ಆ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ನನ್ನ ಮೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ರಕ್ತವೆಲ್ಲವೂ ಮುಖದತ್ತ ನುಗ್ಗಿದಂತಾಯಿತು. ನಾನು ಮೊಗವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಿ, ‘ಆಯಿತು’ ಎನ್ನುತ್ತಾ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದೆ ಕೋಲೆ ಬಸವನಂತೆ. ಆನಂತರ ಆ ರಸ್ತೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ನಡೆಯುತ್ತಾ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಲಾಡ್ಜನ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ನಿಂತೆವು. ಮೊದಲೇ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡಂತೆ ನಾವು ಆ ಲಾಡ್ಜನಲ್ಲಿ, ರಾತ್ರಿಯ ಟ್ರೈನ್‌ಗೆ ಮಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಉಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ರೂಂ ಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಿ ಡಬ್ಬಲ್ ರೂಮೊಂದನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡೆವು.
ರೂಮಿಗೆ ಹೋದ ತಕ್ಷಣವೇ ಆಂಟಿ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ರೂಮಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಎಸೆದು ಅದರ ಸನಿಹದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಉರುಳಿಕೊಂಡರು. ನಾನೂ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಎರಡು ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನೂ ಮೇಜಿನ ಮೇಲಿರಿಸಿ ಮೇಜಿನ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಸ್ಟೂಲಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಕಾಲನ್ನು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಚಾಚಿದೆ. ಮುಖದಿಂದ ಮೈಯಿಂದ ಬೆವರು ಕಿತ್ತು ಹರಿಯತೊಡಗಿತು. ನಾನೆದ್ದು ಫ್ಯಾನನ್ನು ಆನ್ ಮಾಡಿ ಬಂದು ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆ.
ಆಂಟಿ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಚಾಚಿ ಕೈಗಳನ್ನು ಎದೆಯ ಮೇಲಿರಿಸಿ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿದ್ದರು. ಫ್ಯಾನಿನ ಗಾಳಿಗೆ ಅವರ ಮುಂಗುರುಳು ಮುಖದ ತುಂಬಾ ಲಾಸ್ಯವಾಡತೊಡಗಿತ್ತ್ತು. ಉಸಿರಾಟದಿಂದಾಗಿ ಅವರೆದೆಯು ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ಏರಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಎದೆಯ ಮೇಲಿನ ಸೆರಗು ಗಾಳಿಗೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಸರಿದಾಡುತ್ತಿತ್ತು.
ಆಂಟಿ ತೆಳ್ಳಗಿದ್ದರೂ ಮೈಕೈತುಂಬಿಕೊಂಡು ನೋಡಲು ಒಳ್ಳೆ ರಸಪುರಿ ಮಾವಿನಹಣ್ಣಿನಂತೆ ಅವರು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಎದುರಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಚೆಂದುಳ್ಳಿ ಹೆಣ್ಣು ಕೈಗೆಟುಕುವಂತೆ ಇರುವಾಗ ಯಾರು ತಾನೇ ಸಂಯಮದಿಂದ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯ? ಆದರೆ ನಾನಿದ್ದೆ! ಇರಲೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು.
ಯಾಕೆಂದರೆ ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವ ಹೆಣ್ಣನ್ನೂ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸುಲುಭವಲ್ಲವಂತೆ. ಆಕೆಯ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅರಿತವರಾರೂ ಈ ಜಗದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ‘ನಾನು ಆಕೆಯ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರಿತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಹೇಳಿದರೆ ಆತ ಇನ್ಯಾರೂ ಅಲ್ಲ; ಹುಚ್ಚ!’ ಹಾಗೆಂದು ಓರ್ವ ದಾರ್ಶನಿಕ ಮಹಾಶಯ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಹೇಗೆ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಾಳೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದೇ ಕಷ್ಟ ಎಂಬುದು ಅವರ ಸಹಚರ್ಯದಿಂದ ನನಗೆ ಎಂದೋ ಅರಿವಾಗಿತ್ತು.
