telugu sex stories కాలం కలిసొస్తే 4 ప్రవీణ స్వప్నతో మాట్లాడటానికి ముందుకి ఒంగి టేబుల్ మీద మోచెయ్యి పెట్టి తలకి సపోర్ట్ పెట్టుకుని మాట్లాడుతోంది. అలా కూర్చోవడం వల్ల తన లూస్ డ్రెస్ బాగా జారీ తన క్లీవేజ్ దర్శనమిచ్చింది. ఇందాక పావు అంగుళం చూసి మిగతాది ఊహించుకున్న నాకు ఒక్కసారిగా అంగుళమున్నర కనిపించింది. డ్రెస్ కూడా తన ఒంటికి కొంచం హత్తుకుని మంచి షాపులో తన బూబ్స్ కనిపించాయి. ఒక్కసారిగా నేను అన్ని మర్చిపోయాను.
అలా ఎవరు చూడకుండా తన క్లీవేజ్ చూస్తూ మధ్య మధ్యలో మాట్లాడుతూ కూర్చున్నాను.
స్వప్న మాట్లాడుతున్నప్పుడు స్వప్న ని కూడా చూస్తూ ఉన్నాను. తాను మాములుగా చుడిదార్ కాకుండా ఈరోజు ఒక బ్లాక్ కుర్తి, జీన్స్ ఇంకా మెడలో పొడుగాటి స్కార్ఫ్ వేసుకోవడం వల్ల తన బూబ్స్ షేప్ కనిపించినప్పటికీ స్కార్ఫ్ వెనకాలే దాగి ఉన్నాయి.
తల తిప్పి చుస్తే ప్రవీణ చున్నీ కాస్త పక్కకి తప్పుకుంది. తన డ్రెస్ ఎడమభుజం దెగ్గర కాస్త పక్కకి జరిగి తాను వేసుకున్న బ్లాక్ బ్రా కనిపిస్తోంది.
సడెన్ గా నాకు ప్రవీణ లోని అమ్మాయి కనిపించడం మొదలెట్టింది. తాను చాలా క్యూట్ అమ్మాయి. ఇలా క్లీవేజ్, బూబ్స్ సైజు, బ్రా, దెగ్గరగా ఉండటం వలన తన పెర్ఫ్యూమ్, ఇవన్నీ నా నరాలని లాగాయి. ప్యాంటు లో నా మొడ్డ బరువెక్కడం నాకు తెలుస్తోంది. కాకపోతే నేను కూర్చున్న పోసిషన్ వల్ల నాకు ఫుల్ గా మొడ్డ లేస్తే తప్ప ఎవరికీ తెలిసే అవకాశం లేదు. ప్రవీణ కదలికలో ఎందుకో కొంచం తేడా కనిపించింది. బహుశా నేను తనని చూస్తున్నాను అని గమనించి తాను కూడా నాకు అట్ట్రాక్ట్ అయ్యి ఆలా చేస్తోందేమో అనిపించింది.
ఇటు పక్కకి తిరిగి చుస్తే స్వప్న కూడా ప్రవీణ లాగ ముందుకి ఒంగి మాట్లాడుతోంది. ఇద్దరు ఎదో సీరియస్ గా మాట్లాడుతున్నారు. స్కార్ఫ్ వేసుకోవడం వల్ల నాకు స్వప్న క్లీవేజ్ కనిపించట్లేదు కానీ బూబ్స్ షేప్ చక్కగా తెలుస్తున్నాయి. పెద్ద బత్తాయి పండు సైజు లో ఎడమ బూబ్ కనిపించింది.
నా మొడ్డ బాగానే గట్తిపడి జీన్స్ లోపల నా jockey డ్రాయర్ కి రుద్దుకుంటోంది. నాకు హాయిగా అనిపించింది. ఇద్దరు ఆడవారి మధ్యలో గట్టిపడ్డ మొడ్డతో పబ్లిక్ లో నయనానందం ఇంకా మొడ్డఆనందం. నేను ఎప్పుడు ఊహించలేదు. కాసేపు అలాగే ఎంజాయ్ చేశాను.
