ನಾನು ತುಂಬಾ ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ನಡೆದ ಒಂದು ಘಟನೆ ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಆಗ ಅದು ಏನೆಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರ ನನ್ನ ಮುಗ್ಧ ಮನಸ್ಸು ಅದನ್ನು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ದೊಡ್ಡವನಾದಂತೆ ಆ ಘಟನೆ ನೆನಪಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಮೈ ಪುಳಕಗೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಏನೋ ಒಂದು ಕನಸು ಕಂಡಂತಿತ್ತು ಆ ಘಟನೆ. ಹಾಗಿದ್ದರೂ ಅದರ ಒಂದೊಂದು ಎಳೆಯೂ ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ.
ಗೀತಾ ನನ್ನ ಅತ್ತೆಯ ಮಗಳು.
ನನಗಿಂತ ಐದು ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡವಳು. ನಾನಾಗ ಐದನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳು ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು. ಒಂದೇ ಕಟ್ಟಡದಲ್ಲಿನ ಎರಡು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಸಂಬಂಧಿಕರು ನೆರೆಹೊರೆಯವರಂತೆ ವಾಸವಾಗಿದ್ದೆವು. ಗೀತಾ ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಮಗಳಂತೆ ಕಂಡಿದ್ದಳು. ನಾನು ಚಿಕ್ಕವನಾಗಿದ್ದಾಗ ದುಂಡು ದುಂಡಾಗಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಹೆಂಗಸರು ನನ್ನನ್ನು ತಬ್ಬಿ ಮುತ್ತು ಕೊಡದೇ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಗೀತಾ ನನ್ನನ್ನು ಯಾವಗಲೂ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಆಟಗಳನ್ನು ಆಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಂಡಿಗೆ, ಹಪ್ಪಳ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತಿನ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಾಬೂನು ಹಚ್ಚಿ ಜಳಕ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬಟ್ಟೆ ತೊಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಾನೆಂದರೆ ಗೀತಾ ಎಂದಿಗೂ ನಿರ್ಲಕ್ಷದಿಂದ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ನನ್ನ ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅವಳು ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಗೀತಾಳನ್ನು ಕರೆದು ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ಗಮನವಿರಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಅಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದ ಗೀತಾಳ ವರ್ತನೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ತಾನು ಮಲಗಿಕೊಂಡು ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಉಬ್ಬಿದ ತನ್ನ ಮೆತ್ತನೆಯ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಊರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ನನ್ನ ತುಟಿಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೆಲವು ಸಲ ನನ್ನ ಎದುರು ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಕಂಡು ನನಗೆ ಮುಜುಗರವಾಗುತ್ತಿತ್ತೇ ವಿನಃ ಬೇರೇನೂ ಅನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಕಪ್ಪು ಗುಂಗುರು ಕೂದಲನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ.
ಆದರೂ ನನಗೆ ಅವಳ ಆ ವರ್ತನೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕಿನಿಸುವಷ್ಟು ವಿಚಿತ್ರವೆನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಎಂದೂ ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಒಂದು ದಿನ ಅಮ್ಮ ಊರಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದರು. ನನಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ರಜೆಯಿತ್ತೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಗೀತಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದಳು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗೀತಾ ನನಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಲು ಸಿದ್ಧಳಾದಳು. ನನ್ನ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚಿ ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದುಳು. ಆಗ ಅವಳು ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ.
“ನೀನು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳೋದಿಲ್ಲಾ ಅಂತಂದ್ರೆ ನಾನು ನಿಂಜೊತೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡ್ಲಾ?”
ನಾನು ತಲೆಯಾಡಿಸಿರಬೇಕು. ಅವಳು ನನ್ನ ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚತೊಡಗಿದಳು. ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮೈ ತುಂಬಾ ಸಾಬೂನನ್ನು ಸವರಿ ಬುರುಗು ತರಿಸಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ಅವಳು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ತೀಡಿದಳು. ಅದಕ್ಕೆ ತಣ್ಣೀರನ್ನು ಎರಚಿದಳು. ತನ್ನ ಗುಣಧರ್ಮವನ್ನು ಮೆರೆದ ಅದು ನಿಗುರಿ ನಿಂತಿತು. ಕಾಮ ಪ್ರಚೋದನೆಯಿರದಿದ್ದರೂ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗರ ಶಿಶ್ನ ನಿಮಿರಬಲ್ಲದಲ್ಲವೆ? ಅದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರಬಹುದು. ನಿಗುರಿ ಸಣ್ಣ ಬೆಂಡೆಕಾಯಿಯಂತಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಅವಳು ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ತೀಡಿ ನೀವುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ಪೆದ್ದನಂತೆ ನಿಂತಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತಿದ್ದೆ.
ನಂತರ ಗೀತಾ ನನಗೆ ತನ್ನ ಮೈಗೆ ಸೋಪು ಹಚ್ಚುವಂತೆ ಹೇಳಿದಳು. ತನಗೆ ಹೇಗೆ ಬೇಕೋ ಹಾಗೆ ಸೋಪು ಹಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡಳು. ತನ್ನ ಕತ್ತು, ಹೆಗಲು, ಎದೆ, ಬೆನ್ನು, ಕಾಲು, ತೊಡೆ ಹೀಗೆ ತನ್ನ ಇಡೀ ದೇಹವನ್ನು ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳಿಂದ ತೀಡಿಸಿಕೊಂಡಳು. ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯದ ತನ್ನ ಆ ಕಪ್ಪುಗೂದಲಿನ ತಾಣವನ್ನು ಅವಳು ಸೋಪಿನ ನೊರೆಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಉಜ್ಜಿಸಿಕೊಂಡಳು.
ನಡುನಡುವೆ ಅವಳು ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿದಂತೆ ಇಲ್ಲವೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ಅದು ಏಕೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬೆಳ್ಳಗಿನ ತೊಡೆಯೊಂದರ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಪ್ಪುಚುಕ್ಕೆಯನ್ನು ನಾನು ಮೊದಲ ಸಲ ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ. ಅದು ಏನು ಮತ್ತು ಅದು ಅಲ್ಲೇಕಿದೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಯಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಹೊರಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡುಹೋದಾದ ಮೇಲೆ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮೈಯನ್ನು ಟವಲಿನಿಂದ ಒರೆಸಿ ಅದೇ ಟವಲಿನಿಂದ ತನ್ನ ಮೈಯನ್ನೂ ಒರೆಸಿಕೊಂಡಳು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಬಟ್ಟೆ ತೊಡಿಸಲಿಲ್ಲ, ತಾನೂ ತೊಡಲಿಲ್ಲ. ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಒರಗಿ ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದಳು. ತನ್ನ ನಗ್ನ ಮೈಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಸ್ನಾನ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಳು. ನಾನೇನು ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ನಾನು ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಅವಳ ಬೆರಳುಗಳು ನನ್ನ ಶಿಶ್ನದ ನಿಮಿರನ್ನು ತೀಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನ ಮೈಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡಳು.
ನನ್ನ ಕೆಳಗೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಕೊಸರಾಡುತ್ತ ಅದೇನು ಮಾಡಿದ್ದಳೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗೆ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನ ಎದರಲ್ಲೋ ಅರ್ಧ ಸಿಕ್ಕಿದ ಅನುಭವವಾಯಿತು. ಹಾಗೆ ಮೊದಲೆಂದೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಕೊಸರಾಡಿದೆ ಮುಜುಗರದಿಂದ. ಅವಳು ಸುಮ್ಮನಿರುವಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು. ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ನಾನು ಹಾಗೆ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದರೆ ಅವಳು ಕೊಸರಾಡುತ್ತ ಮತ್ತೆ ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿದಂತೆ, ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಮಾಡಹತ್ತಿದ್ದಳು.
ಆಮೇಲೇನಾಯಿತೆಂದು ನನಗೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಎಂದಿಗೂ ಗೀತಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅಂಥ ಸಲಿಗೆಯನ್ನು ತೋರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಧೀಡಿರನೆ ಪರಿವರ್ತನೆ ಏಕಾಯಿತೆಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಅವಳಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಪ್ರಜ್ಞೆಯುಂಟಾಗಿರಬೇಕು. ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪೆಂದು ಅನಿಸಿರಬೇಕು. ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾಳ ಕುಟುಂಬ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ನೆಲೆಸಿತು. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನೆ ಆಸ್ತಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಕುಟುಂಬದ ನಡುವೆ ಕಲಹವೊಂದು ತಲೆದೋರಿ ಎರಡೂ ಮನೆಯವರ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧ ಕೆಟ್ಟುಹೋಗಿತ್ತು. ನಂತರ ಎಂದಿಗೂ ನನಗೆ ಗೀತಾಳ ಭೇಟಿಯಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವಳ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ಅವಳ ತಂದೆ ತಾಯಿಯ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತೂ ಆಡದಂತಾಗಿತ್ತು.
ನಾನು ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವನಾಗಿ, ಬಿ.ಕಾಂ. ಪದವಿಯನ್ನು ಪಡೆದು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ನೆಲೆಸಿದೆ. ಗೀತಾಳೊಂದಿಗಿನ ಆ ಬಾಲ್ಯದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದುಂಟು. ಅವಳಿನ್ನೂ ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಾಳೆಂದು ಕೇಳಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಅವಳು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡ ಕೆಲವು ಫೋಟೋಗಳು ನನ್ನ ಬಳಿಯಿದ್ದವು. ಅವಳು ಚೆಲುವೆಯೆಂದು ನನಗೆ ದೊಡ್ಡವನಾದಂತೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟಲು ಕಣ್ಣುಗಳು, ಉದ್ದನೆಯ ಕೂದಲು, ಮೊಂಡಾದ ಮೂಗು, ತುಂಬಿದ ತುಟಿಗಳು, ನೀಳವೆನ್ನಬಹುದಾದ ಕತ್ತು, ಹದಿನಾರ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಇಪ್ಪತ್ತರ ಯೌವ್ವನವನ್ನು ಹೋಲುವಂಥ ಅವಳ ದುಂಡು ಸ್ತನಗಳು, ಹರವಾದ ನಿತಂಬಗಳು.. ಎಲ್ಲ ಆ ಫೋಟೋಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಕಂಡಿದ್ದವು. ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಗೀತಾ ನನ್ನೆದುರು ಬಿಚ್ಚಿ ನಗ್ನವಾಗಿಸಿದ್ದಾಗ ನಾನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗುನಾಗಿದ್ದು ಎಂಥ ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಗೀತಾ ಈಗಲೂ ಅಂಥ ಚೆಲುವೆಯೇ ಎಂದು ಮನಸ್ಸು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿರಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳಿರಬೇಕು. ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅವಳು ಗುರುತಿಸುವಳೇ? ಅವಳನ್ನು ನಾನು ಗುರುತಿಸಬಲ್ಲೆನೆ? ಅವಳಿಗೆ ಬಾಲ್ಯದ ಆ ಸಂಬಂಧ ನೆನಪಿರುತ್ತದೆಯೆ? ಎಂದೆಲ್ಲ ಅವಳ ನೆನಪು ಬಂದಾಗ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಸುಮಾರು ಒಂದು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಗೀತಾ ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ಕಳು. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೇ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಜೊತೆ ಅವಳ ಗಂಡ, ಇಬ್ಬರು ಹೆಣ್ಣು ಹುಡುಗಿಯರೂ ಇದ್ದರು. ಮೈಸೂರು-ಬೆಂಗಳೂರು ಪ್ರವಾಸ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದರಂತೆ. ನಾವಿಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ತಿಳಿದು, ನಮ್ಮ ವಿಳಾಸವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅವರೆಲ್ಲ ಯಾರೆಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದು, “ಇಲ್ನೋಡು, ಯಾರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.. ಗಿತಕ್ಕ ನೆನಪಿದ್ದಾಳೆಯೇ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ಅವಳು ಗೀತಾ ಎಂದು ಗುರುತಾಗಿದ್ದು. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಆ ಕ್ಷಣ ಹಾಗೆಯೇ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಅವಳಿಗಾಗ ೩೩ ರ ವಯಸ್ಸಿರಬೇಕು. ನನಗೆ ೨೮. ಆದರೆ ಅವಳು ಮಾತ್ರ ೨೪ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದಂತಿದ್ದಳು. ನನಗೆ ಆ ಹಳೆಯ ಸಂಬಂಧ ನೆನಪಾಗಿ ಮಾತೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ಮುಗುಳು ನಕ್ಕಿದ್ದೆನಷ್ಟೇ. ಅವಳೂ ನಕ್ಕಿದ್ದಳು. ಅಂದು ಇಡಿ ದಿನ ನಾನವಳನ್ನು ಕದ್ದು ಕದ್ದು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಒಂದೆರಡು ಸಲ ಅದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತೂ ಆಗಿತ್ತು. ಗೀತಾಳ ಗಂಡ ತಾವೆಲ್ಲ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೊರಡಬೇಕೆಂದು ಸಂಜೆ ಚಹ ಕುಡಿಯುತ್ತ ಸಾರಿದ. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಇದ್ದು ಹೋಗಿ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಬಾಯಿಗೆ ಅದೇನು ಆಗಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಮಾತೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದಳು. ಗೀತಾಳ ಗಂಡ ಮಾತ್ರ ಹಠ ಹಿಡಿದವನಂತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕು ಎಂದಿದ್ದ. ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಯ ಕ್ಲಾಸುಗಳು, ತನ್ನ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಕೆಲಸ, ಹೀಗೆ ಏನೇನೋ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದ. ನನ್ನ ಅಮ್ಮನೂ ಹಠ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆ ಪಕ್ಷ ಗೀತಾಳನ್ನಾದರೂ ಒಂದು ವಾರ ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಬೇಕೆಂದು ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದಳು. ಹೆಂಗಸರ ಹಠದ ಮುಂದೆ ಗಂಡಸರ ಹಠ ಅಷ್ಟು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಗೀತಾಳ ಗಂಡನಿಗೆ ಗೀತಾಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲು ಒಪ್ಪಲೇ ಬೇಕಾಯಿತು. ಆಗ ನನಗಾದ ಸಂತಸ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ.
ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಗೀತಾ ನಾನು ಪರಸ್ಪರ ಸಂಕೋಚ ಮರೆತು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದೆವು. ಅವಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಸುತ್ತಾಡಿಸುವಂತೆ ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ನಾನು ಸಮಯ ಹಾಳುಮಾಡದೇ ಬೇಗ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಜೀನ್ಸ್ ಪ್ಯಾಂಟು ಮತ್ತು ಟೀ ಶರ್ಟ ತೊಟ್ಟು, ಸುಗಂಧವನ್ನು ಸಿಂಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸಿದ್ಧನಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಗೀತಾ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದಲೋ ಎಂಬಂತೆ ತನ್ನ ಹಳೆಯ ಚೂಡಿದಾರೊಂದನ್ನು ಧರಿಸಿ ನನ್ನ ಬೈಕ್ ಹತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಬುಲ್ ಟೆಂಪಲ್ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ಬೇಗನೆ ಬಸವಣ್ಣನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಸಿ ಅಲ್ಲೇ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಉದ್ಯಾನವನದಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಕುಳಿತೆ. ಅದುವರೆಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಂಕೋಚದಿಂದಲೇ ಇದ್ದ ಗೀತಾ ಈಗ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಉತ್ತರಿಸತೊಡಗಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಮದುವೆಯ ಬಗ್ಗೆ, ತನ್ನ ಗಂಡನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಳು. ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚರಿಸಿದಾಗ ನಾನು ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಹಳೆಯ ಗರ್ಲ್‌ಫ್ರೆಂಡ್ ಅದಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದೆ. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ನನ್ನ ಆಪ್ತ ಗೆಳತಿ ಪದ್ಮಿನಿಯ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಹೇಳಿದೆ. ಅವಳು ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಕೇಳಿ ತುಂಬಾ ನಕ್ಕಳು. ನನಗೆ ‘ಕೆಟ್ಟ ಹುಡುಗ’ ಎಂದು ಬಿರುದನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟಳು.
“ಗೀತಾ, ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾಗ ಆಡಿದ್ದ ಆಟಗಳು ನಿನಗೆ ನೆನಪಿವೆಯೇ?” ಎಂದು ನಾನು ಅಳುಕುತ್ತಲೇ ಕೇಳಿದೆ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ತುಂಟತನವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿದಳೋ ಏನೋ, ಅವಳು ಉತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೆಲ ನಿಮೀಷಗಳ ಮೌನದ ನಂತರ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ ಏನೋ ಗಂಭೀರವಾದ ವಿಷಯವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುವವಳಂತೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ, “ನಿನಗೆ ಏನೇನು ನೆನಪಿದೆಯೋ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನನ್ನಿಂದಾದ ತಪ್ಪುಗಳು ನಿನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದ್ದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಅವಗಳನ್ನು ಮರೆತು ಬಿಡು” ಅಂದಳು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಚಿಂತೆಯಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳ ಆ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮರೆಯುವುದು ನನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅವಳ ಕೈಯನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು, “ಆ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮಾಡಿಬಿಡು ಗೀತಾ” ಎಂದೆ. ಅವಳು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸಿಡಿಲು ಬಿದ್ದಂತೆ ಹೆದರಿ ಎದ್ದು ನಿಂತಳು.
ತಾನು ಮರುದಿನವೇ ಊರಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ನಾನು ಮತ್ತೆನನ್ನೂ ಅನ್ನದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಅವಳನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಅವಳೆಲ್ಲಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟು ನಿಲ್ಲುತ್ತಾಳೋ ಎಂದು ಹೆದರಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಮರುದಿನ ನಾನು ಎದ್ದಾಗ ಅವಳು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಟಿಫಿನ್ ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಇಡೀ ದಿನ ಅವಳು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅವಳೆದುರು ಕುಳಿತರೆ ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡಲೂ ಇಲ್ಲ. ನಾನೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಟ್ಟೆ.
ಮರುದಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯ ನಾನು ಆಫೀಸಿನಿಂದ ಬೇಗನೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆ. ಮನೆಗೆ ಬೀಗ ಹಾಕಿತ್ತು. ನನ್ನ ಬಳಿ ಇರುವ ಇನ್ನೊಂದು ಕೀ ಬಳಸಿ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಒಳಗೆ ಬಂದು ಮೊದಲು ಗೀತಾಳ ಸೂಟ್‌ಕೇಸ್ ಮನೆಯಲ್ಲಿದೆಯೋ ನೋಡಿದೆ. ಅವಳು ನನಗೆ ತಿಳಿಸದೇ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟು ಹೋಗಬಹುದೆಂಬ ಭಯ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳು ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಸೂಟ್‌ಕೇಸ್ ಇನ್ನೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇತ್ತು. ಏನು ವಿಷಯವೆಂದು ತಿಳಿಯಲು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದೆ.
“ನಾವಿಬ್ರೂ ಬನಶಂಕರಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೀವಪ್ಪ. ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀವಿ. ಬರೋಕೆ ಇನ್ನೂ ತಡವಾಗುತ್ತೆ”, ಅಂದಳು ಅಮ್ಮ. ಛೆ! ಗೀತಾಳಗೋಸ್ಕರ ಆಫೀಸ್ ಕೆಲಸ ಬೇಗನೆ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದ್ರೆ ಗೀತಾ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇಲ್ವಲ್ಲ, ಅಂತ ಮರುಗುತ್ತ ಟೀವಿ ಹೊತ್ತಿಸಿದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಟೀ ಕುಡಿಯೋಣವೆನಿಸಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಗ್ಯಾಸ್ ಒಲೆ ಹೊತ್ತಿಸಿದೆ. ಕೆಲವು ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಟೀ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತು ಟೀವಿ ಚಾನಲ್‌ಗಳನ್ನು ಬದಲಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ Zee TV ನಲ್ಲಿ “ಮೊಹರಾ” ಚಿತ್ರ ಪ್ರಸಾರವಗುತ್ತಿದುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ನನಗೆ ಅದು ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಚಿತ್ರ. ರವೀನಾ ಟಂಡನ್‌ಳ ಮೈಮಾಟ, ಅವಳ ಆ “ಟಿಪ್ ಟಿಪ್ ಬರಸಾ ಪಾನಿ…” ಹಾಡಿನ ಕುಣಿತ “ಮೊಹರಾ” ದ ಪ್ರಮುಖ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಸಧ್ಯ ಟೈಂಪಾಸ್ ಮಾಡಲು ಒಂದು ಒಳ್ಳೇ ಫಿಲಮ್ ಆದ್ರೂ ಇದೆಯಲ್ಲ, ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ “ಮೊಹರಾ” ನೋಡತೊಡಗಿದೆ. ಬೇರೆ ಚಾನಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಚಲನಚಿತ್ರದ ಮಧ್ಯೆ ಜಾಹೀರಾತುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ, Zee TV ನವರು ಜಾಹೀರಾತುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಚಲನಚಿತ್ರವನ್ನು ತೋರಿಸುವುದು ವಾಡಿಕೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಸುಮಾರು ಒಂದೂವರೆ ಘಂಟೆಯ ಸಮಯದ ನಂತರ ನಾನು ನೋಡಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ಆ “ಟಿಪ್ ಟಿಪ್ ಬರಸಾ ಪಾನಿ…” ಹಾಡು ಶುರುವಾಯಿತು. ಒದ್ದೆ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ ಮೈ ಬಳಕಿಸುತ್ತ ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವ ರವೀನಾಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಮೈ ಬಿಸಿಯೇರತೊಡಗಿತು.
ಹಾಡು ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಟಿವಿ ಆಫ್ ಮಾಡಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡೋಣವೆಂದು ಬಚ್ಚಲ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಬಟ್ಟೆ ಕಳಚಿ ಶವರ್ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತೆ. ನನ್ನ ಬೆತ್ತಲೆ ಮೈಮೇಲೆ ನೀರು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ತಾವೇ ತಾವಾಗಿ ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ತೊನೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಸವರಿದವು. ಆ… ಗೀತಾ. ಅವಳದೇ ನೆನಪು, ಅವಳದೇ ಆಸೆ, ಅವಳದೇ ಚಿತ್ರಗಳು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿ ನಿಂತಿದ್ದವು. ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಹಾಗೆ ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಸ್ಪರ್ಷಿಸುತ್ತ ಶವರ್ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತಿದ್ದೆನೋ, ಯಾರೋ ಡೋರ್ ಬೆಲ್ ಒತ್ತುತ್ತಿರುವುದು ನನಗೆ ಕೇಳಿಸಿರಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಶವರ್ ಆಫ್ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಡೋರ್ ಬೆಲ್ ಕೇಳಿಸಿತು. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಹೊರಗೆ ಮಳೆ ಸದ್ದು! ಮಳೆ ಬೇರೆ ಬರ್ತಾ ಇದೆ? ಬೇಗ ಮೈ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು, ಪಾಜಾಮ ಮತ್ತು ಟೀ-ಶರ್ಟ್ ಸಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದೆ. ಗೀತಾ! ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಶಾಪಿಂಗ್ ಬ್ಯಾಗುಗಳು. ಅವಳ ಮೈಯೆಲ್ಲ ತೋಯ್ದು ಒದ್ದೆಯಾಗಿ ಅವಳು ತೊಟ್ಟಿದ ಆ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಚೂಡಿದಾರ್ ಅವಳ ದೇಹಕ್ಕೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿತ್ತು. City bustopನಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಐದು ನಿಮಿಷದ ನಡಿಗೆ. ಪಾಪ ಗೀತಾ ಅಲ್ಲಿಂದ ಅಂಥ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನಡಿದುಕೊಂಡೇ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ನೋಡುತ್ತ ನಿಂತ ನನ್ನನ್ನು ತಳ್ಳಿಕೊಂಡೇ ಗೀತಾ ಒಳಗೆ ಬಂದಳು. ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಅಮ್ಮ ಕಾಣಲೇ ಇಲ್ಲ.
“ಆಂಟಿ ಇನ್ನೂ ಲೇಟಾಗಿ ಬರ್ತಾರಂತೆ…” ತನಗೆ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನನಗೆ ಕೇಳಿಸುವಂತೆ ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದಳು ಗೀತಾ. ಅಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಗೀತಾ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದು ಬಂದಿದ್ದಳು. ನಾನು ಅರೆ ಉದ್ರೇಕಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಏನಾಗಲಿದೆಯೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಬೇರೆಡೆ ಹೊರಳಿಸಲೋ ಎಂಬಂತೆ ಮತ್ತೆ ಟೀವಿ ಆನ್ ಮಾಡಿ ಅದರ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತೆ. ಟೀವಿಯಲ್ಲಿ ಅದೇನು ಬರುತ್ತಿತ್ತೋ ನಾನೇನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆನೋ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಗೀತಾಳ ಬಳಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಇತ್ತು. ಸುಮಾರು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾ ಹೊರಗೆ ಬಂದಳು. ಹಾಲಿನಲ್ಲಿ ಟೀವಿ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದ ನನ್ನ ಎದುರಿಗೇ ನಡೆದು ಬಂದ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ನನ್ನ ಎದೆ ಬಡೆದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು. ಅವಳೀಗ ಒಂದು ತಿಳಿ ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ನೈಟಿ ಧರಿಸಿದ್ದಳು. ಇದುವರೆಗೂ ಅವಳು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಂಥ ನೈಟಿಯನ್ನು ತೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ತುಂಬಾ ತೆಳುವಾಗಿತ್ತು. ಅದರೊಳಗಿನ ಅವಳ ದೇಹವನ್ನು ನೋಡುವಾಸೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬಲವಾಗತೊಡಗಿತು. ಟೀವಿ ಬಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ ಗೀತಾ ನನಗೆ ಬೆನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ವಿಶಾಲವಾದ ನಿತಂಬಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಕೆಣಕುತ್ತಿದ್ದವು.
ನಾನು ಎದ್ದು ನಿಂತೆ. ಅವಳು ಇನ್ನೂ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಸರಿಸುತ್ತ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಳು. ನಾನು ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಟ್ಟೆ. ಅವಳು ಕದಲಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಟ್ಟೆ. ಮತ್ತೊಂದು, ಇನ್ನೊಂದು… ನಾನೀಗ ಸರಿಯಾಗಿ ಅವಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದಡಿ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಒಂದೇ ಚಲನದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಹಿಡಿದೆಳೆದು, ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಿ ಅವಳನ್ನು ಮುದ್ದಾಡಲೇ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಗೀತಾ ತಿರುಗಿದಳು. ತಿರುಗುತ್ತಲೇ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಅವಳ ಹೆಣ್ಮನಸ್ಸು ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ಹೆದರಿರಬೇಕು. ಅವಳ ಕಾಲುಗಳು ನಡುಗಿರಬೇಕು. ಗೀತಾ ಆಯ ತಪ್ಪಿದವಳಂತೆ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ವಾಲುತ್ತಲೇ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಸರಿಯಾಗಿ ಅವಳ ನಡುವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅವಳು ಬೀಳದಂತೆ ತಡೆದವು. ಗೀತಾಳ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪುಸ್ತಕ ರಪ್ಪನೆ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಏನಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂದು ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯುವ ಮೊದಲೇ ಅವಳು ನನ್ನ ಬಾಹುಗಳ ಸೆರೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ತುಟಿಗಳು ಅವಳ ಕತ್ತನ್ನು ಚುಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಅವಳ ಮೈತುಂಬ ಹರಿದಾಡತೊಡಗಿದ್ದವು.
ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕಿಸುವ ನಗ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತ ನಾನು ಮಂಚದ ಹತ್ತಿರ ಕೋಹಿನೂರ್ ಕಾಂಡಮ್‌ನ್ನು ಅದರ ಪ್ಯಾಕೇಟ್‌ನಿಂದ ಬಿಡಿಸುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಗೀತಾಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಶಾಂತ ಮಂದಹಾಸವೊಂದಿತ್ತು.
“ಹಂ…” ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಳು ಗೀತಾ. “ಅದೊಂದು ಹುಚ್ಚು ವಯಸ್ಸು. ನೀನು ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗನಾಗಿದ್ರೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅದನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ನೋವಾಗುತ್ತೆ.” ಅವಳ ಬಲಗೈ ಅವಳ ನುಣುಪಾದ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ತ್ರಿಕೋನಾಕಾರದಲ್ಲಿ ಹರಡಿದ್ದ ಅವಳ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲ ರಾಶಿಯ ಮೇಲೆ ನೆಲೆಸಿತ್ತು. ನಾನು ಅದನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. “ನೀನು ಮೊನ್ನೆ ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಬಯಸಿದಾಗ ನಾನು ತುಂಬಾ ಯೋಚಿಸಿದೆ. ನೀನು ನನ್ನ ಮೊದಲ ಪ್ರೇಮಿ. ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವ ಹಕ್ಕು ನಿನಗಿದೆ ಅನಿಸಿತು.” ಗೀತಾ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳೀಗ ನನ್ನ ದಪ್ಪಾದ ಶಿಶ್ನದ ಮೇಲೆ ನಾನು ತಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಂಡಮ್‌ನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವು. “ಆದ್ರೆ ನಾನೊಂದು ಮದುವೆಯಾದ ಹೆಣ್ಣು. ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ದೇಹವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋದಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ, ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ದ್ರೋಹ ಬಗೆದಂತೆ.” ನನಗೆ ಅವಳ ಸಂಕಟ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕಾಮ-ಪ್ರೇಮಗಳ ಎದುರು ಧರ್ಮ, ನೀತಿಗಳು ಕುಸಿದಿರುವುದು ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಇದೇ ಮೊದಲೇನಲ್ಲ. ರಬ್ಬರ್ ತೊಡಿಸಿದ ನನ್ನ ಪ್ರಬುದ್ಧ ಗಾತ್ರದ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ತೂಗಿಸುತ್ತ ನಾನು ಮಂಚವನ್ನೇರಿ, ಅವಳ ಎಡಬಲಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಕೈಯೂರಿ ಅಣಿಯಾದೆ. “ಆದ್ರೂ ಇಂದು ಸಂದರ್ಭ ಒದಗಿ ಬಂದಾಗ ನಾನೇ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಓಡಿ ಬಂದೆ. ನೀನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಇದ್ದುದು ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಏನೋ ನೆಪ ಹೇಳಿ ಆಂಟಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಆದ್ರೆ ನೆನ್ನೆದುರು ಬೆತ್ತಲಾಗೋದು ಹೇಗೆಂದು ಮಾತ್ರ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.”
ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಯಾವ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಗೀತಾ ನನ್ನ ಮುತ್ತುಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತಾಗಿದ್ದಳು. ತಡ ಮಾಡದೇ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ಅವಳ ನೈಟಿಯನ್ನು ಸಡಲಿಸಿ ಅವಳ ಪಾದಗಳ ಬಳಿ ತಳ್ಳಿದ್ದವು. ಬ್ರಾ-ಪ್ಯಾಂಟಿಗಳನ್ನು ತೊಟ್ಟಿರದ ಗೀತಾಳ ದೇಹ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನನ್ನ ಸೇವೆಗೆ ಅಣಿಯಾಗಿತ್ತು. ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಯೇ ನೆಲಕ್ಕುರುಳಿದ ನಾವು, ಪರಸ್ಪರ ಮುತ್ತಿಡುತ್ತ, ಮುದ್ದಾಡುತ್ತ ಸುಖಿಸಿದ್ದೆವು. ನನ್ನ ಸೆಟೆದ ಲಿಂಗವನ್ನು ಬಲು ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು, ತೀಡಿ, ತನ್ನ ಬಾಯಿಯೊಳಕ್ಕೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಗೀತಾ ನನಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ನರಳುತ್ತ ಅದರ ರಸವನ್ನು ಹೀರಿದ್ದಳು.
ಅವಳ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಖಲಿಸಿ ಸುಖದಿಂದ ತತ್ತರಿಸಿದ್ದ ನನಗೆ ಗೀತಾ ತನ್ನ ಒದ್ದೆ ಯೋನಿಯನ್ನು ಉಣಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಉದ್ರೇಕಿಸಿದ್ದಳು. ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಅಲ್ಲಿಂದ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಗೆ ತಂದಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಅವಳನ್ನು ಮಲಗಿಸಿ ನನ್ನ ಸೂಟ್‌ಕೇಸ್ ಒಂದರಿಂದ ಕೋಹಿನೂರನ್ನು ಹುಡುಕಿ ತೆಗೆದಿದ್ದೆ.
“ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಪ್ರೇಮಿ ಅಷ್ಟೇನೂ ಮುಗ್ಧನಲ್ಲ ಎಂದಾಯ್ತು”. ಗೀತಾ ನಕ್ಕಿದ್ದಳು.
ಈಗ ಅವಳ ಬೆತ್ತಲೆ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಅವಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ಸಿದ್ಧಾನಾಗಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಗೀತಾ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು. ಅದುವರೆಗೂ ಅವಳ ತೊಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆಯೇ ಇದ್ದ ಅವಳ ಬಲಗೈ ಈಗ ಸರಿದು ನನ್ನ ಬೆನ್ನ ಮೇಲಿದ್ದ ಅವಳ ಎಡಗೈಯನ್ನು ಸೇರಿತು. “ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆಗೆದಾಯ್ತು… ಇನ್ನೇಕೆ ತಡ?” ಎಂದಳು ಗೀತಾ.
ನಾನು ಚಲಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅವಳ ಯೋನಿಮುಖಕ್ಕೆ ತಂದು ದೇಹವನ್ನು ಅವಳ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿದೆ. ಅವಳ ಮುದ್ದಾದ ಆ ಯೋನಿಗೆ ನನ್ನ ದೊಡ್ಡ ಗಾತ್ರದ ಶಿಶ್ನ ಜೋಡಿಯೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ ಅದು ಅವಳೊಳಗೆ ಸೇರಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಗೀತಾ ಇನ್ನೂ ಕುಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಯೇ ಮಲಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಗಲಿಸಿ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನದ ತಲೆಯನ್ನು ಅವಳ ಸೀಳಿಗೆ ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿ ತಳ್ಳಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ. ಅವಳ ಯೋನಿಗೂ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನಕ್ಕೂ ಅದೆಂಥ ಸಂಬಂಧವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನನ್ನ ಶಿಶ್ನ ಸಲೀಸಾಗಿ ಅವಳ ಆಳಕ್ಕೆ ನುಗ್ಗಿತ್ತು.
ಥಟ್ಟನೆ ಕಣ್ಣು ತೆಗೆದ ಗೀತಾ ನೇರವಾಗಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ನೋಡಿದಳು. ಅದೊಂದು ಘಳಿಗೆ ಅವಳ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಉಸಿರಾಟವೇ ನಿಂತು ಹೋದಂತಿತ್ತು. “ಅದೇ ರುಚಿ… ಅದೇ ಸ್ಪರ್ಷ… ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ” ಅಂದಳು ಗೀತಾ. ನನ್ನ ಗಂಟಲಲ್ಲಿ ಸುಖದ ನರಳೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಮಾತು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಮೆಲ್ಲಗೆ ನನ್ನ ಸೊಂಟ ಕದಲಿತು ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಅವಳ ಯೋನಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆಳೆಯುತ್ತ… ನಾನಿನ್ನು ಅರ್ಧ ಹೊರಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ, ಗೀತಾಳ ಕೈಗಳು ನನ್ನ ಪಿರ್ರೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ನನ್ನನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡವು. ಸುಖದಿಂದ ಜಿನುಗುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳನ್ನು ಉಜ್ಜುತ್ತ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನ ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿತ್ತು.
ಅವಳು ಎರಡು ಮಕ್ಕಳ ತಾಯಿ ಎಂದು ನಂಬುವುದೇ ಕಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಅವಳ ಕೌಶಲ್ಯವೋ ಅಥವ ಅವಳ ಯೋನಿಯ ಕಡಿಮೆಯಾಗದ ಬಿಗಿತವೋ… ನನಗೆ ಒಬ್ಬ ಕನ್ಯೆಯನ್ನು ಸಂಭೋಗಿಸುತ್ತಿರುವ ಅನುಭವ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಭಂಗಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸದೇ ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷ ಸಂಭೋಗಿಸಿದೆವು. ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನದಿಂದ ರಸ ಚಿಮ್ಮಿ ಅವಳ ಒಡಲನ್ನು ಸೀರಿದಾಗ ನಾನು ಅವಳ ಹೆಸರನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೂಗಿ ಅವಳ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಸಿದು ಮಲಗಿದೆ.
ಅದಾದ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆಯ ನಂತರ ಅಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತುರಿಗಿದಾಗ ಗೀತಾ ನಾನು ಟೀವಿ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದೆವು. ಗೀತಾ ಮತ್ತೊಂದು ಚೋಡಿದಾರ್ ತೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ನಾನು ನೀಟಾಗಿ ಜೀನ್ಸ್ ಪ್ಯಾಂಟು ಮತ್ತು ಟೀ-ಶರ್ಟನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅಮ್ಮ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಮಾತನಾಡಿದ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಯೋಜನೆಯಂತೆ ನಾನು ಗೀತಾಳನ್ನು ಸುತ್ತಾಡಿಸಲು ಹೊರಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಅದೊಂದು ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯಲಾರದ ಸಂಜೆ. ಗೀತಾಳೊಂದಿಗೆ ಹರಟುತ್ತ, ಯಾರೂ ಹತ್ತಿರವಿಲ್ಲದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮೈ ಮುಟ್ಟುತ್ತ, ಅವಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಡುತ್ತ, ತುಂಟ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡುತ್ತ ಅವಳನ್ನು ಲಾಲ್‌ಬಾಗ್ ಸುತ್ತಿಸಿದೆ. ಅಂದಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಒಂದು ವಾರಕ್ಕೆ ಗೀತಾ ಊರಿಗೆ ಹೊರಡಲು ಸಜ್ಜಾದಳು.
ಅವಳನ್ನು ಟ್ರೇನಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಸಿ ಹೊರಗಿನಿಂದಲೇ ಅವಳನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು, “ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟಾಯಿತು?” ಅಂದೆ. ಅವಳು ನಕ್ಕು, “ನಾನೇನೂ ಎಣಿಸಲಿಲ್ಲ” ಅಂದಳು. ಎರಡು ನಿಮಿಷಗಳ ಮೌನದ ನಂತರ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲೊಂದು ತುಂಟ ಭಾವವಿತ್ತು. “ಹನ್ನೆರಡು?” ಎಂದಳು. “Yes, 12, ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಆಗಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಿನಗೆ ಆಲಸ್ಯ ಜಾಸ್ತಿ” ಎಂದೆ. “ಒಂದೇ ವಾರದಲ್ಲಿ ಹನ್ನೆರಡು ಬಾರಿ… ” ಮುಂದಿನ ಮಾತು ಯಾರಿಗೂ ಕೇಳಿಸದಂತೆ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಸರಿದು ಪಿಸಿಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಳು, “ನನ್ನ ಗಂಡನೊಂದಿಗೇ ನಾನು ಮಾಡಿಲ್ಲ. ನೀನು lucky”, ಎನ್ನುತ್ತ ನಕ್ಕಳು. ನಾನೂ ನಕ್ಕೆ. “ಮತ್ತ್ಯಾವಾಗ ಬರೋದು?” ಎಂದೆ ನಾನು. ಗೀತಾ ನನ್ನನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತ ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ತಡೆದು ಹೇಳಿದಳು. “ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಾನು ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೂ ಗೀತಾ ನಿನಗೆ ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋದಿಲ್ಲ”. ಅವಳ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಠುರತೆಯಿದ್ದರೂ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಿತ್ತು. ನಾನು ಮುಗುಳು ನಕ್ಕು ಅವಳ ಕೈಯನ್ನು ಸ್ನೇಹಪೂರಕವಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಒತ್ತಿ, “ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ, ಗೀತಾ” ಎಂದೆ.