ವಸ್ತುಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿರುವಾಗ ಆಂಟಿಯ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ನಡೆಯುವುದೇ? ಇಲ್ಲ! ಅಂತಹ ಮನಸ್ಸು ನನ್ನಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದೂ ಅಲ್ಲದೇ ನನ್ನ ಕಾಮನೆಗಳನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸಿ ಅವರನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ನನಗೆ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಸದಾ ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿರಬೇಕು. ಅದುವೇ ನಾನು ಸದಾ ಬಯಸೋದು. ಅಂದ ಮೇಲೆ ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನ ಇಚ್ಚೆಯಂತೆ ನಡೆಯುವುದು ನನ್ನ ಧರ್ಮ ಎಂದು ನಾನು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ.
ನಾನು ಹೀಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ನಾವಿದ್ದ ರೂಮಿನ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದವರು ಬೇಕೆಂದೇ ನಮ್ಮ ರೂಮಿನ ಮುಂದಿನಿಂದ ಓಡಾಡುತ್ತಿರುವುದು ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಹಾಗೆ ತಿರುಗಾಡುವಾಗ ಅವರ ನೋಟ ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿದ್ದ ಆಂಟಿಯ ಮೇಲಿದ್ದುದು ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಇತರರ ಕಣ್ಣು ಆಂಟಿಯ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವುದು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ರೂಮಿನ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಹಾಕಿ ಬಂದೆ.
ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನೇ ಅವರ ಮೇಲಿನಿಂದ ತಿರುಗಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಿರುವಾಗ ಇತರರು ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತಾರೆಯೇ? ಇದಾವುದರ ಪರಿವೆಯಿಲ್ಲದೇ ಆಂಟಿ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಮಲಗಿದ್ದರಾ ಇಲ್ಲ ಮಲಗಿದಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತಿದ್ದರಾ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ನಾನು ಪ್ರಯತ್ನಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಅವರ ಮೇಲಿನಿಂದ ಕಣ್ಣನ್ನು ಕಿತ್ತು ಬೇರೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೋ ಸ್ಟೂಲಿನ ಮೇಲೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿರಲು ಬೇಸರವಾಗಿ ನಾನೆದ್ದು ಅವರ ಸನಿಹವೇ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತೆ. ಅದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವರೂ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದು ನನ್ನತ್ತ ನೋಡಿದರು. ಕಿರುನಗೆಯೊಂದು ಅವರ ತುಟಿಗಳಂಚಿನಲ್ಲಿ ಸುಳಿದು ಮಾಯವಾಯಿತು. ಅವರು ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ತಮ್ಮ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿಕೊಂಡರು.
ಅನಂತರ ಹಾಗೆಯೇ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡರು. ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳ ನಂತರದ ಅವರ ಆ ಸುಕೋಮಲ ಎದೆಯ ಸ್ಪರ್ಷ ನನಗಾಯಿತು. ನಾನು ಪುಳಕಿತನಾದೆ. ನನ್ನಂತರಾಳದಿಂದ ಆಸೆಗಳ ಚಿಲುಮೆ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿಯತೊಡಗಿದವು.
ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಆಂಟಿಯ ಕೈಯಡಿಯಲ್ಲಿ ಭದ್ರವಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಅವರ ಸೆರಗಿನ ಒಳಗೆ ಕೈಹಾಕಿ ಎದೆಯ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ ಮೆಲ್ಲನೆ ಸವರಿದೆ. ಆಂಟಿ ಮುಚ್ಚಿದ್ದ ಕಣ್ಣನ್ನು ತೆರೆದು ಓರೆನೋಟವೊಂದನ್ನು ಬೀರಿದರು. ಆ ನೋಟ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿತ್ತು. ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕೆಣಕುವಂತಿತ್ತು. ಹೃದಯದ ಆಸೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಪುಟಿದೆಬ್ಬಿಸುವಂತಿತ್ತು.
