ಪ್ರಾಯ ಅಪಾಯ…!!

ನಾನಾವಾಗ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಸೇರಿದ ಹೊಸದು. ನಾವು ಎಂದರೆ ನಾನು ಮತ್ತೆ ಶ್ರೀಕಾಂತ. ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಸ್ಕೂಲಿನ ದಿನದಿಂದಲೂ ಗೆಳೆಯರು. ಪಿಯುಸಿಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕಾಲೇಜಾದರೂ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಒಂದೇ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಸೀಟು ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು.

ಎರಡನೇ ಸೆಮಿಸ್ಟರ್ ನ ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ ಎಕ್ಸಾಮುಗಳು ನೆಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಹಿಂಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ ಶ್ರೀಕಾಂತ ಯಾರೋ ಗೆಳೆಯರೊಡನೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದ. ಯಾರೆಂದು ನೋಡಿದರೆ ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸೀನಿಯರ್ ಪ್ರದೀಪ, ಮತ್ತವನ ತಂಗಿ ದೀಪಿಕಾ. ಪ್ರದೀಪ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಕಾಂತರ ಅಮ್ಮಂದಿರು ದೂರದ ನೆಂಟರಂತೆ, ಯಾವುದೋ ಮದುವೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಸಂಬಂಧ ತಿಳಿದು ಬಂದಿತ್ತಂತೆ. ದೀಪಿಕಾ ಬೇರೆ ಕಾಲೇಜಾದರೂ ನಾವೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ವಿಷಯ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೆವು. ದೀಪಿಕಾಳ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ನಮ್ಮ ಲೆಕ್ಚರರುಗಳೇ ಎಕ್ಸಾಮಿನರುಗಳಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಬರೆಸಿದ ನೋಟ್ಸುಗಳಿಂದಲೇ ವೈವಾ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ನೋಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ವೈವಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗಾಗಿ ದೀಪಿಕಾ ಬಂದಿದ್ದಳು.

ನಾನಂತೂ ದೀಪಿಕಾಳನ್ನು ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ನೋಡಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ದೀಪಿಕಾ ನಮ್ಮದೆ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದವಳು. ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳ ಕೆಳಗೆ ಟುಣ್ ಟುಣ್ ತರಹ ಇದ್ದವಳು ಅವಳು. ನಾವೆಲ್ಲ ದೀಪಕ್ಕ ಅಂತ ಕರೆದು ರೇಗಿಸ್ತಿದ್ವಿ. ಈಗ ನೋಡಿದರೆ ತೆಳ್ಳಗೆ ಉದ್ದಕ್ಕೆ ಮಾಡೆಲ್ ತರಹ ಫಿಗರ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಆ ದಿನದ ನಂತರ ದೀಪಿಕಾ ಆಗಾಗ ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತಿದಳು. ಮೂರನೆಯ ಸೆಮಿಸ್ಟರ್ ಶುರುವಾದಾಗ ಅವಳು ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಬರತೊಡಗಿದಳು.

ನನಗೆ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಕಾಂತನಿಗೆ ಅವಳನ್ನು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಚಪ್ಪರಿಸಿ ಚಪ್ಪರಿಸಿ ನೋಡುವುದೇ ಅದೃಷ್ಟವೆನಿಸಿತ್ತು. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ಯೌವನ ಅರಿವಾದದ್ದು ಅವಳಿಂದಲೇ. ತೆಳುವಾದ ಸಲ್ವಾರ್ ಒಳಗಿನಿಂದ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಬ್ರಾ ಪಟ್ಟಿ, ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಕೂರುವಾಗ ನಿಲ್ಲುವಾಗ ತುಳುಕುತ್ತಿದೆ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ವಕ್ಷಗಳು, ತೆಳ್ಳಗಿದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಅಂದವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಬಳುಕುವ ಸೊಂಟದ ಆಕಾರ ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಯಾವುದೋ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದವು.

ಅವಳಿಲ್ಲದಿರುವಾಗ ನಾನು ಮತ್ತು ಶ್ರೀಕಾಂತ ಅವಳ ದೇಹದ ವರ್ಣನೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಚಪ್ಪರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಸಾಬೀತು ಮಾಡುವ ಯಾವುದೇ ವಿಧಾನಗಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅವಳು ತೊಟ್ಟಿರಬಹುದಾದ ಒಳಉಡುಪುಗಳ ಬಣ್ಣದ ಮೇಲೆ ಬೆಟ್ಟಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಯಾವ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂತ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅವಳು ಎದುರಿಗಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ನಾವು ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಡೀಸೆಂಟ್ ಹುಡುಗರೆ.

ನಾನೂ ಶ್ರೀಕಾಂತ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಬರಿಯ ಥಿಯರಿಯಷ್ಟೆ, ನಾವು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೆ ಇದ್ದಾಗ ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ಲಿಗೆ ತಿರುಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇಂಟರ್ನೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆಗೀಗ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಬೆತ್ತಲೆ ಚಿತ್ರಗಳು ಕೊಡುವ ಖುಶಿಗಿಂತ ದೀಪಿಕಾಳನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊಂಡಾಗ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಖುಶಿಯೇ ಜಾಸ್ತಿಯಿತ್ತು. ಹುಡುಗಿಯರ ಬಳಿ ಇರದಿದ್ದ ವಸ್ತುವೊಂದು ನನ್ನ ಬಳಿಯಿದೆಯೆಂದು ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದರಿಂದ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ರೋಮಾಂಚನ ಸಿಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಅಲ್ಲಿವರೆಗೂ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬೇರೆ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ನನ್ನ ಬಳಿ ಇದ್ದ ಬೈಕು, ಬರಿಯ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಓಡುವುದೊಂದೇ ಅಲ್ಲ, ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಹಾರುತ್ತದೆ ಕೂಡ ಅಂತ ಹದಿನೆಂಟು ಹತ್ತೊಂಬತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ತಿಳಿದರೆ ಹೇಗಿರುತ್ತೆ ಯೋಚಿಸಿ. ಹಾಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಮನಸ್ಥಿತಿ.

ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರ್ಗವಿ ಆಂಟಿ ಇದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಏರಿಯಾದ ರಾಜಕಾರಣಿಯೊಬ್ಬರ ಸೋದರ ಸಂಬಂಧಿ ಅವರು. ಅವರಿಗೊಬ್ಬ ಮಗಳಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಹೆಸರು ನವ್ಯ. ಹತ್ತನೆ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದಳು. ಏಳರಲ್ಲೋ ಎಂಟರಲ್ಲೋ ಒಮ್ಮೆ ಡುಮ್ಕಿ ಹೊಡೆದು ಹತ್ತರಲ್ಲಿಯೂ ಮುಗ್ಗರಿವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು. ಭಾರ್ಗವಿ ಆಂಟಿಗೆ ಲೋಕೋದ್ಧಾರದ ಚಟ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಮನೆಯ ಉದ್ಧಾರ ಆಮೇಲೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರಾಯಿತೆಂದು ಇದ್ದೊಬ್ಬ ಮಗಳ ಕಡೆಗೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಗಮನ ಕೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು, ಶ್ರೀಕಾಂತ, ದೀಪಿಕಾ, ಜೊತೆಗೆ ಆಗಾಗ ಬರುವ ಕ್ಲಾಸ್ ಮೇಟ್ಸನ್ನು ನೋಡಿ ಭಾರ್ಗವಿ ಆಂಟಿಗೆ ನವ್ಯಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಓದಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಳಿಸುವ ತೆವಲು ಹತ್ತಿತು. ನಾವು ಓದ್ತಾಯಿರೋದು ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗು, ಅವಳು ಓದ್ತಾ ಇರೋದು ಹತ್ತನೆ ಕ್ಲಾಸು ಅಂತ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಹೇಳಿದರೂ ಕೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾವೆಲ್ಲ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಓದಲು ಕಳಿಸಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ನವ್ಯ ಅಂತ ಕೆಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯೇನಲ್ಲ. ಸದಾ ಚ್ಯುಯಿಂಗ್ ಗಮ್ ಅಗಿಯುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನು ಚಟಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಯೌವ್ವನಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಹುಡುಗರ ಬಗ್ಗೆ ಕ್ರೇಜ್ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾವೆಲ್ಲ ಸೇರಿದಾಗ ಜೋರಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೊನೆಗೆ ನಮಗೆಲ್ಲ ತಲೆಕೆಟ್ಟು, ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅಷ್ಟು ಹೇಳುವುದೇ ತಡ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಕೆಳಗಿಟ್ಟು ಶ್ರೀಕಾಂತನ ವಾಕ್ ಮ್ಯಾನನ್ನೋ, ದೀಪಿಕಾಳ ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ ಯಾವುದಾದರೂ ಶೃಂಗಾರ ಸಾಮಗ್ರಿಯನ್ನೋ ಹಿಡಿದು ಕೂತು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದ್ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಪಿಸಿ ಆನ್ ಮಾಡಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಗೇಮ್ ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟರೆ ರಾತ್ರಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ ತನಕ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು.

..ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೆ…!!

sheila9741

Sheelu

104

Dec 17, 2022

ಒಮ್ಮೆ ನಾನೂ ಶ್ರೀಕಾಂತ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಗಂಟೆ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಕೂತು ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನಮ್ಮ ವಿಷಯ ಬರೀ ದೀಪಿಕಾ ಬಗ್ಗೆ ಇತ್ತು. ಅವಳ ಒಂದು ಅಂಗವನ್ನೂ ಬಿಡದ ಹಾಗೆ ವಿಮರ್ಶೆ ಮಾಡಿದ್ದೆವು. ಅವನು ಹೊರಟ ಮೇಲೆ ವಾಪಸು ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದರೆ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಕಾದಿತ್ತು. ನವ್ಯ ನಗುತ್ತಾ ನನ್ನ ಬೆಡ್ ಮೇಲೆ ಕೂತಿದ್ದಳು.

ನನಗಂತೂ ಅಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. “ಅರೆ, ನಾನು ಮೇನ್ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದಲೇ ಬಂದೆ, ನೀನು ಹೇಗೆ ಬಂದೆ ?” ಎಂದೆ, ಅವಳು ನಗುತ್ತಾ ಹೇಳಿದಳು, “ಆಂಟಿ ನೆನ್ನೆ ಕೀ ನನ್ನ ಹತ್ರಾನೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ರು, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಸುಮ್ನೆ ಹೆದರಿಸೋಣ ಅಂತ ನಿನ್ನ ವಾರ್ಡ್ರೋಬ್ ಒಳಗಡೆ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ನೀನು ಮತ್ತೆ ಶ್ರೀಕಾಂತಣ್ಣ ಜೊತೆಲೇ ಬಂದ್ರಲ್ಲ, ಹಾಗೆ ನೀವು ಮಾತಾಡೋದು ಕೇಳಿಸ್ಕೋತಾ ನಿಂತಿದ್ದೆ” ಈಗ ನನಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದಂತಾಯಿತು. ಶ್ರೀಕಾಂತ ಮತ್ತೆ ನಾನು ಎರಡು ಗಂಟೆ ಬರೀ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮಾತಾಡಿದ್ದೆವು. ಇವಳೇನಾದರೂ ಹೋಗಿ ಅವರಮ್ಮನ ಬಳಿಯೋ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೋ ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟರೆ ! ಅದಕ್ಕಿಂತ ಭಯವಾದದ್ದು ಎಂದರೆ ಇವಳೇನಾದರೂ ದೀಪಿಕಾ ಹತ್ರ ಎಲ್ಲಾನು ಹೇಳಿಬಿಟ್ರೆ ? ಅವಳು ಪ್ರದೀಪನಿಗೆ ಹೇಳಿಬಿಟ್ರೆ ? ಆಮೇಲೆ ಅವನು ಬಂದು ನಂಗೆ ಹೊಡೆದುಬಿಟ್ರೆ ? ಆಮೇಲೆ ನೀವೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಗಣೇಶನ ಮದುವೆಯ ಉಮೇಶ್ ಅಂದ್ಕೊಂಡು ಬಿಟ್ರೆ ?

ಈ ಭಯೋತ್ಪಾದಕಿಯನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಸುಮ್ಮನಿರಿಸಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡೆ. ಮನಸ್ಸು ಸರ್ರ್ ಅಂತ ಇವಳಿಗೆ ಏನೇನು ಲಂಚ ಕೊಡಬಹುದು ಅಂತ ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿತು. ಒಂದು ಬ್ಯಾಗ್ ಚ್ಯೂಯಿಂಗ್ ಗಮ್ ? ಅಥವಾ ಒಂದು ದಿನವೆಲ್ಲಾ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗೇಮ್ಸ್ ? ಇಲ್ಲಾಂದರೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನೂರೋ ಇನ್ನೂರೋ ಕೊಟ್ಟು ಏನಾದರೂ ತೊಗೊ ಅಂತ ಹೇಳಿದರೆ ? ನೂರು ಇನ್ನೂರು ಅವಳಿಗೆ ಸಾಕಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಭಾರ್ಗವಿ ಆಂಟಿ ಅಷ್ಟು ಹಾಳು ಮಾಡಿಟ್ಟಿದ್ದರು ಅವಳನ್ನು.

ಸಾವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೇಳಿದೆ, “ಸರಿ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿರಬೇಕಿತ್ತು, ಹೊರಗ್ಯಾಕೆ ಬಂದೆ ?”

ತುಂಟತನದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಳು, “ಅರ್ಜೆಂಟಾಗಿತ್ತು, ನೀವು ಹೊರಗೆ ಹೋಗ್ತೀರ ಅಂತ ಕಾಯ್ತಾಯಿದ್ದೆ, ನೀವು ನೋಡಿದ್ರೆ ಏನೇನೋ ಮಾತಾಡ್ಕೊಂಡು ಇಲ್ಲೇ ಕೂತಿದ್ರಿ, ಅದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೇನ್ಮಾಡೋದು ಅಂತ ನಿನ್ನ ವಾರ್ಡ್ರೋಬಲ್ಲೇ ಮಾಡ್ಬಿಟ್ಟೆ”

ನನ್ನ ಬಾತ್ ರೂಮಿನ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದಿತ್ತು. ಹಾಗಿದ್ದರೆ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಹೊರಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಇವಳು ಬಾತ್ ರೂಮಿಗೆ ಓಡಿದ್ದಳು.

“ಸುಳ್ಳು ಹೇಳ್ಬೇಡ, ನನ್ನ ವಾರ್ಡ್ರೋಬಲ್ಲಿ ಕೂರುವಷ್ಟು ಜಾಗ ಇಲ್ಲ”

“ನಂಗೆ ನಿಂತ್ಕೋಂಡೂ ಮಾಡೋಕೆ ಬರತ್ತೆ…” ಸಡನ್ನಾಗಿ ತನ್ನ ಮಾತಿನ ಅರ್ಥ ತಿಳಿದಂತಾಗಿ ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಕ್ಕಳು ತುಂಟಿ.

“ನಾನು ಹೊರಟೆ, ಫ್ರಿಡ್ಜಲ್ಲಿ ಉಪ್ಪಿಟ್ಟಿಲ್ಲ, ಹುಡುಕಬೇಡ, ಸಂಜೆ ಬರ್ತೀನಿ ಹೋಂವರ್ಕ್ ಆದ್ಮೇಲೆ, ಬೈಕ್ ರೇಸ್ ಆಡ್ಬೇಕು ಇವತ್ತು” ಎಂದಳು.