ఇంక అందరు లేట్ అవుతోంది వెళదాం అనడంతో ఇంకా బయటకి వచ్చాము. ప్రవీణ అందరికి హ్యాండ్ షేక్ ఇచ్చి నాకు కూడా ఇచ్చింది. అయితే నా చెయ్యి పట్టుకుని వదలకుండా, ‘ నీతో మాట్లాడుతుంటే అసలు టైం తెలియట్లేదు. థాంక్యూ ఫర్ ది వండర్ఫుల్ కంపెనీ,’ అని చెప్పి వెళ్లి స్వప్న ని హాగ్ చేసుకుంది. ‘బాయ్ స్వప్నక్క. నేను వేరే కార్ లో వెళ్ళిపోతాను. హ్యాపీ వీకెండ్,’ అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
టీం డిన్నర్ కాబట్టి బిల్లింగ్ అంత కరెక్ట్ గా ఉండాలి అని చెప్పి స్వప్న తన ఆఫీస్ క్రెడిట్ కార్డు ఇచ్చి దెగ్గరే ఉంది అంత వెరిఫై చేస్తోంది. అందరు వెళ్లిపోయారు. స్వప్న ఒక్కత్తే ఉంది అని నేను ఉన్నాను. అన్ని ముగించుకుని స్వప్న వచ్చింది.
‘అయ్యో చాలా లేట్ అయిపోయింది. థాంక్యూ లోకేష్. అందరు వెళ్ళిపోయినా నాకోసం వెయిట్ చేసారు,’ అంది స్వప్న రెస్టారెంట్ లోంచి బయటకి నడుస్తూ.
‘నో ప్రాబ్లెమ్, స్వప్న. పదండి,’ అన్నాను.
బయట గాలి చల్లగా ఉంది. నేను స్వప్న పక్క పక్కన నడుస్తూ వెళ్తున్నాము. నేను చల్లగాలి ఆస్వాదిస్తూ అలా స్వప్న వంక చూసాను. గాలికి తన మొహంమీద ముంగురులు పక్కకి జరిగి, జుట్టు ఎగురుతూ, స్కార్ఫ్ ఎగిరిపోతూ, కుర్తీ శరీరానికి హత్తుకుని తన ఎద షేప్ ఇంకా స్పష్టంగా కనిపిస్తూ ఉంటే, తాను గట్టిగ ఊపిరి పీలుస్తూ మంచి వెథర్ ని ఆస్వాదిస్తోంది.
ఒక పది సెకెన్ల పాటు నేను తననే చూస్తూ నడిచాను. ఉన్నట్టుండి న వైపు మొహం తిప్పి చూసింది. నేను మొహం తిప్పుకునే టైం కూడా లేదు. ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వాను.
‘వెథర్ రోజు ఇలా ఉండచ్చు కదా. ఎంత బావుందో,’ అంది.
‘కదా. రోజు ఇలానే మంచి గాలి కూడా పీల్చగలిగితే ఇంకా బావుంటుంది,’ అన్నాను.
గల గల నవ్వింది. ‘ఏంటి సార్, మంచి మూడ్ లో ఉన్నట్టున్నారు?’ అంది.
‘మరి లాంగ్ వీకెండ్ కదా. ఆ మాత్రం లేకపోతే ఎలా,’ అన్నాను.
‘అవునవును. అసలే వచ్చే వారం నుండి మన మేనేజర్ రియా ఆఫీస్ కి వస్తారు,’ అంది స్వప్న.
మా మేనేజర్ రియని నేను ఇంకా కలవలేదు. ఎదో హెల్త్ రీసన్ అని చెప్పి ఆవిడ లీవ్ లో ఉంది. ఇప్పుడు వచ్చి జాయిన్ అవుతోంది. ‘అవును కదా. ఆవిడ బాగా స్ట్రిక్ట్ ఆ?’ అని అడిగాను.
‘మనిషి స్ట్రిక్ట్ గ ఉంటుంది కానీ చాలా మంచిది. పని బాగా చేస్తే, సిన్సియర్ గా ఉంటే ఆవిడంతా ఫ్రెండ్లీ మనిషి ఉండదు,’ అని చెప్పింది స్వప్న. రెస్టారెంట్ నుండి బయటకి వచ్చేసి ఒక వంద మీటర్లు నడిచాక గేట్ వచ్చింది.
‘నైస్. అలా అయితే నాకు ప్రాబ్లెమ్ లేదు. నేను పని విషయంలో కాంప్రమైస్ అవ్వను,’ అన్నాను నవ్వుతు.
కానీ మనసులో కొంచం అలజడి ఉంది, రియా కి నా పని నచ్చుతుందో లేదో అని.
స్వప్న నవ్వింది. ‘నేను చెప్పాను అని చెప్పను అంటే, మీకో విషయం చెప్తాను,’ అంది.
