ਦੇਖ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ। ਕਮਾਦ ਚ ਬੈਠੇ ਬੂਟੇ ਦਾ ਲਨ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਬੂਟੇ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਨੰਗੀ ਦੇਖ ਲਈ ਕੌਲਾਂ । ਹਾਏ ਓਏ ਕੌਲਾਂ ਦਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਅਪਸਰਾ ਵਾਂਗ ਸੀ। ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਤਾਰਾ ਹੁਣ ਛੁਦੀ ਮਾਰੂ। ਕੌਲਾਂ ਪਾਣੀ ਚ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤਾਰੈ ਨੇ ਦੇਖੀ ਤੇ ਮੁਹ ਪਰਾ ਨੂੰ ਕਰ ਲਿਆ। ਸੁੰਨ ਸਰਾਂ ਖੇਤ ਚ ਕੱਲੇ ਪਤਨੀ ਨੰਗੀ ਹੋਕੇ ਪੰਗੇ ਲਵੇ ਪਤੀ ਫੇਰ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਨਾ ਮਾਰੇ ਇਹ ਛੋਟੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਕੌਲਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਆਈਆਂ। ਓਹ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਕੇ ਤੁਰ ਪਈ ਘਰ ਨੂੰ ਤਾਰੇ ਨੇ ਹਾਕ ਮਾਰੀ ਪਰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਰੁਕੀ ਤਾਰਾ ਅਵਾਚਾ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ ਕੋਲਾਂ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਤਾਰਾ ਸਿਰੈ ਦਾ ਕਲੰਨ ਬੰਦਾ ਸੀ ਸਾਲਿਆ ਤੂੰ ਜਵਾਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਪਰ ਫੂਦੀ ਤਾਂ ਮਾਰ ਸਕਦਾ ਘਰਵਾਲੀ ਦੀ। ਤਾਰੇ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਜਦੇ ਘਰੇ ਗਿਆ ਉਦੋਂ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ ਤੇ ਫਿਰ ਰੋਟੀ ਖਾਕੇ ਕੰਮ ਲਗ ਗਿਆ। ਕੌਲਾਂ ਗਰਮੀ ਚ ਕੱਚੇ ਰਾਹ ਤੇ ਤੁਰਦੀ ਮੁੜਕੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜ ਗਈ। ਬੂਟਾ ਅੱਜ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਵਿਆਹ ਜਿੰਨਾ ਚਾਅ ਸੀ। ਓਹ ਵੀ ਲੁਕ ਲੁਕ ਕੇ ਕੌਲਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੱਲਾ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖੋ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤਕ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਓਹ ਡਰ ਰਹੀ ਸੀ । ਝਿੜੀ ਦੇ ਲੰਘਣਾ ਔਖਾ ਸੀ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਜੰਗਲ ਨਾ ਬੰਦਾ ਨਾ ਬੰਦੇ ਦੀ ਜਾਤ। ਕੋਈ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਲਏ ਤਾਂ ਕੋਈ ਜੁਡਾਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬੂਟਾ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਸੀ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਸਾਹ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਉਸਦਾ ਪਿੰਡ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖਦੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿਖਦਾ। ਕੌਲਾਂ ਚੱਕਮੇ ਪੈਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਗਲਾ ਪਿਆਸ ਨਾਲ ਸੁੱਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮਸਾ ਪਹੁੰਚੀ ਪਿੱਪਲ ਵਾਲੇ ਨਲਕੇ ਕੋਲ। ਨਲਕਾ ਗੇੜਿਆ ਪਾਣੀ ਅੱਗ ਵਰਗਾ ਨਿਕਲੇ। ਮਸਾ ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ ਆਇਆ। ਓਹ ਪਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਫੇਰ ਸਿੱਧਾ ਘਰ ਆਕੇ ਡਿੱਗੀ। ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੋਈ। ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਹੋਵੇ। ਬੇਚਾਰੀ ਦਾ ਪਿਓ ਸੀ ਮਾ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਦਿਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਦੁੱਖ ਦੱਸ ਦਿੰਦੀ ਪਿਓ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬੋਲੇ। ਬੱਚਾਰੀ ਰੋ ਕੇ ਆਪੇ ਹੀ ਚੁੱਪ ਹੋਗੀ।ਬੂਟਾ ਅੱਜ ਪੂਰਾ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਓਹ ਘਰ ਜਾਕੇ ਸੇ ਗਿਆ । ਬੂਟਾ ਘਰ ਕੱਲਾ ਸੀ ਉਸਦੀ ਅਹਵਾਲੀ ਪੈਂਕੀ ਗਈ ਹੋਈ ਸੀ ਜਵਾਕ ਲੈਕੇ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬੂਟੇ ਨੇ ਉਠ ਕੇ ਪੈਗ ਲਗਾਇਆ ਤੇ ਕੋਠੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਕੌਲਾਂ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਚ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ। ਕੌਲਾਂ ਦਿੱਖਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ। ਓਹ ਏਧਰ ਓਧਰ ਦੇਖ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਂਨਾ ਦੇ ਖੇਤ ਦਾ ਗਵਾਂਢੀ ਪਾਲਾ ਆਇਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ ਭਾਬੀ ਤਾਰਾ ਥਾਈ ਘਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਖੇਤ ਹੀ ਰਹੂ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿਓ ਮੈਂ ਜਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਲੈਕੇ ਚਲਾ ਜਾਊ। ਓਹ ਚਲਾ ਗਿਆ ਕੌਲਾਂ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਬੂਟਾ ਹੇਠਾਂ ਆਇਆ ਤੇ ਪੈਗ ਲਗਾਇਆ ਹੋਰ। ਬੂਟਾ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਅੱਖਾਂ ਚਮਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਬੂਟਾ ਨਹਾਇਆ ਵਧੀਆ ਚਿੱਟੇ ਕਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਰਾਤ ਦੇ 10 ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਬੂਟੇ ਨੇ ਪੈਗ ਲਗਾਇਆ ਤੇ ਘਰੋ ਬਾਹਰ ਆਇਆ। ਹਵਾ ਚਲ ਰਹੀ ਸੀ ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ। ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬੂਟਾ ਹੌਲੀ ਦੇਣੇ ਕੰਧ ਟੱਪ ਕੇ ਕੱਲਾਂ ਦੇ ਘਰ ਉਤਰ ਗਿਆ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਵੇਹੜੇ ਚ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕੱਲਾਂ ਰਸੋਈ ਕੋਲ ਮੰਜੂ ਤੇ ਪਈ ਸੀ। ਕੌਲਾਂ ਦੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾਈ ਸੀ ਕੁੜਤੀ ਉਤਰੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਪਰਾ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਕਰੀ ਏਧਰ ਨੂੰ ਚਿੱਤੜ ਕਰੀ ਪਈ ਸੀ। ਸਲਵਾਰ ਚ ਓਹ ਬਾਹਲੀ ਸੈਕਸੀ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਬੂਟਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦਬੇ ਪੈਰੀ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਨਾਲ ਪੈ ਗਿਆ। ਕੌਲਾਂ ਨੇ ਜਦੋਂ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਬੂਟੇ ਨੇ ਕੌਲਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਬੋਲਿਆ” ਮੈ ਆ ਚਾਚੀ ਬੂਟਾ”। ਕੌਲਾਂ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ। ਬੂਟੇ ਨੇ ਫੇਰ ਕਿਹਾ ਚਾਚੀ ਮੈਨੂੰ ਸਾਰਾ ਪਤਾ ਚਾਚਾ ਕੁਝ ਕਰਦਾ ਨੀ ਖੇਤ ਨੰਗੀ ਵੀ ਹੋਗੀ ਫੇਰ ਵੀ ਨੇੜੇ ਨੀ ਆਇਆ ਕੌਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਸੰਨ ਰਹਿ ਗਈ। ਇਸਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ। ਬੂਟੇ ਨੇ ਫੇਰ ਕਿਹਾ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਤੇਰਾ ਖਿਆਲ ਰਖੂ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਚਾਚੀ”। ਬੋਲ ਕੇ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬੂਟੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੇ ਨੰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਜਮਾ। ਗੋਰਾ ਗੋਰਾ ਬੂਟਾ ਲਨ 10 ਇੰਚ ਦਾ ਕੱਲਾਂ ਦੀ ਧੁੰਨੀ ਤੇ ਘਸੀ ਜਾਵੇ। ਬੂਟਾ ਕੱਲਾਂ ਦੇ ਉਪਰ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਕੌਲਾਂ ਵੀ ਵੀ ਜਮਾ ਨੰਗੀ । ਕੱਲਾਂ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਧੱਕੀ ਜਾਵੇ ਜੋਰ ਲਗਾਈ ਜਾਵੇ ਚੁੰਗਲ ਚੋ ਨਿਕਲਣ ਦੀ।ਬੂਟੇ ਦੀ ਪਕੜ ਢਿੱਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਰੱਜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਕੌਲਾਂ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਤੇ ਧਰ ਦਿੱਤਾ। ਕੌਲਾਂ ਨੇ ਲਨ ਫੜਿਆ ਨਹੀਂ ਪਰ ਲਨ ਦਾ ਆਕਾਰ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲਗ ਕੇ। ਮੁੰਮੇ ਚੂਸੇ ਪੂਰੇ। ਬੂਟੇ ਦਾ ਹੱਥ ਮੁਹ ਤੇ ਹਟਿਆ ਤਾਂ ਕੌਲਾਂ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੀ ਜਾਵੇ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰੇ। ਬੂਟੇ ਨੇ ਫੇਰ ਮੂਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੇ। ਕੌਲਾਂ ਬੋਲੇ • ਕੁੱਤਿਆ ਤੇਰਾ ਖੂਨ ਪੀਜੂ ਛੱਡ ਦੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਚਾਚੇ ਨੂੰ ਦੱਸੂ ਤੇਰੇ ਨਾਲੇ ਜਾਊ ਠਾਣੇ ਬੂਟਾ ਹਰ ਗੱਲ ਤੇ ਬੇਪਰਵਾਹ ਚੁੰਮਦਾ ਰਿਹਾ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ। ਫੂਦੀ ਘੁੱਟ ਰੱਖੀ ਸੀ ਕੌਲਾਂ ਨੇ। ਫੂਦੀ ਤੇ ਇੱਕ ਵੀ ਬਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਉਪਰ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਬੂਟਾ। ਕੌਲਾਂ ਜੋਰ ਲਾਈ ਜਾਵੇ ਪਰਾ।ਥੱਕ ਲਗਾ ਕੇ ਬੂਟੇ ਨੇ ਲਨ ਫਦੀ ਚ ਪਾਂ ਲਿਆ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਤੇ ਮਾਰਿਆਅੱਸਾ ਲਨ ਗਿਆ ਅੰਦਰ। ਕੌਲਾਂ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ ਸਾਫ ਤੇ ਦਰਦ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਲਨ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅੰਦਰ। ਬੂਟੇ ਨੇ ਬੇਪਰਵਾਰ ਹੋਕੇ ਬੱਸੋ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ। ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹੇਲੀ ਹੌਲੀ ਫੂਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਗੀ। ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਹੋਗੀ ਫੂਦੀ ਝੱਗ ਨਾਲ ਚਿੱਟੀ ਚਿੱਟੀ ਹੋਗੀ। ਕੋਲਾਂ ਅਰੂਟ ਭਰਦੀ ਰਹੀ ਪਰ ਕੌਲਾਂ ਝੜ ਗਈ ਛੁੱਟ ਗਈ ਕੋਲਾਂ ਦੀ। ਬੂਟਾ ਨਹੀਂ ਰੁਕਿਆ ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਘੰਸੋ ਚੱਲੀ ਗਏ। ਛੁਦੀ ਝਗੇ ਝੰਗ ਹੋ ਗਈ। ਕੋਲਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਹੱਥ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬੂਟਾ ਮੁੰਮੇ ਪੁੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਕੌਲਾਂ ਹੁਣ ਚੁੱਪ ਸੀ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ। ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਕੌਲਾਂ ਹਿੱਲੀ ਤੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ੫ ਲਈ ਬੂਟੇ ਨੂੰ। ਕੌਲਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਝੜ ਗਈ ਸੀ। ਬੂਟਾ ਰੁਕਿਆ ਤੇ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹ ਫੜਕੇ ਉਠਾ ਲਿਆ ਤੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਈ। ਕੌਲਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਕੌਡੀ ਹੋ ਗਈ ਬੂਟੇ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋਕੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਮੁਹ ਪਾਂ ਲਿਆ ਅਪਣਾ ਕੌਲਾਂ ਦੀ ਖੁੰਡ ਚੋਟੀ ਤਾਂ ਕੌਲਾਂ ਬੋਲੀ ਹਾਏ ਮਾ ਮਰਗੀ ਨੀ’ ਚਿੱਤਰ ਚੰਟੋ ਫੂਦੀ ਚੰਟੀ ਕੌਲਾਂ ਨੇ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਲਈਆਂ ਵਿਰੋਧ ਬੰਦ ਹੈ ਗਿਆ। ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਮਰਦ ਅੱਜ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਤਾਰੇ ਦੀ ਗਲਤੀ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਉਸਦੀ ਰੰਨ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਹੇਠਾਂ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਕੌਲਾਂ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਬੇਲੀ ਹਾਏ ਬੂਟਾ ਕੌਲਾਂ ਦੀ ਫੂਦੀ ਚੈਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕੌਲਾਂ ਬੇਲੀ’ ਹਾਏ ਮਰਗੀ ਵਿਚ ਪਾਦੇ ਬੂਟੇ ਬੂਟੇ ਨੇ ਜਦੋ ਕੌਲਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ ਤਾਂ ਸਮਝ ਗਿਆ ਚੰਨ ਸੈੱਟ ਹੋਗੀ ਗੱਡੀ ਚੜ ਗਈ ਲੀਰ ਹੈ। ਬੂਟਾ ਉਠਿਆ ਤੇ ਲਨ ਧਰਕੇ ਫੂਦੀ ਤੇ ਮਾਰਿਆ ਐਸਾ ਲਨ ਗਿਆ ਅੰਦਰ। ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਅੱਜ। ਧੁੰਨੀ ਤਕ ਲਗ ਗਿਆ ਲਨ। ਤਾਰੇ ਦਾ ਲਨ ਵੀ ਛੋਟਾ ਸੀ ਫੇਰ ਵੀ ਸਾਲਾ ਤੀਵੀਂ ਨਾਲ ਆਕੜ ਰੱਖਦਾ ਸੀ ਹੁਣ ਫੜਲਾ ਲਨ ਸੁੱਟ ਕੇ ਤੇਰੀ ਤੀਵੀਂ ਦੀ ਤਾਂ ਕਰਾ ਤੇ ਤਸੱਲੀ ਕਿਸੇ ਨੇ। ਬੂਟਾ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰੇ ਕੋਲਾਂ ਹਾਏ ਹਾਏ ਕਰੋ। ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਮੀਰ ਪੈਣਾ। ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਬੂਟਾ ਬੋਲਿਆ “ਚਾਦੀ ਮੀਂਹ ਆ ਗਿਆ ਚਲ ਅੰਦਰ ਚਲੀਏ ਕੋਲਾ ਬੋਲੀ * ਬੂਟੇ ਨਹੀਂ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਮੀਂਹ ਨੂੰ ਤਾਂ ਤਰਸੀ ਪਈ ਸੀ ਅੱਜ ਰੰਜ ਕੇ ਅਰਬ ਮੇਰੇ ਤੇ ਬੂਟੇ ਨੇ ਹੀਲ ਸੁਣਕੇ ਪੱਟਾ ਹੇਠ ਬਾਹਾਂ ਖਾਂ ਕੇ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਉਪਰ ਉਠ ਲਿਆ। ਲਨ ਅੰਦਰ ਪਾਂ ਕੇ ਗੋਦੀ ਉਠਾ ਕੇ ਛੁਦੀ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ। ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਅਸਲੀ ਮਰਦ ਕਿੰਨਾ ਸਵਾਦ ਦਿੰਦਾ ਤੀਵੀਂ ਨੂੰ। ਕੌਲਾਂ ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਸੀ ਪਹਿਲਾ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਮਨਾ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਬੂਟਾ ਜਿੰਨੀ ਸੈੱਟ ਕੌਲਾਂ ਦੇ ਲਗਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਸੁਪਨੇ ਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ। ਕੱਲਾਂ ਫੇਰ ਝੜ ਗਈ। ਬੂਟਾ ਮਾਹਿਰ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ ਉਸਨੇ ਅੱਧੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂਤੀਵੀਆਂ ਥੱਲੇ ਪ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਬੂਟਾ ਭਿੱਜ ਗਿਆ ਕੌਲਾਂ ਵੀ ਉਂਜੀ ਪਈ। ਕੌਲਾਂ ਦੀ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਰੇਂਜ ਕੇ ਛੁਦੀ ਮਾਰੀ। ਤਸੱਲੀ ਕਰਾ ਦਿੱਤੀ। ਕੌਲਾਂ ਦੀ ਅਸਲੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਅੱਜ ਸੀ। ਕੱਲਾਂ ਦੀ ਛੁਦੀ 4 ਵਜੇ ਤਕ ਮਾਰੀ ਬੂਟੇ ਨੇ। 4 ਵਜੇ ਕੋਲਾਂ ਨੇ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ਬੂਟੇ ਹੁਣ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਧੋਖਾ ਨਾ ਦੇਂਦੀ ਕੀਤੀ ਤੂੰ ਚਬਰਦਸਤੀ ਸੀ ਪਰ ਮੈਂ ਵੀ ਤਰਸੀ ਪਈ ਸੀ ਜਿਆਦਾ ਦੌਰ ਨਰਾਜ਼ ਰਹਿ ਨੀ ਸਕੀ। ਹੁਣ ਜਿੱਥੇ ਬੋਲੇਗਾ ਉਥੇ ਆਜੂ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਟ ਬੂਟਾ ਬੋਲਿਆ ਚਾਚੀ ਤੇਰੇ ਵਰਗੀ ਹਨ ਤੇਰਾ ਗੁਲਾਮ ਆ ਚਾਚੀ ਹੁਣ ਬੂਟਾ ਉਹੀ ਕਰ ਜੋ ਤੂੰ ਮਹਾਰਾਣੀ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਕੋਲਾਂ ਨੇ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ। 3 ਕੋਈ ਜਾ ਸਕਦਾ ਦੱਸਾ’ मैं उबभ रेरेजी जुट ** ਬੂਟਾ ਉਸਤੇ ਬਾਅਦ ਕੌਲਾਂ ਦੇ 2 ਬੱਚੇ ਹੋਏ ਓਹ ਵੀ ਜੋੜੇ। ਤਾਰੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਓਹ ਪਿਓ ਨੀ ਬਣ ਸਕਦਾ ਪਰ ਕੌਲਾਂ ਨੇ ਕੋਲ ਬਿਠਾ ਕੇ ਸਾਫ ਦਸਤਾ ਬੂਟੇ ਬਾਰੇ ਤੇ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਦਿੱਕਤ ਆ ਤਾਂ ਹੁਣੀ ਬੋਲ। ਤਾਰਾ ਕੁਝ ਨੀ ਬੋਲਿਆ। ਚਿੱਤੜ ਭਾਰੀ ਹੋ ਗਏ ਕੌਲਾਂ ਦੇ ਨਿੱਖਰ ਗਈ ਭਾਰੀ ਹੋ ਗਈ। । ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਸਰੇਆਮ ਵਦੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਬੂਟੇ ਨੂੰ । ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਔਰਤ ਬੂਟੇ ਨੇ ਬਣਾਇਆ ਤੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਛੁਦੀ ਮਾਰੀ ਕੋਲਾਂ सै। सदाब दी ਜਮਾ ਬੂਟੇ ਵਰਗੇ।