ನಾನು ಸೆರಗಿನಡಿಯಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟ ಬಂದಂತೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಹೊರತೆಗೆದು ಇನ್ನಷ್ಟು ಮುಂದುವರಿದು ರವಿಕೆಯ ಕೆಳಗಿನಿಂದ ತೂರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದೆ. ಆದರದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಆಂಟಿ ಕೆಳಗಿನ ಎರಡು ಹುಕ್ಸ್‌ಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಕೊಟ್ಟರು. ಈಗ ಕೈ ಸಲೀಸಾಗಿ ಒಳ ನುಗ್ಗಿತು. ನನ್ನ ಕೈಗಳಿಗೆ ಈಗ ಅವರ ಕೋಮಲವಾದ, ನುಣುಪಾದ, ದೃಢವಾದ ಮೊಲೆಗಳು ತಾಗಿದವು. ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಬಟ್ಟಲಿನಂತೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅವರ ಪುಟ್ಟದಾದ ಒಂದು ಮೊಲೆಯನ್ನು ನನ್ನ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಿದೆ. ಆ ದೃಢವಾದ ಮೊಲೆಗಳ ಸ್ಪರ್ಷದಿಂದ ನನ್ನ ಸೊಂಟದ ಭಾಗದಲ್ಲೂ ಸಂಚಲನೆಯುಂಟಾಯಿತು. ಹೃದಯದ ಬಡಿತ ತೀವ್ರವಾಯಿತು.
ನಾನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಆಂಟಿಯ ಎಡ ಮೊಲೆಯನ್ನು ಮೆದುವಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಹಿಸುಕಿದಾಗ ಆಂಟಿ ಮೆಲ್ಲನೆ ನರಳಿದರು. ಆ ಮೊಲೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ನುಣುಪಾಗಿದೆಯೆಂದರೆ ಅದರ ಮೇಲಿನಿಂದ ಕೈತೆಗೆಯಲು ಮನಸೇ ಬರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಅಂಗೈನಿಂದ ಮೊಲೆಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಒತ್ತಿದೆ. ಆಂಟಿ ಸಿಹಿಯಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಮುಲುಗಿದರು. ಅನಂತರ ಅವರು ನನ್ನ ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಬಲ ಮೊಳೆಯ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿ ತಮ್ಮ ಕೈನಿಂದ ಮೊಲೆಯ ಮೇಲಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಒತ್ತಿದರು.
ಈಗ ನನ್ನೆರಡೂ ಕೈಗಳಿಗೆ ಕೆಲಸ ದೊರೆತವು. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದು ಅವರಿಗೂ ಇಷ್ಟವೆಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ನಾನು ಒಮ್ಮೆ ಎಡ ಮೊಲೆಯನ್ನೂ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಬಲ ಮೊಲೆಯನ್ನೂ ಒತ್ತುತ್ತಾ ಇದ್ದಂತೆ ಅವರು ಸುಖದಿಂದ ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಿ ಮುಲುಗತೊಡಗಿದರು. ನಾನು ಅವರ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಾ ಒತ್ತುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದೆ. ಹಾಗೆ ಒತ್ತಿ ಒತ್ತಿ ನನ್ನ ಕೈಗಳು ನೋಯತೊಡಗಿದವು. ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಗಳೆರಡನ್ನೂ ಮೊಲೆಯ ಮೇಲಿನಿಂದ ತೆಗೆದೆ.
ಆದರೆ ಹಾಗೆಯೇ ಬಲಗೈಯನ್ನು ಅವರ ಮಟ್ಟಸವಾದ ತೆಳುಹೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಸವರಿತ್ತಾ ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆಯ ಬಳಿಗೆ ತಂದೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೊಗಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಸೀರೆ ಅಡ್ಡ ಬಂದಿತ್ತು. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣುತೆರೆದು ನೋಡಿದ ಆಂಟಿ ನನ್ನ ತೊಡೆಗಳು ಸೇರುವ ಭಾಗದ ಆ ಉಬ್ಬಿದ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಬಲಕೈಯಿಂದ ತಡಕಾಡಿದರು. ಅವರ ಕೈ ಅಲ್ಲಿ ತಡಕಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನಗೊಂದು ತೆರನಾದ ನಾಚಿಕೆ ಆವರಿಸಿತಾದರೂ ಅವರ ತಡಕಾಟವು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಿತವಾಯಿತು. ಅವರಿಗೇನು ಬೇಕೆಂಬುದು ಆಗಲೇ ನನಗರಿವಾಗಿತ್ತು.