‘ఏంటది?’ అన్నాను.
‘మీరు చేస్తున్న పని గురించి రియా ఎప్పటికప్పుడు నన్ను అడుగుతూనే ఉంది. నాకు ప్రతి వారం ఫోన్ చేసి టీం ఎలా ఉంది, ఎవరు ఎలా పని చేస్తున్నారు అని నన్ను అడుగుతూ ఉంటుంది. అలాగే మీరు చేసిన పని కూడా చూసింది. చాలా మెచ్చుకుంది,’ అని చెప్పింది స్వప్న.
నాకు పిచ్చ హాపీ అనిపించింది.
‘హమ్మయ్య. నా వీకెండ్ ఇంకా బావుంటుంది,’ అన్నాను.
స్వప్న గల గల నవ్వింది. ‘ఇంతకీ వీకెండ్ ప్లాన్ ఏంటి?’ అంది.
ఇద్దరం నడవడం ఆపేసి నుంచుని మాట్లాడుకుంటున్నాము.
‘ఇంకా ఏమి అనుకోలేదు. మా పేరెంట్స్ ఊరెళ్ళారు. ఒక్కడినే ఉంటాను. సినిమాలు చూడటం, అంతే,’ అన్నాను.
‘అదేంటి? లోకల్ అబ్బాయివి. మోస్ట్ ఎలిజిబుల్ బాచిలర్ వి, నీకు ఇక్కడ ఫ్రెండ్స్ లేరా?’ అని అడిగి వెంటనే నాలుక కరుచుకుంది. ‘సారీ సారీ. నువ్వు అనేసాను,’ అంది.
‘అయ్యో, ఏమి పర్లేదు. ప్రవీణ ఎలాగూ ఆ బారియెర్ బ్రేక్ చేసింది. హాయిగా నువ్వు అని పిలవండి. ఏమి పర్లేదు. నాకు అలానే ఇష్టం,’ అన్నాను.
‘నాకు కూడా ఫార్మాలిటీస్ ఇష్టం లేదు. నువ్వు కూడా నన్ను నువ్వు అను పిలవచ్చు,’ అంది.
‘నువ్వు నాకు సీనియర్ వి. అందరిలో బావుంటుందా?’ అని అడిగాను.
‘అందరిలో ‘మీరు’. మనమే ఉన్నప్పుడు ‘నువ్వు’,’ అంది.
‘డీల్’ అన్నాను.
‘ఇంతకీ నా ప్రశ్న కి సమాధానం ఇవ్వలేదు,’ అంది.
‘ఓ అదా! నా ఫ్రెండ్స్ ఎవ్వరూ ఇక్కడ లేరు. అందరు వేరే వేరే దెగ్గర ఉన్నారు. ఇక్కడ నేను ఒక్కడినే ఉన్నాను,’ అన్నాను.
స్వప్న చిన్నగా నవ్వి తల ఊపింది.
‘మరి నీ ప్లాన్ ఏంటి?’ అన్నాను. నేను ఇంత వరకు తనని పర్సనల్ విషయాలు అడగలేదు. తాను కూడా ఎప్పుడూ చెప్పలేదు.
స్వప్న మాట్లాడేముందు ఒక ఐదు సెకెన్ల పాటు అలోచించి మాట్లాడింది. ‘ఏమి లేదు. నేను మా అత్తగారు మామగారు తో ఉంటాను. హస్బెండ్ దుబాయ్ లో జాబ్ చేస్తున్నారు. సో వీకెండ్ వస్తే ఇంట్లో పనులే చాలా ఉంటాయి. అవన్నీ చేసుకునేసరికి ఆదివారం అయిపోతుంది. కుదిరితే మా అమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్తాను. లేదంటే ఇంట్లో రెస్ట్ తీసుకుంటాను,’ అంది. తన మోహంలో బాధతో కూడిన నవ్వు కనిపించింది.
‘ఎలా వెళ్తావు ఇప్పుడు,’ అని అడిగాను.
‘క్యాబ్ బుక్ చేసుకోవాలి,’ అంది.
నేను వెంటనే ఏ మాత్రం ఆలోచించకుండా రియాక్ట్ అయ్యాను. ‘నో నో. నేను దింపేస్తాను పద,’ అన్నాను.
‘అయ్యో పర్లేదు,’ అందు మొహమాట పడుతూ.
‘ఈ టైం లో క్యాబ్ ఎందుకు? ఎవరు లేకపోతే అది వేరే విషయం. నేను ఉన్నా కదా?’ అన్నాను.
