ਰੰਗ ਤਾਂ ਕਣਕਵੰਨਾ ਸੀ ਪਰ ਓਦਾਂ ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਸੀ। ਨੈਣ ਨਕਸ਼ ਤਿੱਖੇ, ਛਾਟਵਾਂ ਸਰੀਰ; ਸਹੀ ਥਾਂ ਤੋਂ ਭਾਰਾ, ਸਹੀ ਥਾਂ ਤੋਂ ਪਤਲਾ। ਕੱਦ ਦਰਮਿਆਨਾ ਸੀ ਪਰ ਧੌਣ ਲੰਮੀ। ਅੱਖਾਂ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਹੋਣ। ਉਮਰ ਦੀ ਹੌਲ਼ੀ ਸੀ। ਮਸਾਂ ਸਤਾਰਵਾਂ ਕੁ ਲੱਗਾ ਹੋਣਾ। ਪਰ ੳਹ ਜਿਸ ਬਰਾਦਰੀ ਦੀ ਸੀ, ਉੱਥੇ ਤਾਂ ਬਹੁਤੀ ਵਾਰ ਪੰਦਰਵੇਂ ਸੋਲ਼ਵੇਂ ਸਾਲ ਵਿਆਹ ਦਿੰਦੇ ਸੀ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ। ਇਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਚਿਓਰ ਸਮਝਦੀ ਸੀ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ‘ਚ ਉਹਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰੀ ਲਿਫ਼ਟ ਦਿੱਤੀ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ‘ਚ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਅਸੂਲਾਂ ਕਾਰਨ ‘ਸਖ਼ਤ ਲੌਂਡਾ’ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸਰੀਰਕ ਤੇ ਰੰਗ ਰੂਪ ਪੱਖੋਂ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਉਹ ਗੁਣ ਸੀ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਅਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਛੇ ਫ਼ੁੱਟ ਤੋਂ ਦੋ ਇੰਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੱਦ, ਅਥਲੈਟਿਕ ਸਰੀਰ, ਰੰਗ ਓਦਾਂ ਸਾਫ਼ ਸੀ ਪਰ ਸਕਿੱਨ ਸੈਂਸਟਿਵ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਧੁੱਪ ‘ਚ ਰੰਗ ‘ਟੈਨ’ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ‘ਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ ਜੋ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਓਦਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸ਼ਹਿਰਨਾਂ ਵੀ ਬਥੇਰਾ ਕਰਦੀਆਂ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ‘ਤੇ ਨਾ ਡੁੱਲ੍ਹ ਜਾਣ ਵਾਲ਼ਾ ਮੁੰਡਾ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ। ਖ਼ੈਰ, ਮੈਂ ਜਿਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਉਹ ਨਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਸੀ ਨਾ ਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ। ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਸਾਡੇ ਖੇਤਾਂ ‘ਚ ਬਾਸਮਤੀ ਵੱਢਦੀ ਸੀ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਕੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਮੈਂ ਝੜੀ ਹੋਈ ਬਾਸਮਤੀ ਟਰਾਲੀ ‘ਚ ਲਦਾਉਣ ਲਈ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਬਾਕੀ ਘਰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਅੱਖ ਬਚਾ ਕੇ ਆਨੇ ਬਹਾਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲਾਉਂਦੀ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਮਟਕਾਉਂਦੀ। ਉਹਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ‘ਚ ਮੇਰੀ ‘ਗੁੱਡਵਿੱਲ’ ਬਣੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਗੁੱਡਵਿੱਲ ਨੂੰ ਟੁੱਟਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਨਾਲ਼ੇ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਉਹਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਤੇ ਰਾਤ ਬਰਾਤੇ ਕੰਧਾਂ ਕੋਠੇ ਟੱਪਕੇ ਉਹਦੇ ਪਿੰਡ ਜਾਣਾ ਮੈਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਕੋਈ ਚਾਂਸ ਨਾ ਬਣਦਾ ਵੇਖਕੇ ਮੈੰ ਆਪਣੀ ‘ਸਖ਼ਤ ਲੌਂਡੇ’ ਵਾਲ਼ੀ ਇਮੇਜ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣਾ ਈ ਠੀਕ ਸਮਝਿਆ।
ਬਾਸਮਤੀ ਵੱਢੀ ਵੀ ਗਈ ਤੇ ਝਾੜੀ ਵੀ ਗਈ। ਉਹਦਾ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸਾਡੀ ਮੋਟਰ ‘ਤੇ ਬਣੇ ਵੱਡੇ ਹਾਲਨੁਮਾ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਹੀ ਠਹਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕੰਮ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਝਾੜੇ ਗਏ ਅੱਧੇ ਕੁ ਕਿੱਲੇ ਦੀ ਪਰਾਲੀ ਆਪਣੀ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਇਕਲੌਤੀ ਗਾਂ ਲਈ ਮੰਗ ਲਈ। ਪਰਾਲੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਟਰਾਲੀ ‘ਚ ਲੱਦ ਲਈ ਤੇ ਨਾਲ ਈ ਆਪਣਾ ਹੋਰ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਵੀ ਟਰਾਲੀ ‘ਚ ਲੱਦ ਲਿਆ। ਮੇਰੇ ਫ਼ਾਦਰ ਸਾਬ੍ਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਗਏ ਪਰ ਜਾਂਦਿਆਂ ਕਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਲੇਟ ਹੋ ਗਏ। ਟਰਾਲੀ ਖ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦਿਆਂ ਟਾਈਮ ਲੱਗਣਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਲੱਦੀ ਹੋਈ ਟਰਾਲੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਲਾਹ ਕੇ ਇਕੱਲਾ ਟਰੈਕਟਰ ਲੈ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਏ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਦਿਨ ਟਰਾਲੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ ਸੋ ਪਾਪਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਟਰਾਲੀ ਲੈ ਆ ਜਾਕੇ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸੀਰੀ ਮੁੱਖੇ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲਿਆ ਤੇ ਟਰਾਲੀ ਲੈਣ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਮੁੱਖਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ੋਂ ਪੰਜ ਸੱਤ ਸਾਲ ਵੱਡਾ ਸੀ ਪਰ ਹਾਸਾ ਮਜ਼ਾਕ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਚੱਲਦਾ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਗਏ ਤਾਂ ਟਰਾਲੀ ਉੱਪਰ ਓਦਾਂ ਈ ਪਰਾਲੀ ਲੱਦੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗਏ ਤਾਂ ਉਹੋ ਹੀ ਘਰ ਮਿਲ਼ੀ। ਕਹਿੰਦੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ‘ਚ ਮਰਗ ਹੋ ਗਈ, ਬੀਬੀ ਭਾਪਾ ਉੱਥੇ ਗਏ ਆ। ਉਹਦੇ ਦੋ ਭਰਾ ਵੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਕਿਸੇ ਡੀਜੇ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਗਏ ਹਨ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਹੁਣ ਟਰਾਲੀ ਕੌਣ ਖ਼ਾਲੀ ਕਰੂ? ਹੱਸਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਤੂੰ ਤੇ ਤੇਰਾ ਮੁੱਖਾ।
ਖ਼ੈਰ ਮੈਂ ਤੇ ਮੁੱਖਾ ਟਰਾਲੀ ਖ਼ਾਲੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ ਤੇ ਉਹ ਮੰਜੀ ਤੇ ਬੈਠੀ ਦੰਦੀਆਂ ਕੱਢਦੀ ਰਹੀ। ਮੁੱਖਾ ਮੈਨੂੰ ਟਕੋਰਾਂ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਕਹਿੰਦਾ ਜੱਟਾ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਤੇਰੇ ਚੌਲ ਵਿਕੇ ਹੋਏ ਆ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਇਹਦਾ ਮਛਰੇਵਾਂ ਲਾਹ ਦਿੰਦਾ। ਮੈਂ ਹੱਸ ਕੇ ਟਾਲ ਛੱਡਦਾ। ਦਿਲ ‘ਚ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੁੱਖਾ ਸਿਹਾਂ ਜੇ ਕਿਤੇ ਇਹ ਕੁੜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਬਰਾਦਰੀ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਕਚੀਚੀਆਂ ਚੜ੍ਹਣੀਆਂ ਸੀ। ਹੁਣ ਤੂੰ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਿਹਾਂ।
ਅੱਧਿਓਂ ਵੱਧ ਪਰਾਲੀ ਲੱਥ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲਈ ਟਰਾਲੀ ਤੋੰ ਥੱਲੇ ਉਤਰਿਆ। ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ, ਨਿੱਖਰੀ ਨਿੱਖਰੀ ਲੱਗੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਡੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹਾ ਕੇ ਹਟੀ ਸੀ। ਅੱਧ ਗਿੱਲੇ ਵਾਲ ਮੋਢਿਆਂ ‘ਤੇ ਖਿੱਲਰੇ ਹੋਏ ਸੀ। ਚੁੰਨੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਈ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਆਹ ਮੰਜੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਵਾ ਕੇ ਅੰਦਰ ਕਰਵਾ ਦੇ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਮੰਜੇ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਝੁਕੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਹਦੀ ਨਰੋਈ ਛਾਤੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋਏ। ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਹਲਚਲ ਹੋਈ। ਮੈਂ ਜਾਣ ਕੇ ਮੰਜਾ ਨਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਪਲ ਏਦਾਂ ਈ ਉਸਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਇੱਕ ਸਲਾਹ ਬਣੀ ਕਿ ਅੱਜ ਇਸਦਾ ਘੋਗਾ ਚਿੱਤ ਕਰ ਈ ਦੇਵਾਂ ਪਰ ਕੋਲ ਕੌਡੰਮ ਨਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਮੈੰ ਆਪਣੇ ਸਖ਼ਤ ਲੌਂਡੇ ਵਾਲੇ ਕਿਰਦਾਰ ‘ਚ ਹੀ ਰਿਹਾ। ਜਦੋਂ ਮੰਜਾ ਅੰਦਰ ਕਰਵਾਕੇ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਗੰਭੀਰ ਜਿਹੀ ਹੋਕੇ ਕਿਹਾ, “ਏਨੀ ਵੀ ਮਾੜੀ ਨਹੀਂ ਮੈਂ। ਤੇਰੇ ਆਂਢੀ ਗੁਆਂਢੀ ਤੇ ਤੇਰੇ ਚਾਚੇ ਤਾਇਆਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਢੂਹੇ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾਕੇ ਹੱਟਗੇ ਪਰ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜੁੱਤੀ ‘ਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਿਆ। ਤੇ ਇੱਕ ਤੂੰ ਆਂ ਜਿਹੜਾ ਬਹੁਤਾ ਈ ਪਹਾੜ ‘ਤੇ ਚੜ੍ਹਿਆ ਫਿਰਦਾਂ। ਜਾਂ ਫਿਰ ਹੈਨੀ ਪੱਲੇ ਕੁਝ?”
ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਪੈਰਾਂ ‘ਤੇ ਈ ਖਲੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਯੂਨਾਨੀ ਨਾਵਲ ‘ਜ਼ੋਰਬਾ ਦ ਗਰੀਕ’ ਵਿਚਲੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈ। ਨਾਵਲ ਦਾ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ‘ਚ ਬੜੇ ਪਾਪ ਕੀਤੇ ਹੋਣਗੇ ਪਰ ਜੇ ਉਹ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕੋ ਹੀ ਕਾਰਨ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਤਰਸਦੀ ਹੋਈ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਛੱਡ ਕੇ ਦੌੜ ਗਿਆ ਸੀ। ਖ਼ੈਰ ਮੈਂ ਨਰਕ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਣ ਵਾਲ਼ਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਏਨਾ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਮਜਬੂਰੀ ਤੋਂ ਆਪਸੀ ਸਹਿਮਤੀ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਇਹਦੇ ਵਿੱਚ ਪਾਪ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਵਾਲ਼ੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਫ਼ਿਲਾਸਫ਼ੀ ‘ਚ ਡੁੱਬਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਕੇ ਮੇਰੇ ਗਲ਼ ਲੱਗ ਗਈ। ਉਹਦੀਆਂ ਤਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਜੋ ਬਿਨਾਂ ਬਰਾ ਤੋਂ ਸਨ, ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਚੁਭਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈਆਂ। ਬੱਸ ਇਸੇ ਚੁਭਣ ਨੇ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਬਣਾਏ ਸਖ਼ਤ ਦਾਇਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ੳਸਦੇ ਅੰਗਾਂ ਦਾ ਅਕੜਾਅ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨੀ ਤਿਆਰ ਸੀ।
ਮੈੰ ਉਸ ਦੁਆਲ਼ੇ ਬਾਂਹਾਂ ਵਲ਼ੀਆਂ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਲਿਆ। ਫਿਰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਾ ਕੇ ਮੱਥੇ ‘ਤੇ ਕਿੱਸ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਚੁੰਮਣਾਂ ਦਾ ਲੰਮਾ ਦੌਰ ਚੱਲਿਆ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਇਕੱਲੀ ਤਰਸੀ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਤਰਸੇ ਸਾਂ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਓਸੇ ਮੰਜੇ ‘ਤੇ ਹੀ ਲਿਟਾ ਲਿਆ ਜਿਹੜਾ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰੋਂ ਲੈਕੇ ਆਏ ਸੀ। ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਮੁੱਖੇ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਹਾਣੀ ਸਮਝ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਤੇ ਮੁਸਕੜੀਆਂ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਅੰਦਰੋਂ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਢੋ ਕੇ ਜਦੋਂ ਮੰਜੇ ਵੱਲ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣਾ ਕਮੀਜ਼ ਉਤਾਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨੰਗਾ ਬਦਨ ਵੇਖ ਕੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਰੰਗ ਨਾਲੋਂ ਉਹਦੇ ਬਾਕੀ ਸਰੀਰ ਦਾ ਰੰਗ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਫ਼ ਸੀ। ਪਿੱਠ ਭਾਰ ਲੇਟੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਉਸਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਪੂਰੀਆਂ ਸਿੱਧੀਆਂ ਤੇ ਤਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੀ। ਮੈੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ਼ ਉਸਦੇ ਨਿੱਪਲਾਂ ਦਾ ਪੂਰਾ ਨਾਪ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਤਲੇ ਢਿੱਡ ‘ਤੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਕਿੱਸਾਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਉਸਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਦੱਸਦੀਆਂ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਦਲੇਰੀ ਦਾ ਪੂਰਾ ਫਲ਼ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲ਼ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕਿੱਸਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈੰ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ਼ ਉਸਦਾ ਨਾਲ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਖੁੱਲ੍ਹਣ ਖੁੱਲ੍ਹਣ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਮੰਜੇ ਦੇ ਸੇਰੂ ਵਿੱਚ ਫਸਾ ਕੇ ਲੱਕ ਥੋੜ੍ਹਾ ਉੱਚਾ ਕਰਦਿਆਂ ਸਲਵਾਰ ੳਤਾਰਨ ‘ਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਾਇਆ। ਸਲਵਾਰ ਪੈਰਾਂ ‘ਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਮੈਂ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਸੋਹਣੇ ਸੁਢੌਲ ਪੱਟਾਂ ‘ਤੇ ਫੇਰਿਆ। ਜ਼ੋਰ ਵਾਲ਼ਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹਦੇ ਪੱਟ ਸ਼ਹਿਰਨਾਂ ਵਾਂਗ ਨਰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਲਕਿ ਹੱਥ ਫੇਰਿਆਂ ਉਸਦੀ ਸਰੀਰਕ ਨਿੱਗਰਤਾ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਈ ਸਮੇਂ ‘ਚ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੀ। ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਾਸਮਤੀ ਦੀ ਵਾਢੀ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੀ ਰਹੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਵਾਲ਼ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਟਾਈਮ ਨਹੀਂ ਮਿਲ਼ਿਆ ਹੋਣਾ ਸੋ ਵਾਲ਼ਾਂ ਦੀ ਗ੍ਰੋਥ ਕਾਫ਼ੀ ਸੀ। ਕੁਝ ਪਲ ਲਈ ਪੂਰਾ ਹੱਥ ਉੱਪਰ ਉੱਪਰ ਫੇਰਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫਿਰ ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਸਿਰਫ਼ ਵਿਚਕਾਰਲ਼ੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਉਂਗਲ਼ਾਂ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾਈ ਵਿੱਚ ਲੈਕੇ ਗਿਆ। ਉਸਦੀ ਅੰਦਰਲੀ ਗਰਮਾਇਸ਼ ਤੇ ‘ਵੈੱਟਨੈੱਸ’ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਹੁਣ ਜ਼ਿਆਦਾ ‘ਵੇਟ’ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਟੀ ਸ਼ਰਟ ਤੇ ਲੋਅਰ ਉਤਾਰਿਆ। ਅੰਡਰਵਿਅਰ ਵਿੱਚੋਂ ਲੱਤਾਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢੀਆਂ। ਹੁਣ ਤੱਕ ੳਸਨੇ ਸਵਾਦ ਵਿੱਚ ਗੜੂੰਦ ਹੋਕੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰਨ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਸਨੂੰ ‘ਬਰੇਕ’ ਮਿਲ਼ ਗਈ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸਨੇ ਜਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹੀਆਂ ਤਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਟੱਡੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਲੰਮੇ ਕੱਦ ਕਾਠ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਬਾਬੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ‘ਅੰਗ ਪੈਰ’ ਵੀ ਖੁੱਲੇ ਡੁੱਲੇ ਦਿੱਤੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਆਪਣੇ ‘ਅੰਗ ਪੈਰਾਂ’ ‘ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਤੰਗ ਕਰੇਗਾ। ਉਸਦੇ ਇਸ ਡਾਇਲਾਗ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਏਨਾ ਪਤਾ ਤਾਂ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਇਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਬਹੁਤੀ ਆਸ ਮੈੰ ਲਾਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਖ਼ੈਰ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਲੱਤਾਂ ਥੋੜ੍ਹੀਆਂ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ। ਮੈੰ ਬਹੁਤੀ ਕਾਹਲੀ ਨਾ ਕੀਤੀ ਤੇ ਹੌਲ਼ੀ ਹੌਲ਼ੀ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਸਮਾਉਣ ਲੱਗਾ। ਆਪਣੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਮੈੰ ਹਾਲੇ ਅੱਧਿਓਂ ਕੁਝ ਕੁ ਵਧੇਰੇ ਹੀ ਐਂਟਰ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਪੇਟ ਨੂੰ ਲਾ ਕੇ ਰੁਕਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਉੱਥੋਂ ਨਾ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ ਨਾ ਈ ਪਿੱਛੇ ਤੇ ਝੁਕ ਕੇ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ। ਏਨੇ ਨੂੰ ਉਹ ਕੁਝ ਸਹਿਜ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਫਿਰ ਲੱਤਾਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕੰਟੀਨਿਊ ਕਰਨ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਉਹ ਸਵਾਦ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ‘ਚ ਡੁੱਬਦੀ ਗਈ ਤੇ ਮੈਂ ਅੱਗੇ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵਧਦਾ ਹੋਇਆ ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ‘ਚ ਤਣਾਅ ਵੀ ਪੂਰਾ ਸੀ ਤੇ ਫਲੈਕਸੀਬਿਲਟੀ ਵੀ ਪੂਰੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਥੋੜ੍ਹੀਆਂ ਉੱਪਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਹੋਰ ਉਸਤੋਂ ਵੀ ਵਧੇਰੇ ਉੱਪਰ ਕਰ ਲੈਂਦੀ। ਆਖ਼ਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦਿਆਂ ਉਸਦੇ ਗੋਡੇ ਉਸਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਨਾਲ ਲੱਗ ਚੁੱਕੇ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਮਾਂ ਦੀ ਧੀ ਨੇ ‘ਸੀ’ ਤੱਕ ਨਾ ਕੀਤੀ। ਕੰਮ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਕਮਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸਰੀਰ ਕਿੰਨਾ ਸਖ਼ਤ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਲਚਕੀਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ, ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਹੋਇਆ। ਉਸਦੇ ਹੱਡਾਂ ਪੈਰਾਂ ‘ਚ ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲਚਕੀਲਾਪਣ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਅੰਗਾਂ ‘ਚ ਓਨੀ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਟਾਈਟਨੈੱਸ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੇ ਉਸ ਦਿਨ ਸੋਚਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਇੰਟੀਮੇਟ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਵੱਡੀ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਦਾ। ਤੇ ਗੱਲ ਵੀ ਸਹੀ ਹੈ। ਉਸ ਨਾਲ ਬਿਤਾਏ ਹੋਏ ਉਹ ਪਲ ਮੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਸਰਮਾਇਆ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਪੂਰੀ ਰੂਹ ਨਾਲ ਮਜ਼ਾ ਲਿਆ ਵੀ ਤੇ ਦਿੱਤਾ ਵੀ। ਮੇਰਾ ਸਟੈਮਿਨਾ ਭਾਵੇਂ ਵਧੀਆ ਸੀ ਪਰ ਉਹਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਗਰਮੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰ ਤੱਕ ਸਹਾਰਨੀ ਸੌਖੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਿਖ਼ਰ ਵੱਲ ਵਧਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ਼ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰਗਤੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀ ਹੈ? ਉਸਨੇ ਸਵਾਦ ਵਿੱਚ ਅੱਖਾਂ ਮੂੰਦਦੀ ਨੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਸਿਖ਼ਰ ‘ਤੇ ਹੈ। ਸੁਰਖ਼ਰੂ ਹੋ ਕੇ ਮੈਂ ਗੱਲ੍ਹ ‘ਤੇ ਕਿੱਸ ਕੀਤੀ ਤੇ ਕੰਨ ‘ਚ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਹੋ ਗਿਆ?
ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਦੋ ਉੰਗਲ਼ਾਂ ਉੱਪਰ ਕੀਤੀਆਂ। ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਨਸ਼ਿਆ ਗਈ।
ਵਿਹਲਾ ਹੋਕੇ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕਮਰੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵੱਲ ਮੁੜਿਆ ਤਾਂ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀਆਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹੀਆਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਦੋਹਾਂ ਤਖ਼ਤੀਆਂ ਦੀ ਝੀਥ ਵਿੱਚੋਂ ਮੁੱਖੇ ਦੇ ਹੱਸਦੇ ਦੰਦ ਦਿਸੇ। ਮੈਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨਦਿਆਂ ਜਾਹਲੀ ਜਿਹੀ ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਵਿਖਾਈ ਪਰ ਮੁੱਖੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ‘ਤੇ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ ਵਾਲ਼ਾ ਥਾਪੜਾ ਦਿੰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ, “ਮੰਨ ਗਏ ਅੱਜ ਜੱਟਾ ਤੈਨੂੰ”
ਇਹ ਤਾਂ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਕਿ ਉਦੋਂ ਮੁੱਖੇ ਕੋਲ਼ ਕੈਮਰੇ ਵਾਲ਼ਾ ਫ਼ੋਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤੱਕ ਸੰਦੀਪ ਸੰਧੂ ਨੇ ਰੀਟਾ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ, ਪਲੱਸ ਟੂ ਵਾਲ਼ੇ ਸਰਦਾਰ ਤੇ ਸੱਬਲ ਵਾਲ਼ੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਇਰਲ ਹੋਏ ਹੋਣਾ ਸੀ।*