“ಬಾ ಬಾ, ಹಂಗೆ ನಿಮ್ಮಮ್ಮನ್ನೂ ಕರ್ಕೋಂಡು ಬಾ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗೇಮ್ ಆಡೋದು ತೋರಿಸುವಿಯಂತೆ” ಎಂದು ಹುಸಿಕೋಪದಲ್ಲಿ ನುಡಿದೆ.

“ಸರಿ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ, ಹೇಗಿದ್ರೂ ಆಂಟಿ, ಅಂಕಲ್ಲೂ ಇರ್ತಾರೆ, ದೀಪಿಕಾ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಡೀಟೇಲ್ಸ್ ಇದೆ ಹೇಳೋಕೆ !” ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಾನು ಹೊಡೆಯಲು ಕೈ ಎತ್ತಿದೆ, ಸಂಧಿಯಲ್ಲಿ ನುಸುಳಿಕೊಂಡು ಹೊರಗೆ ಓಡಿದಳು. ನಾನು ಹೊರಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕಾಂಪೌಂಡಿನ ಗೇಟ್ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದ ಚಪ್ಪಲಿ ಹಿಡಿದು ಓಡುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಅದಾದ ಒಂದೆರಡು ದಿನ ಎಲ್ಲಿ ನವ್ಯ ಏನಾದರೂ ಹೇಳಿಬಿಡ್ತಾಳೋ ಅನ್ನೋ ಟೆನ್ಷನ್ ಇತ್ತು. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಅವಳೇನೂ ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ವಾರ್ಡ್ರೋಬು, ಮಂಚದ ಕೆಳಗೆ ಚೆಕ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬರಿಯ ಅದೊಂದೆ ದಿನ ಅಲ್ಲಿದ್ದಳೋ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆ ಇನ್ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಅಲ್ಲಿದ್ದಳೋ, ನಾನಂತೂ ಒಬ್ಬನೇ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಮಾಡದಿದ್ದ ಪೋಲಿ ಕೆಲಸಗಳೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದೇನಾದರೂ ಅವಳು ನೋಡಿದ್ದಳಾ ?

ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಅವಳೇನಾದರೂ ದೀಪಿಕಾ ಹತ್ತಿರ ನಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ್ದರೆ, ಅವಳೇನಾದ್ರೂ ಗಲಾಟೆ ಶುರುಮಾಡಿದ್ರೆ ಅನ್ನೋ ಭಯ ಕಾಡತೊಡಗಿತು. ಎಲ್ಲಾ ಈ ನನ್ಮಗ ಶ್ರೀಕಾಂತನಿಂದಲೇ ಆಗಿದ್ದು ಅಂತ ಅವನನ್ನು ಶಪಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದೆ. ಗಾಂಧಿಯಂತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಒಂದೆರಡು ವರ್ಷದಲ್ಲೇ ಪೂರಾ ಕೆಡಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಮುಂದಿನ ಸಾರಿ ದೀಪಿಕಾ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾಗ ಪ್ರದೀಪನ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದಳು. ನಾವಾಡಿದ್ದ ಮಾತುಗಳು ಎಂತವೆಂದರೆ ನಾನು ಚಡ್ಡಿ ಒದ್ದೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೊಂದೇ ಬಾಕಿ, ಅಷ್ಟು ಭಯವಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರದೀಪ ಅವಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಮನೆ ಎದುರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟುಬಿಟ್ಟ, ಬೀಸುವ ದೊಣ್ಣೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಂತಾಗಿತ್ತು.

ಅಂದೆಲ್ಲಾ ದೀಪಿಕಾಳನ್ನು ಭಯ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ನೆಡೆಸಿಕೊಂಡೆ. ಶ್ರೀಕಾಂತನೂ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಮೂರು ಜನ ನೋಟ್ಸ್ ಕಂಪೇರ್ ಮಾಡಲು ಕೂತೆವು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ತರಲೆ ನವ್ಯ ಕೂಡ ಬಂದಳು. ನಾನು ಮೊದಲೇ ಶ್ರೀಕಾಂತನಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕಿತ್ತೇನೊ, ಟೆನ್ಷನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಮರೆತೇ ಹೋಗಿತ್ತು. ಪಿಸಿ ಆನ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೂತುಬಿಟ್ಟಳು.

“ಓದೋದು ಬರೆಯೋದು ಯಾವುದು ಇಲ್ವಾ ಮೇಡಮ್, ಪಾಪ ಗೇಮ್ಸ್ ಆಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿದೆಯೇನೊ, ಜೂಸು ಕೊಡ್ಲಾ ?” ಎಂದೆ ಅಣಕದ ದನಿಯಲ್ಲಿ.

“ಜೂಸೇನು ಬೇಡ, ಬೆಣ್ಣೆ ಮುದ್ದೆ ಇದೆಯಾ ? ಕೊಡು ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಕೂತಿರ್ತೀನಿ” ಎಂದಳು ಪ್ರತಿ ಅಣಕದಲ್ಲಿ.

ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ. ದೀಪಿಕಾಳ ಮೊಲೆಯನ್ನು ನಾನು ಬೆಣ್ಣೆಯ ಮುದ್ದೆಗೆ ಹೋಲಿಸಿದ್ದನ್ನು ನನಗೆ ನೆನೆಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಶ್ರೀಕಾಂತ ಎಂದಿನಂತೆ ನಮ್ಮ ಮಾತಿಗೆ ಕಿವಿಕೊಡದೆ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಯಾವುದೋ ನೋಟ್ಸಿನ ಡ್ಯೂಪ್ಲಿಕೇಟ್ ಕಾಪಿಯನ್ನು ಪರಪರ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಇದ್ಯಾವುದನ್ನೂ ಅರಿಯದ ದೀಪಿಕಾ ನವ್ಯಾಳಿಗೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಮುದ್ದೆಯನ್ನ ಯಾಕೆ ತಿನ್ನಬಾರದು, ಅದರಿಂದ ಎಷ್ಟು ಕ್ಯಾಲರಿ ಬರತ್ತೆ ಅಂತ ವಿವರಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಇಬ್ಬರೂ ಕೃಶ ದೇಹದ ಸುಂದರಿಯರು ಕ್ಯಾಲರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಶ್ರೀಕಾಂತ ಪರಪರ ಹರಿಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ. ನಾನು ಬೆವರು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೆ…!!

LikeReactions: Dgraj

Dgraj

New Member

Dec 18, 2022

sheila9741 said:

ಸಾವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೇಳಿದೆ, “ಸರಿ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿರಬೇಕಿತ್ತು, ಹೊರಗ್ಯಾಕೆ ಬಂದೆ ?”

“ಸುಳ್ಳು ಹೇಳ್ಬೇಡ, ನನ್ನ ವಾರ್ಡ್ರೋಬಲ್ಲಿ ಕೂರುವಷ್ಟು ಜಾಗ ಇಲ್ಲ”

ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೆ…!!

Super guru

sheila9741

Sheelu

104

Dec 18, 2022

ಮಾರನೆ ದಿನ ನಾನು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಇದ್ದುದೆರಡು ಕ್ಲಾಸು, ಅದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಂತೂ ಅಟೆಂಡೆನ್ಸ್ ನಂತರ ತಾವೆಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇವೆ ಅಂತಾನೆ ಮರೆತುಬಿಡ್ತಾ ಇದ್ದರು. ಇನ್ನೊಂದು ಕ್ಲಾಸು ಇದ್ದರಿತ್ತು, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇಲ್ಲ. ಶ್ರೀಕಾಂತ ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಜೊತೆ ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೋಗಿದ್ದ.

ಇಂಟರ್ನಲ್ ಅಸೆಸ್ಮೆಂಟಿಗೆ ಒಂದು ಬ್ಲೂಬುಕ್ ಪೂರ್ತಿ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಮಾಮೂಲಿಯಾಗಿ ಇಂಟರ್ ನೆಟ್ಟಿಗೆ ಲಾಗಿನ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಇವತ್ತು ಲಾಗಿನ್ ಆಗಲು ಮೂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರೊ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದ ಸದ್ದಾಯಿತು. ಎದ್ದು ಐ ಪೀಸಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದೆ, ನವ್ಯಾ ಯಾವುದೋ ಕವರ್ ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಈಗ ತಾನೆ ಸ್ಕೂಲ್ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಂತಿತ್ತು. ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಬರೆಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆ. ಒಳಗೆ ಬಂದವಳೆ ಕವರ್ ಡೈನಿಂಗ್ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲಿಟ್ಟು ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದಳು.

“ಯಾಕೋ, ಹುಷಾರಿಲ್ವಾ ?” ಎಂದಳು.

“ನನಗೇನಾಗಿದೆ ರೋಗ, ಚೆನ್ನಾಗೇ ಇದ್ದೀನಲ್ಲಾ” ಎಂದೆ, ಕತ್ತು ಸಹ ಮೇಲೆತ್ತದೆ. ಅವಳಲ್ಲಿರುವುದೇ ನನಗೆ ಇರಿಸು ಮುರಿಸಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದವಳಂತೆ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಮೌನವಾಗಿದ್ದಳು.

“ಸ್ಕೂಲು ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಬಿಡ್ತಾ ?” ಎಂದೆ.

“ಇವತ್ತು ಕ್ಲಾಸಿಲ್ಲ, ರಜ” ಎಂದಳು.

“ಸರಿ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಬೇಕಿದ್ರೆ ಆನ್ ಮಾಡ್ಕೊ. ಯಾವ್ದಾದ್ರೂ ಎರರ್ ಬಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಕೇಳಿ ರೀಬೂಟ್ ಮಾಡು, ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ಆನ್ ಆಫ್ ಮಾಡಬೇಡ” ಎಂದೆ.

“ನಾನು ನಿನ್ನ ರೂಮಲ್ಲಿ ಅವಿತುಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಅಂತ ಬೇಜಾರಾ ?”

“ಒಂದೇ ಸಲ ನಾನು ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದ್ದು, ಸುಮ್ನೆ ತಮಾಷೆಗೆ, ನಿಂಗೆ ಸ್ವಲ್ಪಾನೂ Sense of Humour ಇಲ್ವಲ್ಲೊ, ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಬರೀ ನೀವು ಮಾತಾಡಿದ್ದು ಕೇಳಿಸ್ಕೊಂಡೆ ಅಷ್ಟೆ, ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಕೋಪಾನಾ ?”

“ಏನು ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ? ನೀನ್ಯಾಕೆ ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ನನ್ನ ಪರ್ಮಿಷನ್ ಇಲ್ಲದೆ ಬರೋದು ?” ಒದರಿದೆ.

ಎದ್ದು ನಿಂತು ಹೊರಗೆ ಹೋದಳು, ಪಾಪ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಬಾಗಿಲಿಂದ ಆಚೆ ನಿಂತು, “ಒಳಗೆ ಬರಬಹುದಾ ಮಿ||ಸಂದೀಪ್ ?” ಎಂದಳು ಅಣಕಿಸುವ ದನಿಯಲ್ಲಿ.

“No, you get lost please” ಎಂದು ಬರೆಯತೊಡಗಿದೆ.

ಹಿಂದೆಯಿಂದ ಬಂದು ನನ್ನ ಕಿವಿ ಹಿಡಿದು, “You get lost, you get lost” ಎನ್ನತೊಡಗಿದಳು.

ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ರೇಗಿತು. ಅವಳ ಕೈ ಹಿಡಿದು, “ಅವಾಗ್ಲೆ ಒಂದು ಸಲ ಡುಮ್ಕಿ ಹೊಡೆದಿದ್ದೀಯ, ಸ್ವಲ್ಪಾನಾದ್ರೂ ಸೀರಿಯಸ್ ನೆಸ್ ಬೇಡ್ವಾ ನಿನಗೆ ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ ?”

“ಎಕ್ಸಾಂ ಇನ್ನು ಆರು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ, ಏನಾದ್ರೂ ಓದಿದೀಯ ? ಹತ್ತನೆ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಡುಮ್ಕಿ ಹೊಡೆದು ಮನೇಲಿ ಕೂರ್ತೀಯಾ ? ಅಥವಾ ನಿಮ್ಮಮ್ಮ ಯಾರಿಗಾದ್ರೂ ದುಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟು ನಿನ್ನ ಆಗ್ಲೇ ಪಾಸ್ ಮಾಡ್ಸಿರಬೇಕು ಅಲ್ವಾ ? ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಗೋಲ್ ಇದ್ಯಾ ನಿನಗೆ ? ”

ನನ್ನ ಕಿವಿ ಬಿಟ್ಟು ನಿಶ್ಯಬ್ಧವಾಗಿ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಕೂತಳು. ನಾನು ಬರೆಯುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹಾಗೆಯೆ ಕುಳಿತೆ. ಹೀಗೆಯೇ ಸುಮಾರು ಹೊತ್ತು ಕುಳಿತಿದ್ದೆವು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ನನ್ನ ಕೋಪ ತಣ್ಣಗಾಯಿತು. ಅವಳು ಶಿಲೆಯಂತೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಅವಳೆಡೆ ನೋಡಿದಾಗಲೇ ತಿಳಿದದ್ದು, ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ನೀರು ಹರಿದಿತ್ತು.

ಎದ್ದು ಅವಳ ಪಕ್ಕ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕುಳಿತು, ಅವಳ ಕೈಯನ್ನು ನನ್ನ ಕೈಮೇಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರು ಒರೆಸಿದೆ. ಅವಳನ್ನೆಂದೂ ಈ ಮೊದಲು ಮುಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಸುಕೋಮಲವಾದ ತ್ವಛೆ, ದೀಪಿಕಾಳ ಗಲಾಟೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಚೆಲುವೆ ನನಗೆ ಕಾಣಿಸಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ !

ಕತ್ತು ಬಗ್ಗಿಸಿಯೇ ಇದ್ದಳು. ಬಾಗಿ ಅವಳ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟೆ. ತನ್ನೆರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನೂ ನನ್ನ ಸುತ್ತ ಹಾರದಂತೆ ಹಾಕಿ ಬಳಸಿ ಅಪ್ಪಿದಳು.

ನವ್ಯಾಳ ಕೈಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಬಳಸಿದವು. ಅವಳ ಸುತ್ತ ಇದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಅವಳನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿದವು. ಸಾಲದಾಗಿ ಇಬ್ಬರೂ ತಬ್ಬಿಯೇ ಮೇಲೆದ್ದು ನಿಂತೆವು. ಅವಳ ಶರ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಪುಟ್ಟದಾಗಿ ಕಿತ್ತಳೆ ಹಣ್ಣಿನಂತೆ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಪುಟ್ಟ ಸ್ತನಗಳು ಅವಳನ್ನು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಟೆನಿಸ್ ಬಾಲಿನಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿಯು, ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿಯು ಇವೆಯೆನಿಸಿತು.

ಇಂದು ಅವಳು ಬಿಳಿಯ ಶರ್ಟು ಮತ್ತು ಕಡುಗೆಂಪು ಬಣ್ಣದ ಮೊಣಕಾಲುದ್ದದ ಸ್ಕರ್ಟು ತೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಅವಳ ಮುಖದ ಬಳಿ ತಂದು ಅವಳ ಕಿವಿಗೆ ಮೃದುವಾಗಿ ಚುಂಬಿಸಿ, ಅವಳ ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳಿಟ್ಟೆ. ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕಂಪಿಸಿದಳು. ಈ ಘಟನೆ ನೆಡೆಯಬಹುದೆಂದು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ನಿರೀಕ್ಷಿರಲಿಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ, ಎಲ್ಲಿಂದ ಶುರುವಾಯಿತೋ, ಎಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯಾಗುವುದೋ, ನಮಗೆ ಅದರ ಪರಿವೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಚುಂಬಿಸಿದಾಗ ಅವಳ ಶಾಂಪೂವಿನದೋ, ಅಥವಾ ಅವಳ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಸೆಂಟಿನದ್ದೋ ಸುವಾಸನೆ ನನಗೆ ಸ್ವರ್ಗದ ಕಂಪನ್ನು ಹಚ್ಚಿತು.

ಒಮ್ಮೆ ಎಚ್ಚೆತ್ತು ನುಡಿದೆ, “ಸಾರಿ ನವ್ಯ, ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ಅಂದುಬಿಟ್ಟೆ…”

ನವ್ಯಾ ಮೆಲ್ಲನೆ ನುಡಿದಳು, “Its ok, ಆದರೆ ಯಾಕೆ ಪದೇ ಪದೇ ನನ್ನ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ಹಂಗಿಸ್ತೀಯಾ ?”

“ನಾನಾ ? ಯಾವಾಗ ?” ನಾನು ಕೇಳಿದೆ. ನಾನು ಬೇಕೆಂತಲೇ ಅವಳನ್ನು ಅವಮಾನಿಸಿದ ಕ್ಷಣಗಳಾವುವು ನೆನಪಿಗೆ ಬಾರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆಗೀಗ ಅವಳನ್ನು ನನ್ನ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಚುಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ನನಗೆ ಅರಿವಾಗಿತ್ತು.

ನವ್ಯಾ ಹೇಳಿದಳು, “ನೀನು ಹೋದ ಶನಿವಾರ ನಿಮ್ಮ ತಂದೆಯ ಮುಂದೆ, ದೀಪಿಕಾ, ಶ್ರೀಕಾಂತ್ ಮುಂದೆ ಹೇಳಿದ್ಯಲ್ಲ, ನೆನಪಿಸಿಕೊ”

ನನಗೆ ಈಗ ಹೊಳೆಯಿತು, ದೀಪಿಕಾ ಎದುರಿಗಿದ್ದಾಗ ನಾನು ಯಾಕೋ ಇಂದು ತಿಂದ ಮಂಗನಂತಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳನ್ನು ಮೇಲೇರಿಸಲು ನನಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಸುಲಭವಾದ ಸಾಧನವೆಂದರೆ ನವ್ಯ, ಅಂದೇನೋ ಇಂತಹದ್ದೇ ಒಂದು ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ, ಆದರೆ ಏನೆಂದು ಹೊಳೆಯಲಿಲ್ಲ.

ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ನುಡಿದೆ, “ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು, ನನಗೆ ಅದ್ಯಾವುದೂ ನೆನಪಲ್ಲಿಲ್ಲ”

“ನೀನು ದೀಪಿಕಾನ ಇಷ್ಟಪಡ್ತಿರೋದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು, ಆದರೆ ಅವಳಿಗೋಸ್ಕರ ನನ್ನ ಹೀಯಾಳಿಸೋದು ತಪ್ಪಲ್ವಾ ?”

ನಾನು ಮೌನಿಯಾದೆ. ಅವಳು ಇಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾಳೆ ಎಂದು ನಾನು ತಿಳಿದಿರಲೇ ಇಲ್ಲ.

ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ತಬ್ಬಿ ನಿಂತಿದ್ದೆವು. ಅವಳು ಯಾವುದೋ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಹೋಗಿದ್ದಳು.

ಮೌನ ಮುರಿದು ನಾನೆ ಮುಂದುವರೆಸಿದೆ, “ನನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡು ನವ್ಯ. ಮುಂದೆ ಎಂದೂ ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತಾಡಿಸ್ತೀನಿ, ಓಕೆನಾ ?”

ಅವಳು ಅಪ್ಪುಗೆಯನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಸಡಿಲಿಸಿ ನನ್ನ ಮುಖವನ್ನೇ ತದೇಕಚಿತ್ತವಾಗಿ ನೋಡಿದಳು, ಬಿಗಿದಿದ್ದ ಅವಳ ಮುಖ ಕ್ರಮೇಣ ಸಡಿಲವಾಗಿ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕಳು.

ಏಕೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಬಾಗಿ ಅವಳ ಹೂದುಟಿಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟೆ. ಆ ಮುತ್ತನ್ನು ಅವಳು ನಿರೀಕ್ಷಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವಳ ಬಟ್ಟಲು ಕಣ್ಣುಗಳು ಅವಾಕ್ಕಾಗಿ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ಮತ್ತಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬಿರಿದವು. ಅರೆಘಳಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಅವಳು ಕೈಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಮುಖದ ಬಳಿ ತಂದಳು, ನನ್ನೆರಡೂ ಕಿವಿಗಳನ್ನು ಒತ್ತಿಹಿಡಿದು, ತನ್ನ ಜೇನು ತುಟಿಗಳಿಂದ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ನಾನೆಂದೂ ಮರೆಯದಂತಹ ಮುತ್ತನಿತ್ತಳು. ಮರುಕ್ಷಣವೇ ನಾಚಿ ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಮುಖವನ್ನಿಟ್ಟು ಅಪ್ಪಿದಳು. ಅದು ನಾನೆಂದಿಗೂ ಮರೆಯಲಾರದ ಕ್ಷಣವಾಗಿತ್ತು.

ಎದೆಗೆ ಒರಗಿ ನಿಂತಿದ್ದ ನವ್ಯಾಳನ್ನು ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಕೂರಿಸಿದೆ. ಅವಳ ಮುಖ ನೆಲವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿತ್ತು. ತುಟಿಗಳು ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಿಂದೆ ನೆಡೆದದ್ದನ್ನು ನಾವು ಹೇಗೆ ಎಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲವೋ ಮುಂದೆ ನೆಡೆಯುವದನ್ನೂ ನಾವು ನಿರ್ಬಂಧಿಸಲು ಮುಂದಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಅವಳನ್ನು ಬಾಗಿ ನನ್ನ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿದೆ. ನಾನು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೇ ಇದ್ದೆ. ಅವಳ ಬಲಗೈ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದೇ ಇತ್ತು. ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳು ಅವಳ ಕಣ್ಣು ಹುಬ್ಬುಗಳನ್ನು ಸವರುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರಥಮ ಸ್ಪರ್ಶದ ಸುಖ ಅವಳ ಕಣ್ಣು ಹುಬ್ಬುಗಳಿಗಾದಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳಿಗೂ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಾಚುತ್ತಲೇ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿದಳು. ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳು ಅವಳ ಮೂಗನ್ನು ಸವರುತ್ತಾ ತುಟಿಗಳೆಡೆಗೆ ಹೋದವು, ಮೊದಲೇ ಅದರುತ್ತಿದ್ದ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಅದು ಮತ್ತಷ್ಟು ಮಿಂಚು ಹೊಡೆದಂತಾಗಿ ಅವಳ ಕೈಯಿಂದ ನನ್ನ ಬೆರಳು ಹಿಡಿದು ತುಟಿಗಳಿಂದ ಚುಂಬಿಸಿ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದುಬಿಟ್ಟಳು.

ಕೈಗಳನ್ನು ಹಿಂದೆ ಸರಿಸಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವಳ ತುಟಿಗೆ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಬೆಸೆದೆ. ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅವಳ ಕೆಳದುಟಿಯನ್ನು ಕಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳ ದೇಹ ಕಮಾನಿನಂತೆ ಸೆಟೆದು ನಿಂತು ಮತ್ತೆರಡು ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಮೊದಲಿನಂತಾಯ್ತು. ಅವಳ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ನನ್ನ ಬಾಯಿಯೊಳಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡೆ, ಮೊದಮೊದಲು ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ ನಂತರ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಸಹಕರಿಸತೊಡಗಿದಳು.