‘పర్లేదులే లోకేష్. నాకు ఇది కొత్త ఏమి కాదు,’ అంది.
నేను ఒక నిమిషం ఆలోచించాను. ‘ఎప్పుడు వేరు, నేను ఉన్నప్పుడు వేరు,’ అన్నాను. ఎందుకో తెలీదు నాకు అసలు స్వప్నని అలా వదలాలి అనిపించలేదు.
స్వప్న ఒక రెండు నిమిషాలు ఆలోచించింది. ఉబెర్ ఓపెన్ చేసి చూసింది. ఏవో క్యాబ్స్ అవైలబుల్ ఉన్నాయి. చుస్తే వెయ్యి రూపాయలు చూపించింది.
‘వెయ్యి ఎందుకు? వంద రూపాయలు పెట్రోల్ నా బండిలో కొట్టించు. సేఫ్ గా ఇంటి గేట్ ముందు దింపుతాను,’ అన్నాను.
ఫక్కున నవ్వింది. ‘మరీ పెట్రోల్ కొట్టిస్తే డ్రైవర్ అయిపోతావేమో?’ అంది.
‘మరి ఎలా? ఫ్రీగా తీసుకెళ్తా అంటే నువ్వు రావట్లేదు కదా,’ అన్నాను.
స్వప్న కి నేను సరదాగా మాట్లాడుతుంటే బాగా నచ్చినట్టుంది. నవ్వు ఆపుకుంటూ పెదాలు బిగపట్టి ఒక్క సారి నా కళ్ళలోకి చూసింది. తన కళ్ళల్లో పెదాలగుండా ఆపుకున్న నవ్వు కనిపించింది. ఎంత అందంగా ఉన్నాయో ఆ కళ్ళు.
‘ఏంటి? ఫ్రీగా తీసుకెళ్ళనా, లేకపోతే పెట్రోల్ పోయిస్తావా, లేదా డబ్బులు తీసుకోవాలా?’ అని అడిగాను.
పక పక నవ్వేసింది. ‘బాబోయి, నువ్వు మాములోడివి కాదు. నిన్ను సేల్స్ టీం కి పంపించాలి. ఎవరినైనా కన్విన్స్ చేస్తావు,’ అంది.
‘అంటే ఇప్పుడు నువ్వు కన్విన్స్ అయ్యావా?’ అని అడిగాను.
‘మరి అవ్వరా?’ అంది పార్కింగ్ వైపుకి కదులుతూ.
‘సూపర్బ్. పద.’ అని ఎంతో ఉత్సాహం తో కదిలాను.
*****
బైక్ దెగ్గరికి వెళ్ళాక, స్వప్న కొంచం సంకోచించింది. ఎందుకో నాకు అర్థం అయింది. ‘ఏంటి ఎలా కూర్చోవాలా అని ఆలోచిస్తున్నావా? నీకు కూర్చోవడం వస్తే వన్ సైడ్ కూర్చో. లేదంటే టూ సైడ్ కూర్చో. మొహమాటం వద్దు. సేఫ్టీ ముఖ్యం,’ అన్నాను.
స్వప్న కొంచం ఇంప్రెస్ అయినట్టు చూసింది. ‘పర్లేదు బాగానే పసిగట్టావు,’ అంది.
‘మరేమనుకున్నావు?’ అన్నాను.
స్వప్న నా కొలీగ్ అని, సీనియర్ అని, ప్రమోషన్ వస్తే నాకు మేనేజర్ అవుతుంది అని అసలు మర్చిపోయాను. ఎదో నా కాలేజీ ఫ్రెండ్ తో మాట్లాడినట్టు మాట్లాడుతున్నాను.
‘మనసులో మాట తెలుసుకునేంత గొప్ప మేధావి అనుకుంటున్నాను,’ అంది సరదాగా.
‘ఈ మాట బయట చెప్పకు. అమ్మాయిలు నా ముందు ఆలోచించడం మానేస్తారు,’ అన్నాను హెల్మెట్ పెట్టుకుంటూ.
మళ్ళీ పక్కున నవ్వింది. ‘బాబోయి. నీతో ఇంకాసేపు ఉంటే నవ్వి నవ్వి చచ్చిపోతానేమో. త్వరగా పద బాబు,’ అంది.
‘సారీ, లేట్ అయింది కదా. నేను అంటే గాలికి తిరిగి ఎప్పుడైనా వెళ్లుచు,’ అన్నాను.
‘అదే కదా, మీ అబ్బాయిలకి ఏముంది. ఎయిర్ ఫోర్స్. మాకు అలా ఉండదు కదా. ఒక అరగంట లేట్ అయితే ఇంట్లో వాళ్ళు ఖంగారు పడతారు,’ అని బండి ఎక్కి రెండు వైపులా కాళ్ళు పెట్టుకుని కూర్చుంది.
హమ్మయ్య, కంఫోర్టాబుల్ గా నే ఫీల్ అవుతోంది అనుకున్నాను. కానీ మళ్ళీ నాకే అనుమానం వచ్చింది. తాను ఇంకా హాయిగా కూర్చోవాలంటే మా ఇద్దరి మధ్య బాగ్ పెడితే బావుంటుంది అని. నేను నా లాప్టాప్ బాగ్ వెనక్కి వేసుకున్నాను.
‘ఏంటి నేను కూర్చోవాలా దిగాలా?’ అంది వెటకారం గా.
‘అదేంటి?’ అన్నాను.
‘మరి లాప్టాప్ బాగ్ వేసుకుంటే నేను ఎలా కూర్చొను. ఇది స్పోర్ట్స్ బైక్. స్కూటర్ కాదు నాకు అంత స్పేస్ ఉండటానికి,’ అంది.
‘స్పోర్ట్స్ బైక్ కాబట్టే బాగ్ పెడుతున్నాను మన ఇద్దరి మధ్య. లేదంటే బ్రేక్ వేసినప్పుడు నా మీద పడిపోతావు,’ అన్నాను లైట్ గా సంకోచిస్తూ.
‘నీ మీద పడినా పర్లేదులే. కింద పడితేనే డేంజర్,’ అంది పుసుక్కున.
నేను ఒక్కసారిగా వెనక్కి తిరిగి చూసాను. స్వప్నకి తాను అన్న దాంట్లో డబుల్ మీనింగ్ అర్థం అయింది. ‘ఛీ ఛీ నా ఉద్దేశం అది కాదు,’ అంది.
‘నేనేమి అనలేదు,’ అన్నాను.
‘ఛీ పో. పద పిల్లోడా. నాకు లేట్ అవుతోంది అని వీపు మీద కొట్టింది.
నేను బాగ్ తీసి ముందు వైపుకు వేసుకున్నాను. స్వప్న హాయిగా కూర్చుంది. అనుకున్నట్టుగానే స్వప్న స్తనాలు నా వీపుకి తగిలాయి. నా వొంట్లో కరెంటు ప్రవహించినట్టు అయింది.
‘అర్ యు ఒకే?’ అని అడిగాను వెనక్కి తిరగకుండా.
‘హ్మ్మ్. పద,’ అంది. బైక్ అద్దంలో చుస్తే తన మొహం లో ఎదో చిన్న తేడా కనిపించింది. ఎదో చిన్నపాటి టెన్షన్, ఆనందం కలగలిపిన మొహం. బహుశా తన బూబ్స్ నాకు తగలడం వలన తనకి కూడా ఒంట్లో ఎమన్నా జరిగిందా? అని అనుకున్నాను.
నేను బైక్ స్టార్ట్ చేసి బయల్దేరాను. వాళ్ళ ఇంటికి అరగంట పడుతుంది అని చెప్పింది స్వప్న. దాదాపు ఒక అరవయి డెబ్భయి సార్లు స్వప్న స్తనాలు నా వీపుకి తగిలాయి.
నేను ఒక ట్రాన్స్ లో బండి నడిపాను. ఎక్కువ మాట్లాడలేకపోయాను. స్వప్న కూడా కామ్ గా కూర్చుంది ఎదో మధ్య మధ్యలో రూట్ చెప్తూ. తన బూబ్స్ నాకు రాచుకున్న ప్రతిసారి నేను అద్దంలో చూసాను. ఎదో చిన్నపాటి చలనం కనిపించింది తనలో. డౌట్ లేదు, నాకు కలిగినట్టే తనకి ఎదో ఫీలింగ్ కలుగుతోంది అని అర్థం అయింది.
అరగంట పాటు నేను ఎలా నడిపానో నాకు కూడా తెలీదు. నా ధ్యాస అంత నా శరీరానికి తగులుతున్న స్వప్న బంతులు, నా వొంట్లో పెరుగుతున్న రక్తం వేగం, నన్ను తగిలిన ప్రతీసారీ మారుతున్న స్వప్న మోహంలో కవళికలు మీదనే ఉంది.