‘ಡಾಕ್ಟರ್ ಹೇಳಿದ್ದು ಹಾಲು ಅನ್ನ, ರೋಗಿ ಬಯಸಿದ್ದೂ ಹಾಲು ಅನ್ನ’ ಎಂಬಂತೆ ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಕಾದಿದ್ದ ನಾನು ನನ್ನ ಪ್ಯಾಂಟಿನ ಜಿಪ್ಪನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿದೆ. ಒಳಗಿದ್ದ ಒತ್ತಡ ಕೊಂಚ ಕಡಿಮೆಯಾದಂತಾಯಿತು. ನಾನು ಒಳಗಿದ್ದ ಪ್ಯಾಂಟಿಯನ್ನು ಸರಿಸಿ ಹೊರಬರಲು ಕಾತುರದಿಂದಿದ್ದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ತೆಗೆದು ಹೊರಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟೆ. ಹೊರಗಿನ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಅದು ಒಮ್ಮೆ ತೊನೆದಾಡಿತು.
ಹೊರಗೆ ಬಂದು ವಿಜೃಂಭಿಸಿ ನಿಂತ ನನ್ನ ಪುರುಷಸಿಂಹವನ್ನು ಕಂಡ ಆಂಟಿ ಅದನ್ನು ತಮ್ಮ ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಎದ್ದು ಕುಳಿತರು. ಅವರ ಆಸೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ನೆಟ್ಟಿದ್ದವು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಕೋಮಲವಾದ ಕೈಯಿಂದ ಅದರ ತೊಗಲನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಕೆಳಕ್ಕೂ, ಮೇಲಕ್ಕೂ ಸರಿಸಿದರು. ಅವರ ಆ ತುಂಟಾಟಕ್ಕೆ ಶಿಶ್ನ ಇನ್ನಷ್ಟು ಬಿರುಸಾಯಿತು. ಅದರ ತುದಿ ಕೆಂಪಗಾಗಿ ಹೊಳೆಯ ತೊಡಗಿತು.
ಆಂಟಿ ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಅದನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ, ‘ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿಯುವಾಗ ಕಪ್ಪಗಿದ್ದುದು ಈಗ ಎಷ್ಟು ಕೆಂಪಾಗಿದೆ ನೋಡು!’ ಎಂದರು ವಿಸ್ಮಯದಿಂದ. ಅನಂತರ ಶಿಶ್ನದ ಕೊರಳನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಸವರಿದರು. ಶಿಶ್ನದ ತುತ್ತತುದಿಯನ್ನೂ ಸವರಿದರು. ಹಾಗೆ ಸವರುತ್ತಾ ತುದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸೀಳಿನ ಬಳಿ ಬಂದ ಕೈಗೆ ಅಂಟಂಟಾದ ದ್ರವವು ತಾಗಿತು.
ಅವರು ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ, ಏನೋ ಬರುತ್ತಾ ಇದೆ ನೋಡು ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಶಿಶ್ನದ ತುದಿಯನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಒತ್ತಿದರು.
ಆಗ ಅದರ ಸೀಳಿನ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ದ್ರವವು ಸಂಗ್ರಹವಾಯಿತು. ಅದನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಒರೆಸಿದ ಆಂಟಿ ಬಾಗಿ ಅದನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಚುಂಬಿಸಿದರು. ಅನಂತರ ಅವರೆದ್ದು ಸೀರೆಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಹಾಕಿದರು. ಅವರು ರವಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಾನವರನ್ನು ತಡೆದು, ‘ನಾನೇ ಬಿಚ್ಚುತ್ತೇನೆ’ ಎಂದು ಆಸೆಯಿಂದ ಕೇಳಿದೆ. ಅವರು ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಕಣ್ಣನ್ನು ನೆಟ್ಟು, ಅರಳಿದ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸಿದರು.
ನಾನು ಹರ್ಷಿತನಾಗಿ ಅವರ ಬ್ಲೌಸಿನ ಹುಕ್ಸ್‌ಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿದೆ. ಆಗ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಬೆವರಿನ ವಾಸನೆ ನನ್ನ ಮೂಗಿಗೆ ಬಡಿಯಿತು. ಯಾಕೋ ಆ ಬೆವರಿನ ವಾಸನೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಪ್ರಿಯವೆನಿಸಿತು. ಅವರ ಕಂಕುಳಲ್ಲಿ ಮುಖವನ್ನಿಟ್ಟು ಆ ವಾಸನೆಯನ್ನು ಆಘ್ರಾಣಿಸಬೇಕೆನಿಸಿತು.
ನಾನು ಆಂಟಿಯ ಬ್ಲೌಸನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿದೆ. ಈಗ ಅವರ ಎದೆಯ ಮೇಲಿದ್ದುದು ಕಪ್ಪನೆಯ ಆಕರ್ಷಕವಾದ ಬ್ರಾ. ಅದರ ಹುಕ್ಕನ್ನು ಬಿಡಿಸಲು ನಾನು ಅವರ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಸರಿದೆ. ಆಗ ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಎಳೆದು ಮೊಲೆಗಳ ನಡುವಿದ್ದ ಹುಕ್ಕನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು.
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ನಾಯಕಿಯರು ಬೆನ್ನಹಿಂದೆ ಕೈಹಾಕಿ ಹುಕ್ಕನ್ನು ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದ ನನಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಬ್ರಾದ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಹುಕ್ ಇರುವುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಿಂದಿನ ಸಲ ಆಂಟಿಯೇ ಬ್ರಾ ಬಿಚ್ಚಿದ್ದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯದೇ ಹೋಗಿತ್ತು.
ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಬ್ರಾ ಮತ್ತು ರವಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚುವ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕಿದ್ದೆ. ಆ ಕೆಲಸ ನನಗೆ ಅತ್ಯಂತ ರೋಮಾಂಚಕಾರಿಯೂ, ಚೇತೋಹಾರಿಯೂ ಆಗಿತ್ತು. ಜಗತ್ತನ್ನೇ ಗೆದ್ದಂತಹಾ ಸಂಭ್ರಮ ಅಂದು ನನ್ನದಾಗಿತ್ತು. ಕೆಲವರು ಗಿನ್ನಿಸ್ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಹಲವಾರು ಸಾಹಸಗಳಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಆ ಸಾಹಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದಾಗ ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟು ಸಂತಸವಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ತಿಳಿಯದು. ನನಗಂತೂ, ನಾನು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸ ಅಪ್ರತಿಮ ಕೆಲಸವೆನಿಸಿತ್ತು. ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನನ್ನ ಮುದ್ದಿನ ಆಂಟಿಯ ಬ್ಲೌಸ್ ಮತ್ತು ಬ್ರಾವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿದೆನಲ್ಲಾ ಎಂಬ ಸಂಭ್ರಮ ನನ್ನದಾಯಿತು. ಅದು ನಿಜಕ್ಕೂ ವರ್ಣಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯವಾದ ಸಂಭ್ರಮವಾಗಿತ್ತು!
ಆಂಟಿ ಈಗ ನನ್ನೆದುರು ಅರೆ ನಗ್ನರಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಅವರ ಬಿಳಿಯ ದೇಹದ ಸೊಬಗು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಸಾಧಾರಣವಾದುದು. ಮೇಣದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದಂತೆ ಜಾರುವ ಮೈ ಅವರದು. ಪುಟ್ಟದಾದ ಆ ಎದೆಯ ಗೋಪುರಗಳು ಅವರ ದೇಹಕ್ಕೆ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದಂತಿದ್ದವು.
ಈ ಹಿಂದೆಯೂ ಅವರ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೆನಾದರೂ ಆಗಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬೇರೆಯೇ ಇತ್ತು. ಆಗ ಅವರ ನಗ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ನೋಡುವ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಯೋಚಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಅನಪೇಕ್ಷಿತವಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಆಗ ಕೇವಲ ಯಂತ್ರದಂತೆ ವರ್ತಿಸಿದ್ದೆ.
ಆದರೆ ಈಗ ಅವರ ದೇಹವನ್ನು ನಗ್ನವಾಗಿ ನೋಡುವ ಅಪೇಕ್ಷೆ ನನ್ನ ಮನದಾಳದಲ್ಲಿ ಮೊದಲೇ ಅಂತರ್ಗತವಾಗಿತ್ತು. ಜೊತೆಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಇಂತಹ ಅವಕಾಶ ನನಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂಬ ಅವ್ಯಕ್ತವಾದ ಭಯ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆದುದರಿಂದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಇಂದೇ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಾತುರದಲ್ಲಿ ನಾನಿದ್ದೆ.
ನಾನು ಅವರ ಬಳಿ ಸರಿದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವುಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮೆಲ್ಲನೆ ಒತ್ತಿದೆ. ಅಪಾರವಾದ ಹಸಿವಿನಿಂದ ಬಳಲಿದವನ ಮುಂದೆ ರುಚಿಯಾದ ಅಡುಗೆಯನ್ನು ಬಡಿಸಿದಂತೆ ಆಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ!
ನಾನು ಅವರ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬಂದು ನಿಂತು ಆಂಟಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಎದೆಗಾನಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನನ್ನೆರಡು ಕೈಗಳನ್ನು ಅವರ ಕಂಕುಳ ಮುಖಾಂತರ ಹಾಯಿಸಿ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮರ್ಧಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಅವರು ಹಿತವಾಗಿ ಚೀರತೊಡಗಿದರು. ಅವರು ಆಗಾಗ್ಯೆ ನನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಾಗೆ ಚುಂಬಿಸುವಾಗ ಸಿಗುವ ಸುಖವೂ ಕಡಿಮೆಯೇನಲ್ಲ!
ಕೊಂಚ ಹೊತ್ತಿನ ಬಳಿಕ ಅವರು ನನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡರು. ನಾನೂ ನನ್ನ ಕೈಗಳಿಂದ ಅವರನ್ನು ನನೆದೆಗೆ ಬಲವಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡೆ. ಅವರ ಕೋಮಲವಾದ ಪುಟ್ಟ ಮೊಲೆಗಳು ನನ್ನದೆಗೆ ತಾಗಿ ಅಪ್ಪಚ್ಚಿಯಾದವು. ನನ್ನ ಬಲವಾದ ಅಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಮೈಮರೆತರು. ತಮ್ಮ ತುಟಿಗಳನ್ನು ನನ್ನ ತುಟಿಗೆ ಸೇರಿಸಿ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಚುಂಬನವನ್ನು ನೀಡಿದರು.
ಅನಂತರ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲಕ್ಕುರುಳಿಕೊಂಡೆವು. ನನ್ನ ಕೈ ಆಂಟಿಯ ಸೊಂಟದಲ್ಲಿದ್ದ ಲಂಗದ ಲಾಡಿಯನ್ನು ಅರಸಿತು. ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಆಂಟಿ ನನ್ನತ್ತ ಒಂದು ಆಕರ್ಷಕ ನೋಟವನ್ನೆಸೆದು, ‘ತುಂಟ’ ಎಂದು ನನ್ನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದರು, ಆ ಪಿಸು ಮಾತು ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲೊಂದು ತೆರನಾದ ಕಂಪನದ ಅಲೆಯನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿತು.
ನಾನು ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಅವರ ಲಂಗದ ಲಾಡಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದೆಳೆದೆ. ಲಾಡಿಯ ಗಂಟು ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡಿತು. ಅದರೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಎದೆಯ ಬಡಿತವೂ ಹೆಚ್ಚಿತು. ಕಣ್ಣುಗಳು ಆಂಟಿಯ ಯೋನಿಪುಷ್ಪವನ್ನು ನೋಡಲು ತವಕಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾನು ಕಾತುರದಿಂದಿದ್ದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಆಂಟಿಯ ಲಂಗವನ್ನು ಅವಸರವಸರವಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಲು ಉಪಕ್ರಮಿಸಿದೆ. ಅದನ್ನು ಕಂಡ ಆಂಟಿ, ಯಾಕೋ ಇಷ್ಟೊಂದು ಅವಸರ? ಎಂದರು.
ನಾನೇನೂ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ತಾವಾಗಿಯೇ ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಮ್ಮ ಲಂಗವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಲು ಸೊಂಟವನ್ನೆತ್ತಿ ಸಹಕರಿಸಿದರು. ಬಿಚ್ಚಿದ ಲಂಗವನ್ನು ತೆಗೆದು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿರಿಸಿ, ನಾನವರ ಕಾಲುಗಳ ನಡುವೆ ಬಂದೆ. ಆಂಟಿ ತಮ್ಮ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಮೊಣಕಾಲನ್ನು ಮಡಚಿ ಹಿಡಿದು ತಮ್ಮ ಯೋನಿಯನ್ನು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನೋಡಲಾಗದಂತೆ ಮುಚ್ಚಿ ಮಾಡಿದರು. ನನಗೆ ನಿರಾಸೆಯಾಯಿತಾದರೂ ಸೋಲುವವನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ನೋಟ ಅಂಟಿಯತ್ತ ಸರಿಯಿತು. ಅವರು ನನ್ನತ್ತ ತುಂಟ ನೋಟವೊಂದನ್ನು ಬೀರುತ್ತಿರುವುದು ನನ್ನರಿವಿಗೆ ಬಂತು. ಆ ಸುಂದರ ನೋಟ, ತುಟಿಗಳಂಚಿನಲಿ ಸುಳಿದುಹೋದ ಆ ಕಿರುನಗುವನ್ನು ಸವಿಯಲು ಅದು ತಕ್ಕ ಸಮಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಗುರಿ ಅಂಟಿಯ ಯೋನಿಪುಷ್ಪ! ಅದನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡಬೇಕೆನ್ನುವ ಹಠ ನನ್ನಲ್ಲಿ! ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಅವರ ಮಂಡಿಯ ಬಳಿಗೆ ತಂದು ಅವುಗಳ ನಡುವೆ ತೂರಿಸಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ. ಮೊದಲು ಕೊಂಚ ಪ್ರಯಾಸವಾದರೂ ಅನಂತರ ಆಂಟಿ ಬೇಕೆಂದೇ ಮಂಡಿಗಳನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದ ಕಾರಣ ಸುಲುಭವಾಯಿತು.
ತೆರೆದ ಮಂಡಿಗಳ ನಡುವಿನಿಂದ ತೊಡೆಗಳೆರಡೂ ಸಂಧಿಸುವ ಆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿದ್ದ ಆ ಮನೋಹರವಾದ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ನಾನು ನನ್ನೆರಡು ಕಣ್ಣುಗಳೆಂಬ ಕ್ಯಾಮರಾದಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ ಮೆದುಳೆಂಬ ಫಿಲಂನಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡೆ. ಅಮೃತವರ್ಷಿಣಿ ಚಿತ್ರದ ಕೋಡೈಕೆನಾಲ್‌ನ ರಮಣಿಯ ಕಣಿವೆಗಳನ್ನೂ, ಬೆಟ್ಟದ ಶಿಖರಗಳನ್ನೂ, ಸರೋವರಗಳನ್ನು ಕ್ಯಾಮರಾದಲ್ಲಿ ಹಿಡಿಯುವಂತೆ ನಾನು ಆಂಟಿಯ ಆ ಇಳಿಜಾರಾದ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು, ಅದರ ನಡುವಿನ ಉಬ್ಬಿದ ಪ್ರದೇಶವನ್ನೂ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿದ್ದ ರೋಮಭರಿತ ಪ್ರದೇಶವನ್ನೂ, ಅದರ ನಡುವಿನಿಂದ ಹಾದು ಹೋದ ಸೀಳನ್ನೂ ನೋಡತೊಡಗಿದೆ.
ನಾನು ನಿಂತು ಅವರ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಮರ್ಧಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಇರಬಹುದು, ಅವರ ಯೋನಿಯಿಂದ ಹರಿದ ಕಿರುಜಲಧಾರೆಯೊಂದು ತೊಡೆಗಳ ಮೇಲೆ ಹರಿದುಹೋದ ದೃಶ್ಯ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸಿತು. ನಾನು ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳಿಂದ ಅವರ ಯೋನಿಯ ನಡುವಿನ ಕಿರುದುಟಿಗಳನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಅಗಲಿಸಿದೆ. ನಸುಗೆಂಪಾದ ಒಳಗಿನ ಪ್ರದೇಶ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿತು. ತಳಭಾಗದಲ್ಲೊಂದು ಪುಟ್ಟ ರಂಧ್ರದಂತಿರುವ ಯೋನಿಮಾರ್ಗವೂ ಕಾಣಿಸಿತು. ನನ್ನ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆಂಟಿ ನನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದು ನನ್ನನ್ನು ತಮ್ಮ ಮೇಲಕ್ಕೆಳೆದುಕೊಂಡರು. ಅವರ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಆಸೆಯ ಮಹಾಪೂರವನ್ನೇ ಕಂಡೆ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಕೈಗಳನ್ನು ಚಾಚಿ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ತಮ್ಮ ಯೋನಿಯಲ್ಲಿರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದರು.
ಹಸಿಹಸಿಯಾದ ದ್ರವದಿಂದ ತೊಯ್ದುಹೋದ ಯೋನಿಮಾರ್ಗದ ಬಳಿ ಅದನ್ನು ಇರಿಸಿದರು. ನಾನು ನನ್ನ ಸೊಂಟವನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಒತ್ತಿದೆ. ಶಿಶ್ನವು ಜಾರಿ ಒಳಸೇರಿತು. ಜಾರುವ ದ್ರವದಿಂದ ಆವೃತವಾದ ಯೋನಿಮಾರ್ಗದೊಳಕ್ಕೆ ಸರಿದು ಹೋದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನಕ್ಕೆ ಅಪೂರ್ವವಾದಂತಹ ಅನುಭವಗಳ ಸುರಿಮಳೆ! ಸ್ವರ್ಗವೆಂದರೆ ಇದೇನಾ? ಎಂಬ ಗುಮಾನಿ.
ನಾನು ಜಾರುವ ಯೋನಿಯೊಳಗೆ ಇಳಿಸಿದ ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಒಳಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಹೊರಕ್ಕೆ ಜಾರಿಸಿದೆ. ಜಾರಿಸಿದಷ್ಟೂ ಅದೇನೋ ಸುಖ! ಅರಿಯಲಾಗದ ಅದೇನೋ ಸಂವೇದನೆ! ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿಯವರೆಗೆ ಸರಿದು ಹೋಗುವ ಮೈಯ ಪುಳಕ!
ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನಾನಿಂದು ಯೋನಿಯ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರತಿಸಲವೂ ಶಿಶ್ನವು ಒಳಹೋಗಿ ಹೊರಬರುವಾಗಿನ ಘರ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಸುಖ ಲಭಿಸುವುದೆಂಬ ಅರಿವು ನನಗಂತೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಕುತೂಹಲವಿತ್ತು ಅಷ್ಟೆ!
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ದೇಹಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಒಂದನ್ನೊಂದು ಮಿಳಿತವಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಆಂಟಿಯು ಅಗಲವಾಗಿ ತೆರೆದಿರಿಸಿದ ತೊಡೆಗಳ ನಡುವೆ ನಾನು ಏರಿಳಿಯತೊಡಗಿದ್ದೆ. ನಾನು ಭಾವಾವೇಷದ ತುತ್ತತುದಿಯತ್ತ ಸಾಗತೊಡಗಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ತುಟಿಗಳೂ ಪರಸ್ಪರ ಕಾರ್ಯಚಟುವಟಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದವು. ನನ್ನಂತೆಯೇ ಆಂಟಿಯೂ ಭಾವಾವೇಷದ ತುತ್ತತುದಿಗೆ ತಲುಪಿದ್ದುದು ