ಇಡಿ ತನ್ನ ದೇಹವೆ ಒಂದು ಬೆಟ್ಟದ ಮೆಲೆಬಿದ್ದು ಚಲಿಸುತ್ತಿದೆ, ಯಾವುದೊ ಒಂದು ದೂರಕ್ಕೆ, ಏನೊ ಒಂದು ಹೊಸ ಅನುಭವ ಎಲ್ಲಿಯು ಕಾಣದ ರಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ಯಾವುದೊ ಒಂದು ಸದ್ದು ಎಡೆ ಬಿಡದೆ ಕಿವಿಗೆ ರಾಚುತ್ತಿದೆ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ತನ್ನ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದು ನೋಡಿದಾಗ ಸುತ್ತಲು ಬೆಟ್ಟ ಗುಡ್ಡಗಳು ಆ ಕತ್ತಲಿಗೆ ತಮ್ಮ ತೆಜಸ್ಸನ್ನೆ ಕಳೆದು ಕೊಂಡಿವೆ., ಯಾವುದೊ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕತ್ತಲೆಯ ಕಾಲುದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕುದುರೆಯು ದುರ್ಗಮವಾದ ಆ ಕಾಡಿನ ಮದ್ಯೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು, ತನ್ನನ್ನು ಯಾರೊ ಹೊತ್ತೊಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಕೈ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ, ಬಾಯಿಯಲ್ಲು ಒಂದು ಬಟ್ಟೆ ತುರುಕಿ, ಎಂದು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲೆ ತಿಳಿಯಿತು ಆಕೆಗೆ, ತನ್ನ ಸುತ್ತಲು ಒಂದು ಕಂಬಳಿಯನ್ನು ಹೊದೆಸಿ ಯಾರಿದು ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯದಂತೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಈತ.. ” ಯಾರೊ ನಿನು ನನ್ನನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿರುವೆ ” ಬಿಡು ನನ್ನ ಎಂದು ಕೆಳಬೆಕು ಎನ್ನು ತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಆದರೆ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಮಾತೆ ಹೊರಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಆಕೆಗೆನು ಗೊತ್ತು ತನ್ನನ್ನು ಹೊತ್ತಾತ ಅತ್ಯಂತ ಮೃಗಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಂತ, ಕಂಡು ಕೆಳರಿಯದಂತೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ನಡೆದಾತ ರೌದ್ರ ರುಪದ ಕಾಡುನಾಯಿಯಂತೆ ಇರುವ ರುದ್ರಣ್ಣ ಆತ. ಆನಂದಪುರದ ಮಹಾರಾಜ ಆನಂದರಾಜನ ಖಾಸ ಅಂಗರಕ್ಷಕ ಪಡೆಯ ಆಳಾತ, ಆ ಪಡೆಯ ನಾಯಕ ಪಟ್ಟ ತಪ್ಪುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ ಅದು ಇವಳಿಂದ ಎಂದು, ಇವಳಿಂದಲೆ ನಾನು ಮಹಾರಾಜರಿಂದ ಬೈಯಿಸಿಕೊಂಡದ್ದು ಎಂದು ಆಕೆಯನ್ನೆ ಹೊತ್ತೊಯ್ಯತ್ತಿದ್ದ..
ಆ ದಿನ ಮುಂಜಾನೆಯ ಹತ್ತು ಗಂಟೆಯ ವೇಳೆಗೆ ಈತ ಕೊಟೆಯೆಡೆಗೆ ಬರುವಾಗ ಮಾರ್ಗಮದ್ಯದಲ್ಲಿ ಹರಿಯುವ ಸಣ್ಣ ಜರಿಯಲ್ಲಿ, ಈತ ಕುದುರೆಯನ್ನು ನಾಗಾಲೊಟದಲ್ಲಿ, ದಾರಿಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರು ಆ ಕಡೆಗೆ ಬೆಗನೆ ಮುಟ್ಟಲೆ ಬೆಕೆಂದು ಒಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ.. ಅಲ್ಲಿಯೆ ಮೈಮರೆತು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಯಾರು ಬರುವರು ಎನ್ನುವ ಬರವಸೆಯಲ್ಲಿ ಅದೆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಆಕೆ ತನ್ನ ಸಿರೆಒಣಗಿಸಲು ಜರಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೆ ಹಾಕಿದ್ದಳು, ಆ ಸಿರೆ ಗಾಳಿಗೆ ಹಾರಿ ಜರಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಎರಡು ಕಡೆಯ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಹರಿಯುವ ನಿರಿಗೆ ಅಡ್ಡವಾಗಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಅದು ಯಾವ ಲೆಕ್ಕ ಎಂದು ಒಡಿದ ಕುದುರೆಯು ತನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ, ಬಿದ್ದು ಒಡಲಾರದ ಪರಸ್ತಿತಿಗೆ ಬಂತು, ಇತ್ತ ರುದ್ರಣ್ಣನು ನಿರಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಸಿರೆಯ ಕಡೆಗೆ ದುರಗುಟ್ಟಿ ನೊಡಿದ, ಕುದುರೆ ಬಿದ್ದ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಹೊರಬಂದ ಆಕೆಯೆ ಬಾಲ ವಿಧವೆ ನಿಲವ್ವ, ೯ ವರಷಕ್ಕೆ ಮದುವೆ ಯಾಗಿ ೩ ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲೆ ಗಂಡನನ್ನು ಕಳೆದು ಕೊಂಡಾಕೆ ತನ್ನ ಹೊಲದಲ್ಲಿಯೆ ಆಕೆಯ ನಿತ್ಯ ಜಿವನ, ತಾಯಿ ತಂದೆ ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮಂದಿರು ಎಲ್ಲರು ಉರಿನಲ್ಲಿದ್ದರು, ಆಕೆ ನನಗೆ ಇಲ್ಲಿಯೆ ಉತ್ತಮ ಎಂದು, ಹಾಗೆಯೆ ಸಮಾಜದ ಎಲ್ಲ ನಿಂದನೆಗಳಿಂದಲು ದೂರವಿರಬಹುದೆಂದು, ಅದರಲ್ಲಿಯು ಆನಂದ ಮಹಾರಾಜರ ಆಳ್ವಿಕೆ ಇರುವಾಗ ಯಾರ ಭಯವು ನನಗಿಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ ಎಂದು ಹೊಲದಲ್ಲಿಯೆ ಇದ್ದಳಾಕೆ.
” ಇದೆ ದಾರಿ ಬೆಕಾಗಿತ್ತೆನೊ ಸುರ ಬಿಳೊಕೆ, ಈ ದಾರ್ಯಾಗ ಯಾಕ ಬಂದಿ? ” ಈ ವೆಳೆಗೆ ಆಗಲೆ ತಾನು ಕೊಟೆಯಲ್ಲಿ ಇರಬೆಕು ಎಂದು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಆತ ಈಕೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯಿಂದಾಗಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ತಲೆ ಕೆಟ್ಟಿತ್ತು..
” ನಿ ಯಾರ ಕರಿ ಮುಸುಡಿ ಕೆಳಾಕ, ಇ ದಾರ್ಯಾಗ ಬರಬ್ಯಾಡ ಅನ್ನಕ್ಕ ”
” ಮರ್ಯಾದೆ ಕೊಟ್ಟು ಮಾತಾಡು, ಬಾಡ್ಯಾ ನನ್ನ ಹೊಲದಾಗ ಬಿದ್ದು ನನಗ ಮಾತಂತಿ ”
” ನನಗ ಮೊದಲಾ ವ್ಯಾಳ್ಯ ಆಗೈತಿ, ತಲಿ ತಿನ್ನಬ್ಯಾಡ ಹೊಕ್ಕೆನು ನಾ ”
” ನನಗೆನು ಆಗೊದು ಅದ ಹೊಗು ಎಲ್ಲಿಗರ, ಅದರ ಮರ್ಯಾದಿ ಕೊಟ್ಟು ಮಾತಾಡು ”
” ನಿನಗೆಂತ ಮರ್ಯಾದಿ ಕರಿ ಮುಸುಡಿಗೆಲ್ಲ ”
” ಹೆಯ್‌ ಕುಡುದು ಬಂದಿಯನೊ ಬಾಡ್ಯಾ, ಬಣ್ಣ ದೆವರು ಕೊಟ್ಟನಾ ಅದನ್ನ ನಮ್ಮಂತ ನರಮನಸ್ಯಾರು ಎನ್‌ ಮಾಡ್ಯರು, ನಾವ್ಯಾರ ಎನು ಮಾಡೊಕಾಗಲ್ಲ ಆ ದ್ಯಾವರು ಮುಂದ ”
” ನೊಡಾ ನಂಗ ವ್ಯಾಳ್ಯ ಆಗ್ಯಾದ ನಾ ಹೊಂಡಬೆಕು ಸುಮ್ಮನ ತಲಿ ತಿನ್ನಬ್ಯಾಡ ನಿ ”
” ನನ್ನೆನು ನಿನ್ನ ಕಟ್ಟಕಂಡಾಕಿ ಅಂತ ಮಾಡಿಯನೊ, ಸಿದ ಮಾತಾಡು ” ಎಂದು ತನ್ನ ಸಾಕು ನಾಯಿಯನ್ನೆ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿ ಕರೆದಳು. ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಮಾತಾಡುವುದು ತರವಲ್ಲವೆಂದು ರುದ್ರಣ್ಣ ತನ್ನ ಕುದುರೆ ಯೆರಿ ನಡೆದ,
ಮಹಾರಾಜ ಆನಂದರ ಖಾಸ ಅಂಗರಕ್ಷಕ ಪಡೆಯ ಆಳೆ ಬಂದಿಲ್ಲ ವೆಂದು ಮಹಾರಾಜರಿಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಹೊಗಿತ್ತು, ಈಗಿನ ಖಾಸಾ ಅಂಗರಕ್ಷಕ ಪಡೆಯ ನಾಯಕ ಕಾರಣ್ಣ ನಿಂದ, ಕಾರಣ್ಣ ನಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತಾ ಬಂದಿತ್ತು, ಮುಂದೆ ಆತನ ತಮ್ಮನನ್ನೆ ಪಡೆಯ ನಾಯಕನಾಗಿ ಮಾಡಬೆಕೆಂದಿದ್ದ, ಆಕಾರಣಕ್ಕೆ ರುದ್ರಣ್ಣನ ವಿರುದ್ದ ಪದೆ ಪದೆ ದೂರು ಕೊಡುತ್ತಲೆ ಬಂದಿದ್ದ..
ತಡವಾಗಿಯಾದರು ಕೊಟೆ ಮುಟ್ಟಿದ ರುದ್ರಣ್ಣ, ಆದಿನ ಸ್ವತಃ ಮಹಾರಾಜರೆ ಆತನಿಗೆ, ” ಇದೆನು ನಿನ್ನ ಅವಸ್ಥೆ, ( ನಿರಿನಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಬಟ್ಟೆಯೆಲ್ಲ ಹಾಸಿಯಾಗಿ ಕೊಳೆಯಾಗಿದ್ದವು ) ಸಮಯದ ಅರಿವಿಲ್ಲವೆ ನಿನಗೆ, ಈರಿತಿಯೆ ಈ ನಾಡಿನ ಶಿಸ್ತು ದೊರೆಗಳ ಖಾಸಾ ಅಂಗರಕ್ಷಕ ಪಡೆಯವನಾದ ನಿನ್ನಿಂದ ಎಂದು ಬೈದು ಕಳಿಸಿದ್ದರು, ಇದರಿಂದ ಅವಮಾನವಾಗಿ ಸಂಜೆ ವೆಳಗೆ ಅದೆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದು ಆಕೆಗೆ ಒಂದು ಗತಿ ಕಾಣಿಸಬೆಕು ಎಂದು, ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಗಡೆ ಕುಳಿತು ತನ್ನ ಮುಂದಿನ ಜಿವನ ಹೆಗೆ ಎಂದು ಚಿಂತಾಕ್ರಾಂತಳಾಗಿ ಯೊಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆಕೆಗೆ ಹಿಂದೆಯಿಂದ ಬಲವಾಗಿ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಗುದ್ದಿ ಆ ಕ್ಷಣವೆ ಯಾವುದೊ ಒಂದು ಬಲವಾದ ಶಕ್ತಿ ಆಕೆಯನ್ನು ಸುತ್ತಿತ್ತು, ಸುತ್ತಮುತ್ತ ನೊಡಿದ ಆಕೆಯ ನಾಯಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ, ಒಳ್ಳೆಯದೆ ಎಂದು ತನ್ನ ಕುದುರೆಯ ಮೆಲೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ನಿರ್ಜನವಾದ ಕಾರಾರಣ್ಯದೆಡೆಗೆ ವೆಗವಾಗಿ ನಡದೆಬಿಟ್ಟ ರುದ್ರಣ್ಣ..
ಆ ಕಾಡಿನ ಅತ್ಯಂತ ಎತ್ತರದ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿ ಬರಿ ಎಲ್ಲಿ ನೊಡಿದರು ಸುತ್ತಲು ಗಿಡಗಳೆ, ದೊಡ್ಡದಾದ ಕಲ್ಲುಗಳೆ ಭಯಂಕಾರವಾಗಿ ಕಾಣುತಿತ್ತು, ಕಲ್ಲು ಬಂಡೆಯ ಮೆಲೆ ನಿಂತು ಭಾಳ ದಿನ ಆಯ್ತು ನೊಡು ನಾ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ, ಎರಡು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಅತ್ತೆಯ ಮಗಳು ಶೇಷಮ್ಮನೆ ನಾ ನಿನ್ನನ್ನು ಮದುವೆ ಯಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು, ಬೆರೆ ಕಡೆ ನಿನಗಿಂತ ಉತ್ತಮವಾದ ಸಂಬಂದವಿದೆ ಎಂದು ಹೆಳಿ ಹೊರಟು ಹೊದಾಗ ಅತ್ಯಂತ ದುಖಃದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ೫ ದಿನ ಕಾಲ ಕಳೆದಿದ್ದ, ಆಮೆಲೆ ಮಹಾರಾಜರಿಂದ ಬೈಯಿಸಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೆರಿದ್ದ,
ಅದರೆ ಈಗ ನಿಲವ್ವನನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದಿದ್ದ. ಆಕೆಯ ಮೆಲಿನ ಸಿಟ್ಟಿಗೆ ದೊಪ್ಪಗೆ ಕೆಳಗೆ ಬಿಸಾಡಿದ ಬಿದ್ದ ನೊವಿಗೆ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ತುಸು ನೊವು ಕಂಡಿತು, ದುರಗುಟ್ಟಿ ನೊಡಿ ಅಕೆಯ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಬಾಯಿಗೆ ತುರುಕಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆ ತೆಗೆದ ಆಗಲೆ ಆಕೆಗೆ ತಿಳಿದದ್ದು ಇವನೆ ಮುಂಜಾನೆ ಸಿಕ್ಕ ಬಾಡ್ಯ ಎಂದು,
” ಹೆಯ್‌ ನನ್ನ ಯಾಕ್ ಹೊತಗಂದ ಬಂದಿ ಇಲ್ಲಿಗ?, ಕೈ ಬಿಚ್ಚು ನಂದು ”
” ನಿನ್ನ ಕೈ ಕಾಲು ಬಿಚ್ಚಿದ್ರಾನು, ನಿ ಯಾನು ಮಾಡಕ ಅಗಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ, ಯಾವ ದಾರಿನು ಇಂತ ರಾತ್ರ್ಯಾಗ ತಿಳಿಯಲ್ಲ ”
” ನಾ ಎನ್‌ ಮಾಡಿನ ನಿಂಗ, ನನ್ಯಾಕ ತಂದಿ ಇಂತ ರಾತ್ರ್ಯಾಗ ”
” ಒಂದು ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣನ್ನ ಯಾಕ ತರ್ತಾನ ರಾತ್ರ್ಯಾಗ ” ನಿಂಗ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ? ”
ನಾ ಎನ್‌ ಮಾಡಿದ್ಯ ನಿಂಗಾ
” ನಿ ಯಾನು ಮಾಡಿದಿ ಪಾಪ, ಯಾನು ನು ಮಾಡಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೆಳು, ನಿನ್ನಿಂದ ನಾ ಮಹಾರಾಜರಿಂದ ಹುಗಿಸಿಕೊಂಡಿನಿ ಇವತ್ ” ಅಂತ ಎಲ್ಲ ಘಟನೆ ಹೆಳಿದ,
” ನಿನ್ನ ಹಣಿಬರಕ ನಾ ಎನ್‌ ಮಾಡಲಿ ” , ” ಎನು ಮಾಡಬೆಡ, ನಾನಾ ಮಾಡತಿನಿ ”
ಹೆಯ ಬಾಡ್ಯ, ಎನಂತಿ
” ಎಷ್ಟು ಸೊಕ್ಕದ ನಿನಗ ಇಂತಹ ವ್ಯಾಳ್ಯಾಗು ಹಿಂಗ ಮಾತ ಬರ್ತಾವ ನಿಂಗ ”
” ಮಹಾರಾಜರ ಅಂಗರಕ್ಷಕನಾಗಿ ಇರ್ತಿ ಅಂದಿಯಲ್ಲ, ಇದೆ ಕಲಿಸ್ಯಾರೆನು ನಿಂಗ ಮಹಾರಾಜರು, ಹಿಂಗ ಕೈ ಕಾಲು ಕಟ್ಟಿ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಹೊಡಿಬೆಕು ಅಂತ ”
” ಎನಂದಿ, ಸೊಕ್ಕಿನ ಮಾತಾಡತಿ ” ಇರ ಕರಿ ಮೊಸಡಿ ಅಂದವನೆ
ಆಕೆಯ ಕೈ ಕಾಲಿನ ಕಟ್ಟನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿದ, ಎದ್ದು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳೊಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಮಾಡಿದಳು ಆತನ ಶಕ್ತಿಯ ಮುಂದೆ ಸುಮ್ಮನಾದಳು,
” ಕರಿ ಮೊಸಡಿ ಅದ ಅಲ್ಲ ಮತ್ತಯಾಕ ನನ್ನ ಹಿಡದಿ ಬಿಡು ” ಎಂದಳು ನಿಲವ್ವ ಅಳುಮೊಗದಿ
ನೊಡಬೆಕಲ್ಲ ಒಂದು ಸಾರಿ ಕರಿದು, ಅಂದ ಮೃಗಿಯ ದ್ವನಿಯಲ್ಲಿ,,
ತಂಪು ಗಾಳಿ ರೊಯ್ಯನೆ ಬಿಸುತಿತ್ತ, ಕಲ್ಲಿನ ಮದ್ಯೆ ಗಾಳಿ ಬಾರದ ಕಡೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ದ.
ರಾತ್ರಿ ೧೦ ರ ವ್ಯಾಳೆ ಆಗಕತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಆಕೆಯ ದ್ವನಿ ಕೆಳಲಿಕ್ಕು ಅಲ್ಲಿ ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ, ಕಿರುಚಿದರು ಆ ಕಾಡನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ದಾಟುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ,
ಹೊತ್ತೊಯು ವಾಗಲೆ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಸಿರೆ ಗಂಟು ಬಿಚ್ಚಿ ಸಿರೆಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿದ, ಬರಿ ಲಂಗದ ಮೆಲೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಸಂದಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಯ್ದು, ಕೆಳಗೆ ಹಾಕಿದ ಆಕೆಯ ವಿರೊಧವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ,
ಏನು ಕಾಣದ ಕತ್ತಲಿದ್ದರು ಚಂದ್ರನ ಮುಸುಕಾದ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರು ಅರೆ ಮರೆಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಮೈಮಾಟಕ್ಕೊ ಅಥವಾ ಶೇಷಮ್ಮ ನ ಮೆಲಿನ ತಿರಸ್ಕಾರಕ್ಕೊ, ಅಥವಾ ಮಹಾರಾಜರ ಮಾತಿನಿಂದಲೊ, ಅಥವಾ ಇವಳ ಮೆಲಿನ ಕೊಪಕ್ಕೊ ಒಟ್ಟಾರೆ ಇವಳನ್ನು ತಿಂದು ತೆಗಬೆಕು ಎನ್ನುವ ಮನಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ರುದ್ರಣ್ಣ.
ಅವಳ ಲಂಗದ ಲಾಡಿಯನ್ನೆ ಎಳೆದು ಬಿಸಾಕಿದ ಎಷ್ಟು ಕೊಸರಾಡಿದರು ಬಿಡದೆ, ಹಾಗೆಯೆ ಎದೆಯ ಮೆಲಿನ ಕುಪ್ಪಸವನ್ನು ಗುಂಡಿಕಿತ್ತು ಬರುವ ಹಾಗೆ ಹಿಡಿದ ಎಳೆದ, ಆಕೆ ಒಳ ಯಾವ ವಸ್ತ್ರವನ್ನು ಹಾಕಿರದಕ್ಕೆ, ನಿಲವ್ವ ತನ್ನ ಜಿವನದಲ್ಲೆ ಇಂತಹ ಪರಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಎಂದು ನೊಡಿರಲಿಲ್ಲ ಶೊಬನಕ್ಕೆ ಮುನ್ನವೆ ಗಂಡ ತಿರಿ ಹೊದ ಮೆಲೆ ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಕನಸಿನಲ್ಲು ಊಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, ಪರ ಗಂಡಿನ ಮುಂದೆ ತಾನು ಹಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿವಸ್ತ್ರಳಾಗಿ ಎನು ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಆಗದ ಘಟನೆಯೋಂದು ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂದು, ಕುಪ್ಪಸವನ್ನು ಕಿತ್ತು ಲಂಗವನ್ನು ತೆಗೆದಾದಮೆಲೆ ಆಕೆಯ ಸೌಂದರ್ಯ ರಾಶಿಯೆ ಕುಕ್ಕುತಿತ್ತು ಅವನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಗಜಗಾತ್ರದ ಎರಡು ಕಪ್ಪು ಮೊಲೆ, ಸಂಪುರ್ಣ ಕೂದಲ ರಾಶಿಯಿಂದಲೆ ತುಂಬಿರುವ ನಿಲವ್ವನ ಹೆಣ್ತನ, ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಹಿಗೆ ಎಂದು ಕಂಡಿರದ ರುದ್ರಣ್ಣನಿಗೆ ಅತಿವ ಆಸೆ ಉಂಟಾಯಿತು, ಅವಳನ್ನು ಗಪ್ಪನೆ ಎದೆಗವಚಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟ, ” ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು ನನ್ನ, ನಾ ಎಂದು ನಿನ್ನ ತಂಟೆಕ ಬರಲ್ಲ ಬಿಡ ” , ಎಂದ ಗೊಗರೆದರು, ಆ ಮಾತನ್ನು ಕೆಳುವ ತವಕ ರುದ್ರಣ್ಣನಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಎದೆಗವಚಿಕೊಂಡದ್ದೆ ಎನೊ ಹೊಸ ಅನುಭವ ರುದ್ರನಿಗೆ ಮೆತ್ತನೆ ದುಂಡುದುಂಡಾದ ಎರಡು ಹತ್ತಿಯಂತಿರುವವು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಹಾಗೆಯೆ ಎಷ್ಟು ಮೆತ್ತಗ ಅವ ಅಲ ಇವು ಅಂದ, ವಿಶಾಲವಾದ ಬೆನ್ನಿನಮೆಲೆ ಕೈ ಆಡಿಸುವಾಗ ಆದಂತ ಅನುಭವ ಹೆಳತಿರದು ಆತನಿಗೆ, ಇನ್ನು ಶಕ್ತಿಬಳಸಿ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡ, ಅಕೆಗು ಹೊಸಅನುಭವವೆ, ಆದರು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು ಎಂದು ಗೊಗರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ,
” ಎಷ್ಟೆ ಸೊಕ್ಕು ನಿನಗೆ ಇಗ ತೊರಿಸು ನೊಡೊಣ ” , ಎಂದು ಮೆಲೆ ಎದ್ದು ತನ್ನ ಎಲ್ಲ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ವಿವಸ್ತ್ರಗೊಳಿಸಿದ, ನಿಲವ್ವ ತನ್ನ ಎರಡು ದೊಡ್ಡಗಾತ್ರದ ಮೊಲೆ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಕಲ್ಲಿನ ಆಕಡೆ ಸರಿದಳು,
ದೇಹಕ್ಕೆ ದೆಹವೆ ಹತ್ತಿಉರಿಯುವ ಹಾಗೆ ದೆಹ ಕಾವಾದರು ತನ್ನ ಶಿಶ್ನದ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ನಿಲವ್ವಳ ಬಳಿಗೆ ಹೊದ, ಕೈ ಹಿಡಿದು ಎಳೆದು ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡ, ಆಕೆಯ ಮುಖದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಮುತ್ತಿಟ್ಟ, ಇನ್ನು ಕೊಸರಾಡುವುದು ಅನಗತ್ಯ ವೆಂದು ಆಕೆಗೆ ಅರಿವಾಯಿತು, ಆಕೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡೆ ಚಂದವಾದ ತಂಪಾದ ನೆಲಕ್ಕೆ ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ತುಂಬಿದ ಕಡೆಗೆ ಅಕೆಯನ್ನು ಎಳೆದು ಕೊಂಡು ಬಂದ, ಆಕೆಯ ಮೊಲೆ ಹಿಡಿದೆ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತ, ಆಕೆಯ ತೊಳ ಬಗ್ಗುಲಿನಲ್ಲಿ ಕೈ ಹಾಕಿ ಮೊಲೆ ಎಳೆಯಬೆಕೆಂದಿದ್ದ ಅವನ ಕೈಗೆ ಕುದಲುಗಳ ರಾಶಿಯೆ ಕೈಗೆ ಬಂತು, ಆಆ.. ಎಂದು ಅಳುವಿನ ಸ್ವರಮಾಡಿದಳು ನಿಲವ್ವ ಒಂದು ಹನಿ ಕಣ್ಣಿರು ಹಾಗೆ ಜಾರಿತು, ” ಅಳಬ್ಯಾಡೆ ಕರಿ ಮುಸುಡಿ ನಾ ಇದಿನಿ ಅಲ್ಲ ” ಅಂದ, ” ಕರಿ ಮುಸುಡಿ ಅಂತಿಯಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು ನನಗ ಮತ್ತಯಾಕ ಹಿಡಿದಿದಿ ನನ್ನ ” ನಿನ್ನ ತಿಂದು ತೆಗತಿನಿ ಅಂತ ತಂದಿನಿ ನಿನ್ನ ಇಲ್ಲಿ,
ಹಾಗೆಯೆ ಹಟಾತ್ತಾಗಿ ಆಕೆಯನ್ನ ನೆಲಕ್ಕೆ ಹಾಕಿ ತೊಡೆ ಸಂದಿಗೆ ಕೈಹಾಕಿದ ಅಲ್ಲು ಬರಿ ಕೂದಲೆ, ಬೆಜಾರಿನಿಂದ ಕುದಲನ್ನು ಎಳೆದ ಆಆ.. ಎನ್ನುವ ನಿಲವ್ವನ ಆಸೆಯ ದ್ವನಿ ” ಹೆಯ್‌ ಕರೆವ್ವ ಕುದಲು ತೆಗದಿಲ್ಲೆನ ನಿ ” ” ಹೆಯ್‌ ಬಾಡ್ಯ ನನ್ನ ಗಂಡ ಇಲ್ಲ, ಅವ ಪರಲೊಕಕ್ಕೆ ಹೊಗ್ಯಾನ ಹಾಂಗ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ ನಿ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು ನನ್ನ ಹ್ಯಾಂಗೊ ಬದುಕುತೆನಿ ” ಅಂದ್ರ ನಾನೆ ನಿನ್ನ ಗಂಡ ಅಂತ ತಿಳಿ ” ” ಹಿಂಗ ಅಂದ ನನ್ನ ಮನ ಕರಗಸಬ್ಯಾಡ ” ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು, ನನ್ನ ಕತಿ ನಿಂಗ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ” ಅಂದರು ಕೆಳದೆ ಆಕೆಯ ತೊಡೆ ಸಂದಿಯಲ್ಲೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಉಜ್ಜುತಿದ್ದ, ಮೊಗಕ್ಕೆ ಮುತ್ತಿನ ಸುರಿಮಳೆಯನ್ನೆ ಸುರಿಸಿದʼ ಕೈ ಹಾಕಿ ಹೊರಸುವಾಗ ಕೆಳಿದ ಕರ್ರಿ ಎಷ್ಟ ಅಗಲ ಅದ ಮತ್ತ ಎಷ್ಟು ಉಬ್ಬಿದ ಅಲ ಯಾಕ? ಯಾರು ಮುಟ್ಟಿಲ್ಲೊ ಅದಕ್ಕ ಅದಕಾ ಹಂಗ ಅದಾ, ಆಗಲೆ ರುದ್ರಣ್ಣ ನಿಗೆ ತಿಳಿದದ್ದು ಮಗ್ಗುಲಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಕೂದಲು, ಉಬ್ಬಿದ ತೊಡೆ ಸಂದಿ ನಿಲವ್ವನ ಯೌವನವನ್ನು ತಿಳಿಸುತಿತ್ತು ಅಂದ್ರ ಇದು ಮಾಗಿದ ಹಣ್ಣು ಯಾರು ತಿಂದಿಲ್ಲ ಆಟೆ, ಬೆದಿಗೆ ಬಂದ ಹಸು ಯಾವ ಹೊರಿಯು ಮುಟ್ಟಿಲ್ಲ ಎಂದು, ಮುಂದೆಯು ಯಾರು ಮುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ ಇದಕ್ಕೆ ನಾನೆ ಈ ಕರಿಯ ಹಸುವಿಗೆ ಮಾಲಿಕ ಎಂದು, ಈ ಕರಿ ತೊಡೆಯಲಿ ಬಿಳಿಯ ರಸ ದ ಮಾಲಿಕ ನಾನಾಗಬೆಕು ಎನ್ನುವ ಅದಮ್ಯ ಆಸೆ ಆತನಲ್ಲಿ ಉಟ್ಟತೊಡಗಿತು,
ತಂಪಾದ ಆಕಾಡಿನ ಮಣ್ಣಿನ ಕೆಳಗೆ ಮಲಗಿದ್ದರಿಂದ ಮಣ್ಣಿನ ವಾಸನೆಗೊ ಇವಳ ಮೆಲಿನ ಪ್ರಿತಿಗೊ ನಿಲವ್ವನ ಕಾಡಿನ ದ್ವಾರವನ್ನು ತನ್ನ ಒರಟಾದ ತೊರುಬೆರಳಿನಿಂದ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ್ದ ಮೊದಲ ಬಾರಿಯ ಪ್ರವೇಶ ಹೊಸ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಾಯಿ ತೆರೆದಳಾಕೆ, ಏನು ಕಾಣಿಸದಿದ್ದರು ತನ್ನ ಒರಟು ಕೈಯಿಂದಲೆ ಒಳಗೆ ಹೊರಗೆ ಮಾಡುತ್ತಲಿದ್ದ ರುದ್ರ, ಹಾಂಗ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ ನಂಗ ಉಚ್ಚಿ ಬರ್ತಾ ಇವೆ ಬಿಡು ಅಂದರು ಕೆಳದೆ ಇನ್ನೊಂದು ಬೆರಳಾಕಿ ಒತ್ತಿದ, ಆ ರಭಸಕ್ಕೆ ನಿಲವ್ವನ ಜಲಧಾರೆ ಒಂದೆ ಸಮನೆ ರುದ್ರನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸುರಿಯಿತು, ಹಾಗೆ ಆಕೆಯ ತುಲ್ಜೆನು ಸಹ ತಿಳಿಯದೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಹೊರಹೊಯಿತು, ಕೈ ತೆಗೆದು ” ಉಚ್ಚಿ ಹೊಯ್ತಿ ಎನೆ ಕರ್ರಿ ” ” ನಾ ಅವಾಗಲೆ ಅಂದ ಅಲ ಬ್ಯಾಡ ಅಂದ್ರು ನಿ ಕೆಳಲಿಲ್ಲ ” ” ನಂಗೆ ಎದುರು ಅಂತಿ ಬೊಸಡಿ ” ಅಂದವನೆ ಮತ್ತೆ ಆಕೆಯ ತೊಡೆಸಂದಿಯನ್ನು ಉಜ್ಜಿದ ಉಜ್ಜಿ ಮೂರು ಬೆರಳನ್ನು ತೂರಿದ ಮೊದಲನೆ ಬಾರಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಾದ್ದರಿಂದ ಆಕೆಯ ಅಳು ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಬೆರಳ ತೆಗೆದು ವಾಸನೆ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡ ಅತ್ಯಂತ ಹೊಲಸು ವಾಸನೆ ಅನ್ನಿಸಿತು, ದಿನ್ನ ತೊಳಕೊದಿಲ್ವೆನೆ ಕರ್ರಿ ” ಅಲ್ಲಿ ಹಂಗೆ ಇರತಾದ ನಾ ಎಷ್ಟು ತೊಳಕಂಡರು, ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡು ಸಾಕು ” ಅವನು ಬಿಟ್ಟು ಆಕೆಯ ಕೈ ಯನ್ನು ತನ್ನ ಶಿಶ್ನದೆಡೆಗೆ ಎಳೆದ ಅತ್ಯಂತ ಮುಜುಗರ ದೊಂದಿಗೆ ನಿಲವ್ವ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ಮುಟ್ಟಿದ್ದೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಬರಿ ಕುದಲೆ ತುಂಬಿವೆ, ಆದರೆ ದಪ್ಪದಾದ ತೊರಡು ಬಿಜಗಳು, ಶಿಶ್ನವೊ ಸಣ್ಣ ಮಕ್ಕಳ ಹಾಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದೆ ಇದೆ, ” ಎದ್ದು ಬಾ ಇಲ್ಲಿ ಎಂದು ಕರೆದಳು ಅತ್ಯಂತ ಸಮಿಪ ಬಂದಮೆಲೆ ತೊರಡು ಬಿಜಗಳನ್ನು ಒತ್ತಿ, ಎಳೇದಾಗಲು ಶಿಶ್ನವು ನಿಮಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಇದೆನು? ಎನ್ನುವ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನೆ ನೊಡಿದಳು ನಿಲವ್ವ, ಆಕೆಯು ಇದೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೊಡುತ್ತಿರುವುದು, ಒಂದು ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಅದು ಹಿಗೆಯಾ ಏಂದು, ಅತಿ ನಗು ಬಂದರು ತೊರುಗೊಡದೆ ತನ್ನ ಕೈಯಾರೆ ಹಿಡಿದು ಎಳೆದರು ಮುಂದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ ಸಾಕು ಬಿಡು ಕರ್ರಿ ಅಂತ ಬಂದವನೆ, ದಪ್ಪವಾದ ಅವಳ ಎರಡು ತೋಡೆ ಎತ್ತಿ ಅಗಲಿಸಿ ತುಲ್ಲಿನ ನೆರಕ್ಕೆ ಕಪ್ಪು ಮಾರ್ಗ ಸರಿಸಿ ಅವನ ಶಿಶ್ನ ಒತ್ತಿದ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿ ನಾಲ್ಕೈದು ಬಾರಿ ಅವಳ ತೊಡೆ ಸಂದಿಗೆ ಹೊಡೆದಂತೆ ಮಾಡಿ ಮೆಲೆ ಎದ್ದು ಕೆಳಿದ ಆಕೆಗೆ, ಒಳಗೆ ಹೊಗ್ತಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲ ಅಂದ,, ನಿಂದು ಸಣ್ಣ ಮಕ್ಖಳ ಹಾಂಗದ ಯಾಕ ನಿಗಿರತಾ ಇಲ್ಲೋ ನನ್ನ ಸುರ, ನೊಡೊಕ ದೀರನಂಗ ಕಾಣತಿ…
ಮೊದಲು ನಿಂದು ಸರಿ ಮಾಡ್ಕೊ, ಅಂತ ಹೆಳಿ ಮೆಲೆ ಎದ್ದು ತನ್ನ ಸಿರೆಯ ಕಡೆಗೆ ಎದ್ದು ನಡೆದಳಾಕೆ, ಆಕೆಯ ತಿಕವನ್ನು ನೊಡಿ ಓಡಿ ಹೊಗಿ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡ ಬೆತ್ತಲೆ ಉಬ್ಬಿದ ತಿಕಕ್ಕೆ ಬಲವಾಗಿ ತನ್ನ ಸೊಂಟದಿಂದ ಹೊಡೆದ ಆದರು ತನ್ನ ಶಿಶ್ನ ನಿಮಿರಲಿಲ್ಲ, ಆಕೆಯ ಮೊಲೆ ಹಿಡಿದು ಎಳೇದ, ತುಲ್ಲಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಅವಳ ಹಿಡಿ ದೆಹವೆ ತನ್ನ ದೆಂಬಂತೆ ಮುದ್ದಾಡಿದ, ಮೊಲೆ ತಿನ್ನಬೆಕೆನಿಸಿತು ತಿನ್ನಲಿಲ್ಲ, ತುಲ್ಲನ್ನು ತನ್ನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಚಿಪಿ ಕಡಿಯಬೆಕೆನಿಸಿತು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ, ಎನೆ ಮಾಡಿದರು ಅವನ ಶಿಶ್ನ ಎದ್ದೆಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ.. ಆಕೆ ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊಡಿಹೊದಳು ಸಿರೆಗಾಗಿ
ಆ ಕತ್ತಲಲ್ಲೆ ತನ್ನ ಸಿರೆ ಸಿಗದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲೆ ಕಲ್ಲಿನ ಮೆಲೆ ಬೆತ್ತಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಆಕೆಯೆಡೆಗೆ ರುದ್ರಣ್ಣ ಬಂದು ಪಕ್ಕದಲ್ಲೆ ಕುಳಿತ
” ನಂಗ ನಿರ ಬೆಕಾಗ್ಯಾದ ” ಅಂತ ಅಂದ ಮೆಲೆ ಅಲ್ಲೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೆ ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಕುದುರೆಯ ಕಡೆಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿ ನಿರನ್ನು ತಂದ ಕೊಟ್ಟ ಮೆಲೆ ನಿರು ಕುಡಿದು ನಿಲವ್ವ ಹಾಗೆ ಕುದುರೆಯೆಡೆಗೆ ನೊಡಿದಳು ಅದು ಅವಳೆಡೆಗೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೊಡುತ್ತಿತ್ತು ಹಾಗೆ ಕುದುರೆಯ ಶಿಶ್ನವು ಸಹ ನಿಗುರುತಿದ್ದು ನೊಡಿ ಮನದಲ್ಲೆ ನಗು ಮೂಡಿಸಿಕೊಂಡಳು, ” ಹೆಯ್‌ ಸುರ ಅಲ್ಲಿ ನೊಡು ನಿನ್ನ ಕುದುರಿದು ಹೆಂಗ ನಿಗರಿದ ಹಾಂಗ ಹಾಗಬೆಕು ನಿಂದು ಅಂದಳು ” , ಕುದುರೆಯೆಡೆಗೆ ಕಲ್ಲನ್ನು ಹಿಡಿದು ರೊಯ್ಯನೆ ಬಿಸಿದ.. ಕುದುರೆ ಆಕಡೆ ತಿರುಗಿತು, ನಿಲವ್ವ ಅವನಿಗೆ ಎನನ್ನು ಹೆಳಲಿಲ್ಲ, ಆಕೆಗೆ ಅವನಲ್ಲಿ ಪ್ರಿತಿ ಮೂಡಲಿಕ್ಕೆ ಶುರು ವಾಗಿತ್ತು, ನೊಡಲಿಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟು ದೃಡಕಾಯನು, ವೀರನು, ಸ್ವತಃ ಸಮರದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪ್ರಭು ಆನಂದ ಮಹಾರಾಜರಿಗೆ ಬುಜಕ್ಕೆ ಬುಜಕೊಡಬಲ್ಲ ವಿರನು ಆಗಿದ್ದರು ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲೆಕೆ ಹಿಗೆ ಎಂಬುದು ನಿಲವ್ವನಿಗು ಹಾಗು ರುದ್ರನಿಗು ಕಾಡುತಿತ್ತು, ರುದ್ರನು ಒಂದು ಮಾತನ್ನು ಹೆಳಲಿಲ್ಲ, ನಿಲವ್ವಳು ಕಳೆದು ಕೊಂಡಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಸುಖಸಂತೋಷವನ್ನು ನಾ ಇವನಿಂದ ಪಡೆಯಬಹುದು ಎಂದು ಮನದಲ್ಲೆ ಯೊಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು, ಹಾಗೆ ರುದ್ರನ ತೊಡೆಯನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಯೆ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಮಲಗಿದಳು
ಬೆನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಏನೊ ಒಂದು ನೊವಾದಂತೆ ಕಂಡಾಗ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಂದೆ ಮಾಡಿ ಮುಟ್ಟಿಕೊಂಡಳು ಆಗ ರುದ್ರಣ್ಣನೆ ಅವಳ ಬೆನ್ನು ಒತ್ತಿದನು, ( ಇವನೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ತರುವಾಗ ಬಲವಾಗಿ ಹೊಡೆದದ್ದು ). ಇವನು ಅವಳ ತಲೆಯನ್ನು ನೆವರಿಸಿ ಆಕೆಯನ್ನೆ ನೊಡುತ್ತಾ ನೆನಪಿನಾಳಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿದ ” ನಿನಗಿಂತಲು ಸಿರಿವಂತರು ಅವರು ಎಂದು ಬಿಟ್ಟುಹೊದ ಶೇಷಮ್ಮಳಿಗಿಂತಲು, ” ನಾ ನಿನ್ನ ಗಂಡ ಆಗ್ತಿನಿ ಅಂದಾಗ, ನನ್ನ ಮನ ಕರಗಿಸಬೇಡ ” ಅನ್ನುವ ಇವಳೆ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಅಲ್ಲವೆ? ಬಣ್ಣ ಕಪ್ಪಾದರೆನು ತುಂಬಿತುಳುಕುವ ಕೊಡವಲ್ಲವೆ ಇವಳು ಎಂದು ತನ್ನಲ್ಲೆ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ರುದ್ರಣ್ಣ.. ತಣ್ಣನೆ ಗಾಳಿಗೆ ಚಳಿ ಬಿಡಲು ಆರಂಬವಾದಾಗ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿದ್ದ ನಿಲವ್ವಳ ಮೈ ನಡುಗುತಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಕಲ್ಲಿನ ಸಂದಿಗೆ ಅಕೆಯನ್ನು ಹೊಯ್ದು ಕಂಬಳಿ ಹುಡುಕಿ ಇಬ್ಬರು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಮಲಗಿದರು. ಸೂರ್ಯೋದಯಕ್ಕು ಮೊದಲೆ ಆಕೆ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗಲೆ ಹಾಗೆ ಆಕೆಯ ಎಲ್ಲ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೋಂಡು ಕುದುರೆಯ ಮೆಲೆ ತನ್ನ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡು ನಸುಮುಂಜಾವಿನಲ್ಲೆ ಆಕೆಯ ಮನೆಗೆ ಬಿಟ್ಟ…
ಬಿಟ್ಟು ತನ್ನ ಊರು ಬೈರಾಪುರಕ್ಕೆ ನಡೆದ..