మొత్తానికి స్వప్న ఉండే గేటెడ్ కమ్యూనిటీ దెగ్గరికి వెళ్ళాము. స్వప్న కూర్చోవడంతో సెక్యూరిటీ వాళ్ళు నన్ను లోపలికి వెళ్లనిచ్చారు.
పార్కింగ్ లో ఒక ఎగ్గర ఆపాను. స్వప్న నా భుజం మీద చెయ్యి వేసి సపోర్ట్ తీసుకుని కిందకి దిగింది. నేను హెల్మెట్ తీసి తనని చూసాను. ఒక పది సెకెన్ల పాటు ఇద్దరమూ ఒకరిని ఒకరు చూసి నవ్వుకున్నాము.
‘మాములుగా అయితే పైకి రమ్మనే దాన్ని. కానీ..,’ అని నీళ్లు నమిలింది.
‘ఈ టైం లో ఇంటికి వస్తే బావుండదు. నాకు తెలుసు,’ అన్నాను.
స్వప్న వెంటనే, ‘ఎందుకు బావుండదు. నువ్వు ఎప్పుడన్నా రావచ్చు. మా అత్తగారు మావగారు ఉన్నారు. అందుకే పిలవట్లేదు,’ అంది.
అంటే నేను ఇంటికి వెళ్తే స్వప్నకి ఇబ్బంది లేదా? అంటే పగలు వెళ్ళచా? అయినా నేను ఎందుకు వెళ్ళాలి? ఇలా ఏవో ఆలోచనలు ఒక సెకనులో వచ్చేసాయి.
స్వప్న ఫీల్ అవుతోందని గమనించాను. ‘పర్లేదు స్వప్న. డ్రైవర్ ని ఎవ్వరూ ఇంట్లోకి పిలవరు కదా,’ అని కన్ను కొట్టాను.
మళ్ళీ ఫక్కున నవ్వింది. ‘మర్చిపోయాను. మొత్తానికి ఫ్రీగా దింపేసావు నన్ను. అలా వద్దులే. నేను నీకు మంచి ట్రీట్ ఇస్తాను,’ అంది.
‘డీల్,’ అన్నాను.
‘పక్కా. థాంక్యూ సో మచ్. ఏదోకరోజు ఇంటికి పిలుస్తాను నేనే. అప్పుడు తప్పకుండ రావాలి,’ అంది.
‘నువ్వు పిలవడమే ఆలస్యం. గంటలో మీ ఇంట్లో ఉంటాను,’ అన్నాను.
‘ఇంక ఇంటికెళ్ళు. హాయిగా రిలాక్స్ అవ్వు. చేరాక మెసేజ్ చెయ్యి,’ అంది.
‘అలాగే. బై,’ అని బయల్దేరాను.
ఇంటికి వెల్తున్నంత సేపు నాకు స్వప్న ధ్యాసనే. ఏంటో తెలీదు, ఆ అమ్మాయి లో ఒక మంచి అట్ట్రాక్క్షన్ ఉంది. చూడగానే తలా తిప్పుకోలేని అందం కాదు. కానీ కలిసి మాట్లాడాక మర్చిపోలేని పర్సనాలిటీ. ట్రాఫిక్ లేకపోవడం వల్ల త్వరగా ఇంటికి చేరుకున్నాను.
చేరిపోయాను, అని స్వప్నకి మెసేజ్ చేశాను.
హమ్మయ్య. ఇంక బజ్జో. గుడ్ నైట్. స్వీట్ డ్రీమ్స్. అని మెసేజ్ వచ్చింది.
స్మైలీ పంపించి ఫోన్ ఛార్జింగ్ కి పెట్టాను.
అలా స్నానం చేసొచ్చి బెడ్ ఎక్కాను. నేహా మెసేజ్ వచ్చింది. ‘చేరావా?’ అని.
‘ఇప్పుడే,’ అన్నాను.
‘గుడ్. లేట్ అయింది, పడుకో,’ అని మెసేజ్ వచ్చింది.
‘నువ్వు ఫ్రీ ఆ?’ అని అడిగాను.
పది నిముషాల పాటు రిప్లై రాలేదు. నిద్ర పోయిందేమో అని నేను పడుకుందాము అనుకున్నాను. సరిగ్గా అప్పుడే వీడియో కాల్ వచ్చింది నేహా నుంచి.
ఇంకా ఉంది..