ಏನು ಮಾಡಬೇಕು, ಏನು ಮಾಡಬಾರದು ಅಂತ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ದೇಹದ ಒಂದೊಂದು ಅಂಗಗಳೂ ಸಹ ಮುಂದೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದವು.

ಅವಳ ತುಟಿಯಿಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ಜೇನನ್ನು ಹೀರಿದೆ. ಈ ನಡುವೆ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದೆ ನನ್ನ ಕೈ ಅವಳ ವಕ್ಷದ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿತ್ತು. ಅವಳು ಉನ್ಮಾದದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು. ಅದರ ಮೃದುತ್ವ ಮತ್ತು ಗಟ್ಟಿತನ ಎರಡೂ ಒಮ್ಮೆಗೆ ನನ್ನ ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದುವು.

ಅವಳ ಕೈಯಿಂದ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅವಳ ಮೊಲೆಯನ್ನು ಶರ್ಟಿನ ಮೇಲಿಂದಲೇ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ಅದು ಪ್ರತಿಸ್ಪಂದನ ನೀಡಿದಂತೆನಿಸಿತು. ಎರಡನ್ನೂ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಒತ್ತಿದೆ. ನವ್ಯಾ ನನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಸಡಿಲ ಬಿಟ್ಟಳು. ಶರ್ಟಿನ ಮೇಲಿಂದಲೇ ಅವಳ ಮೊಲೆ ತೊಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಹಿಡಿದೆ. ಮೆಲ್ಲಗೆ ಎರಡನ್ನೂ ಚಿವುಟಿದೆ.

“ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕಾಣೊ, ಪ್ಲೀಸ್, ನೋಯತ್ತೆ” ಎಂದಳು.

ನಾನು ಚಿವುಟುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದೆ. ಬಾಗಿ ಅವೆರಡನ್ನೂ ಸರತಿಯ ಮೇಲೆ ಬಾರಿ ಬಾರಿಗೆ ಚುಂಬಿಸಿದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಮುಖದೆಡೆಗೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿದೆ, ನನ್ನನ್ನೇ ತದೇಕಚಿತ್ತವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವಳು, ನಾನು ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ನಾಚಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದಳು.

ಅವಳ ಕಾಲ್ಬೆರಳುಗಳು ಕಾತುರದಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಕಡುಗೆಂಪು ಸ್ಕರ್ಟು ತೊಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೋ ಏನೋ ಅವಳ ಕಾಲುಗಳು ಮೊದಲೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಬೆಳ್ಳಗೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾನು ಅವಳ ಕಾಲುಗಳೆಡೆಗೆ ಸರಿದು ಕುಳಿತು ಅವಳ ಅಂಗಾಲನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿದೆ. ಅವಳ ದೇಹ ಪೂರಾ ಕಂಪಿಸಿತು.

ಅವಳ ಕೈಗಳು ನನ್ನ ಮುಂಗುರುಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದವು, ನಾನು ಅವಳ ಕಾಲ ಬಳಿ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಅವಳ ಕೈಗೆ ನಾನು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಮೊಣಕಾಲ ಮೇಲಿನ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ರೋಮಗಳು ಲೀನಿಂಗ್ ಟವರ್ ಆಫ್ ಪೀಸಾ ತರ ಎದ್ದು ನಿಂತಿದ್ದವು. ಅವಳ ಕಾಲುಗಳು ಬಿಳಿ ಶಿಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆತ್ತಿದಂತಿದ್ದವು. ಬಾಗಿ ಮುತ್ತಿಟ್ಟೆ.

ರೋಮಾಂಚನದಿಂದ ಒಂದು ಕಾಲನ್ನು ಕೊಂಚವೇ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಮಡಿಸಿದಳು. ಮೊಣಕಾಲಿನ ತನಕ ಇದ್ದ ಅವಳ ಕಡುಗೆಂಪು ಸ್ಕರ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮೇಲೆದ್ದು ಅವಳ ಸುಕೋಮಲ ಒಳತೊಡೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಎದ್ದಿದ್ದ ಕಾಲನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಹಿಡಿದು ಸ್ಕರ್ಟಿನ ತುದಿ ಹಾಗು ಕಾಲಿಗೆ ತಾಕುವಂತೆ ಮುತ್ತನಿಟ್ಟೆ. ಮಂಡಿಯಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಜಾರಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಕರ್ಟನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮಂಡಿಯ ಬಳಿಯೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿದಳು ನವ್ಯ.

ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವಳ ಕೈ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ಅದನ್ನು ಅವಳ ಸ್ಕರ್ಟಿನ ಮೇಲಿಂದ ಸರಿಸಿದೆ, ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅವಳ ಕೈ ಅವಳ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಜಾರಿತು. ಸ್ಕರ್ಟನ್ನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಜಾರಲು ಬಿಟ್ಟೆ.

“ಹೇಯ್…” ಎಂದಳು ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ. ಅಷ್ಟೊಂದು ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಜಗಳವಾಡಿ ರೇಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿ ಇವಳೇನಾ ಎನಿಸಿತು.

“ಅಂತಹದ್ದೇನೆ ಇದೆ ಅಲ್ಲಿ ?” ರೇಗಿಸುವವನಂತೆ ಕೇಳಿದೆ.

ಅವಳು ಉತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ಮುಖ ಪೂರ್ತಿ ಕೆಂಪಾಗಿತ್ತು.

ಅವಳ ಮಂಡಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದು ಮುತ್ತನಿಟ್ಟೆ. ಅವಳು ಸಣ್ಣಗಿದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳು ನೀಳವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವಳು ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಕಡುಗೆಂಪು ಬಣ್ಣದ ಸ್ಕರ್ಟಿಗೂ ಅವಳ ಬಿಳಿಯ ಮಾರ್ಬಲ್ಲಿನಂತಹ ತೊಡೆಗಳಿಗೂ ಭಾರೀ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಿತ್ತು. ಅವಳ ಸ್ಕರ್ಟು ತೊಡೆಯ ಬುಡದವರೆಗೂ ಜಾರಿತ್ತು. ಈಗ ಅದು ಬರಿಯ ಅವಳ ತೆಳುವಾದ ಸೊಂಟವನ್ನಷ್ಟೆ ನನ್ನಿಂದ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿತ್ತು.

ಸ್ಕರ್ಟಿನ ಮುಂಭಾಗವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಎತ್ತಿದೆ, ಒಳಗಿನ ದೃಶ್ಯ ನೋಡಿ ಎದೆ ಝಲ್ಲೆಂದಿತು. ಒಳಗೆ ಕಡುಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಕಾಚ ತೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನದು ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿ ಇಲ್ಲದೆ ನೋಡಿದ ಆ ದೃಶ್ಯಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸುವಂತೆ ಅವಾಕ್ಕಾಗಿ ಕೆಳಮುಖವಾಗತೊಡಗಿತು. ನವ್ಯ ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ಮುಖ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಇಂಟರ್ನೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆಗೀಗ ಅಶ್ಲೀಲ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ಆದರೆ ಈಗ ನಾನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದುದ್ದಕ್ಕೂ ಆ ಚಿತ್ರಗಳಿಗೂ ಆಕಾಶ ಭೂಮಿಯಷ್ಟು ಅಂತರವಿದ್ದಿತು.

ಅವಳ ಪುಟ್ಟ ಸೊಂಟದ ಸುತ್ತಲೂ ವಿಶಾಲವಾಗಿ ಹರಡಿದ್ದ ಸ್ಕರ್ಟು ಒಂದು ಸಾವಿರ ಶೃಂಗಾರ ಕಾದಂಬರಿಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಓದಿದಷ್ಟು ಖುಶಿ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ಆ ಪುಟ್ಟ ಪ್ಯಾಂಟೀಸ್ ಒಂದು ಅಧ್ಯಾಯದಂತಿತ್ತು.

ಹುಡುಗಿಯರ ಪ್ಯಾಂಟೀಸ್ ಹೊಲೆಯಲು ಒಂದು ಶರ್ಟು ಹೊಲೆಯಲು ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಸಮಯ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆಯೋ ಏನೊ 🙂ಅದರಎಲ್ಲಾಅಂಚಿಗೂಮನಮೋಹಕಲೇಸ್, ಸೊಂಟದ ಸುತ್ತಲೂ ಬರುವ ಎಲಾಸ್ಟಿಕ್ಕಿಗೂ ಲೇಸು, ಸೊಂಟವನ್ನು ಅಪ್ಪಿ ಹಿಡಿಯುವಂತಹ ಫಿಟ್ಟಿಂಗ್, ಹುಡುಗಿಯರ ಆ ಉಬ್ಬು ದಿನ್ನೆಯನ್ನು ಯಾವ ಶಿಲ್ಪಿಯ ಕೃತಿಗೂ ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲದಂತೆ ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುವ ಚಾಕಚಕ್ಯತೆ, ದಿಬ್ಬದಿಂದ ಜಾರಿ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯದ ಕಣಿವೆಗೆ ಬೀಳುವ ಮುನ್ನ ಎರಡು ಬೆರಳು ಗಾತ್ರದ ಆ ರಹಸ್ಯ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಡುವ ಕಲೆಗಾರಿಕೆ, ಉಫ್ ! ಈ ಪ್ಯಾಂಟೀಸ್ ಮುಚ್ಚಿ ಹಿಡಿಯುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಎತ್ತಿ ತೋರುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ನವ್ಯಾಳ ಸಣ್ಣಗೆ ಉಬ್ಬಿದ ದಿನ್ನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ, ಪ್ಯಾಂಟೀಸಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕಂಡರೂ ಕಾಣದಂತಿದ್ದ ವಿರಳವಾದ ಎಳೆಯ ಕೂದಲು ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ತಾನೂ ಕೆಂಪಾಗಿತ್ತು ಎನಿಸಿತು. ರೋಮಾಂಚನದಿಂದಲೋ ಏನೋ ಅವಳ ರತಿದುಟಿಗಳಿಗೆ ರಕ್ತ ಸಂಚಲನ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ಉಬ್ಬಿದಂತೆ ಕಂಡವು. ಅದನ್ನು ಮರೆಮಾಚಲು ನವ್ಯ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ನೀಳವಾಗಿ ಚಾಚಿ, ಸಣ್ಣಗೆ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಮಡಚಿ, ಏನೇನೋ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಬಾಗಿ ಅವಳ ಯೋನಿದಿನ್ನೆಯನ್ನು ಮೃದುವಾಗಿ ಪ್ಯಾಂಟೀಸ್ ಮೇಲಿಂದಲೇ ಚುಂಬಿಸಿದೆ, ಸಣ್ಣಗೆ ಮುಲುಗಿ ನನ್ನ ಮುಂಗುರುಳನ್ನು ಹಿಡಿದು, “ದೀಪೂ…” ಅಂದಳು. ದೀಪು ಅಂತ ನನ್ನ ಮನೆಯವರಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು.

ಕತ್ತು ಮೇಲೆತ್ತಿ “ಏನಾಯ್ತು ನವ್ಯ ?” ಅಂದೆ

ನಾಚಿ, “ಉಹ್ಮೂ..” ಎಂದಳು.

“ನಿನಗಿಷ್ಟವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬೇಡ” ಎಂದೆ, ಹುಡುಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡಳು.

ನಿಟ್ಟುಸಿರೆಳೆದು, “ಏನಾದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾದರೆ…?” ಎಂದಳು.

ಮೇಲೆದ್ದು ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ಬಾಗಿ ಎರಡೂ ಕೆನ್ನೆಗಳಿಗೆ ಚುಂಬಿಸಿದೆ, ಚುಂಬಿಸಿದ ಕಡೆ ಕೆಂಪು ಕೆಂಪಾಯಿತು.

“ಇನ್ನೂ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಏನೂ ಆಗಿಲ್ಲ ಕಣೆ, ವರಿ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಡ” ಅಂದೆ.

ತನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಸುತ್ತಲೂ ಹಾಕಿ ಅಪ್ಪಿ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಬೀಳಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಅವಳ ಹೂತುಟಿಗಳಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಮುತ್ತನ್ನಿಟ್ಟೆ.

“ಅಲ್ಲಿ ಮುಟ್ಟಲಾ ?” ಎಂದೆ

ಎಲ್ಲಿ ಎಂದು ಕೇಳುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.

“ಮುಟ್ಟು” ಎಂದಳು ತುಂಟತನದಿಂದ.

ಅವಳ ಪಕ್ಕ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಲಗಿಕೊಂಡೆ, ಅವಳ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಮುತ್ತುಕೊಡುತ್ತ, ಕೈಯನ್ನು ಅವಳ ಕಾಲಿನೆಡೆಗೆ ಕೊಂಡುಹೋದೆ. ನಮ್ಮ ಪುಟ್ಟ ಬ್ರೇಕಿನಲ್ಲಿ ಅವಳ ಲಂಗ ಕೆಳಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗಿತ್ತು. ಕಾಲನ್ನು, ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಸವರುತ್ತ ನನ್ನ ಕೈ ಅವಳ ಸ್ಕರ್ಟಿನೊಳಗೆ ಹೊಕ್ಕಿತು. ಅವಳ ನವಿರಾದ ಒಳಚಡ್ಡಿಯ ಅಂಚು ತಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮಲಗಿದ್ದ ನನ್ನದು ಎದ್ದು ನಿಂತು ಅವಳ ತೊಡೆಯ ಬದಿಗೆ ತಾಕತೊಡಗಿತು. ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಬಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೆ ಅವಳು ಎಚ್ಚೆತ್ತಳು.

“ಥೂ, ಏನೋ ನೀನು..” ಎಂದು ನಗುತ್ತ, ಅವಳ ಕೈಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿದಳು. ಪ್ಯಾಂಟಿನೊಳಗಡೆಯಿಂದಲೇ ಅದು ಮತ್ತಷ್ಟು ಬಲವಾಗಿ ಅವಳು ಅಲ್ಲಿಂದ ಕೈ ತೆಗೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಮತ್ತೆ ಕೈ ತಾಕಿತು. ಅವಳು ಮತ್ತೆ ಸರಿಸಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಕೈಯನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಳು.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈಬೆರಳುಗಳು ಅವಳ ಅತ್ಯಂತ ರಹಸ್ಯ ವಸ್ತ್ರದೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವಳ ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹಿಸುಕಿ ಅವಳ ಯೋನಿದಿಬ್ಬವನ್ನು ಕಾಚದ ಮೇಲಿಂದಲೇ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅದುಮಿದೆ. ಅವಳು ದೇಹವನ್ನು ನೀಳವಾಗಿ ಚಾಚಿದಳು. ನನ್ನ ಕೈಬೆರಳು ಈಗ ಅವಳ ಕಣಿವೆಯ ಕಡೆಗೆ ಹರಿಯಿತು. ಅವಳು ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇಟ್ಟುದ್ದುದರಿಂದ ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳು ಉಬ್ಬಿ ನಿಂತಿದ್ದವು. ಪ್ರಥಮ ಭಾರಿಯಾದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಕೈಬೆರಳು ಸರಿವ ಒಂದೊಂದು ಇಂಚಿಗೂ ನನ್ನದು ಒಂದೊಂದು ಇಂಚು ನಿಗುರುತ್ತಿತ್ತು.

ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳ ಆಕಾರವನ್ನು ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳಿನಿಂದ ಮೆಲ್ಲಗೆ ತೀಡಿದೆ.

“ಅದು ಬಿಚ್ಚಿ ಬಿಡಲಾ ?” ಎಂದಳು ಕಾತುರದಿಂದ, ಮರುಕ್ಷಣವೇ ನಾಲಿಗೆ ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು.

“ಥೂ ಪೋಲಿ…ಸರಿ ಬಿಚ್ಚು” ಎಂದೆ.

ಮಲಗಿದ್ದಲ್ಲಿಂದಲೇ ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನು ಸ್ಕರ್ಟಿನೊಳಗೆ ಹಾಕಿ ಸೊಂಟವನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಕಾಚ ಮಂಡಿಯ ತನಕ ಕೆಳಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡಳು.

ನಾನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮೇಲೆದ್ದು ಮಂಡಿಯವರೆಗೂ ಸರಿದಿದ್ದ ಸ್ಕರ್ಟನ್ನು ಹಿಂದೆ ಸರಿಸಲು ಹೋದೆ, ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ “ಏಯ್” ಎಂದು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಬೋರಲು ಮಲಗಿದಳು. ನಾನು ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಿಡದೆ ಮುಂದುವರೆಸಿದೆ. ಸ್ಕರ್ಟನ್ನು ಅವಳ ಗುಂಡಗಿನ ನಿತಂಬಗಳವರೆಗೆ ಮೇಲೆತ್ತಿದೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೈಗಳಿಂದ ಅದುಮುತ್ತ ಬಾಗಿ ಅವೆರಡಕ್ಕೂ ಮುತ್ತಿಟ್ಟೆ

“ಛಿ..” ಎಂದಳು ದಿಂಬಿನೊಳಗಿಂದಲೇ.

ಸ್ಕರ್ಟನ್ನು ಸೊಂಟದ ಬಳಿಯೇ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಅವಳನ್ನು ಹೊರಳಿಸಿದೆ. ಎರಡು ಪ್ರಯತ್ನದ ನಂತರ ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿಸಿದೆ. ಈಗವಳ ರಹಸ್ಯ ತಾಣ ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆಯೇ ನಾಚುತ್ತ ಮಲಗಿತ್ತು. ಕಂಡರೂ ಕಾಣದಂತೆ ಉಬ್ಬಿದ್ದ ಅವಳ ಯೋನಿ ದಿಬ್ಬದ ತ್ರಿಕೋಣದ ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸೀಳು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಸಣ್ಣಗೆ ಸೀಳು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಅವಳ ಯೋನಿಯಿಂದ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾದ ಸುವಾಸನೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹರಡಿತ್ತು.

“ಕಾಲು ಅಗಲಿಸ್ತೀಯಾ ಸ್ವಲ್ಪ ?, ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣಿಸ್ತಿಲ್ಲ” ಎಂದೆ, ಕಿಸಕ್ಕನೆ ನಕ್ಕಳು.

ನಾನೆ ಬಾಗಿ ಅವಳ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮಡಿಸಿ ಅಗಲಿಸಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದ ಅವಳ ಜೇನು ತುಟಿಗಳು ಈಗ ಪುಟ್ಟದಾಗಿ ಅರಳಿ ನಿಂತಿದ್ದವು. ಕಣಿವೆಯ ಮೇಲಿನಿಂದ ಸ್ಪುಟವಾಗಿ ಶುರುವಾಗಿದ್ದ ಸೀಳು ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ಅವಳ ಗುಲಾಬಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಯೋನಿ ದಿನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ವಿರಳವಾಗಿ ಅಲ್ಲೊಂದು ಇಲ್ಲೊಂದು ಇದ್ದ ಕೂದಲು ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳ ಬಳಿ ಒಂದೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ.

ನನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಬಳಿಗೆ ತಂದೆ, ಅದರಿಂದ ಅವಳ ವಾಸನೆಯ ಕಂಪು ಹಿತವಾಗಿ ಸೂಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ಯೋನಿತುಟಿಗಳನ್ನು ನನ್ನ ತುಟಿಗಳಿಂದ ಬಂಧಿಸಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಚುಂಬಿಸಿದೆ.

“ದೀಪು…” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಸಣ್ಣಗೆ ನರಳಿ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಅಗಲಿಸಿದಳು. ಯೋನಿಯ ಬುಡದವರೆಗೂ ಇದ್ದ ಸೀಳು ಮಧ್ಯವೇ ಮೊಟಕಾಗಿ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಒಳದುಟಿಗಳು ಬಿರಿದವು.

ಮತ್ತೆ ಚುಂಬಿಸ ಹೊರಟವನಿಗೆ ಅವಳ “ಹಿಸ್ಸ್ ಸ್ಸ್” ಸದ್ದು ಪ್ರಚೋದನಕಾರಿಯಾಗಿ ಅವಳ ಸ್ತ್ರೀತ್ವಕ್ಕೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿದೆ. ಅವಳ ಮೈ ಪೂರ ಅದುರಿ, ಕಾಲುಗಳು ನಡುಗತೊಡಗಿದವು. ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಅಗಲಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು.

ಬಾಯಿಯಿಂದ ಬಂಧಿಸಿದ್ದ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಚೀಪಿದೆ. ಅವಳ ಯೋನಿ ಪ್ರದೇಶವೀಗ ಮುಕ್ಕಾಲು ಪಾಲು ನನ್ನ ಬಾಯಿಯೊಳಗೇ ಇತ್ತು. ಅವಳ ಸೀಳಿನ ರೇಖೆಯನ್ನು ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಮೇಲಿಂದ ಕೆಳಗಿನವರೆಗೂ ಗುರುತು ಮಾಡಿದೆ. ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ನಾಲಿಗೆ ಸೀಳಿನ ಮೇಲಿಂದ ಶುರುಮಾಡಿದಾಗ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಒತ್ತಡ ಹಾಕಿ ಅವಳದರೊಳಕ್ಕೆ ತೂರಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯ ತುದಿ ಅವಳ ಉಬ್ಬಿದ ಚಂದ್ರನಾಡಿಗೆ ತಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಶಾಕು ಹೊಡೆದವಳಂತೆ ನನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಬುಡಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಸೊಂಟವನ್ನು ಅರ್ಧ ಅಡಿ ಮೇಲೆತ್ತಿದಳು.

ಯೋನಿಯೊಳಗಿನ ಅವಳ ಸ್ನಾಯುಗಳು ಅದುರಿ ಅದುರಿ ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಹಿಂಡಿದಂತೆನಿಸಿತು. ಅರೆಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೇ ಮೊದಲೇ ಒದ್ದೆಯಾಗಿದ್ದ ಯೋನಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹಸಿಹಸಿಯಾಯಿತು. ಬಿಡದೆ ಚೀಪುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ.

ನನ್ನ ಹಾಸಿಗೆಯ ಪಕ್ಕದ ಬೀರುವಿನ ಬಾಗಿಲ ಮೇಲೆ ಇದ್ದ ಕನ್ನಡಿಯಿಂದ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅವಳ ಬಾದಾಮಿಯನ್ನು ಚೀಪುತ್ತಲೇ ಅದರತ್ತ ನೋಡಿದೆ, ಕಾತರದಿಂದ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಬಟ್ಟಲು ಕಂಗಳು, ಅವಳ ಬಿಳಿ ಶರ್ಟು, ಅದರಿಂದ ಎದ್ದು ಬರುವಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಮೊಲೆತೊಟ್ಟುಗಳು, ಸೊಂಟದವರೆಗೂ ಗುಪ್ಪೆಯಾಗಿದ್ದ ಅವಳ ಸ್ಕರ್ಟು, ಅವಳ ಬೆತ್ತಲೆ ಸೊಂಟ, ತೊಡೆಗಳು, ನೀಳವಾದ ಕಾಲುಗಳು, ಕಾಲುಗಳ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಕಾಚ….

ಚೀಪುತ್ತ ಚೀಪುತ್ತಲೇ ನನ್ನೊಳಗೊಂದು ಸುಖ ಸ್ಫೋಟವಾಗಿ ನನ್ನ ಪ್ಯಾಂಟಿನೊಳಗೆ ಸ್ಖಲಿಸಿದೆ…

End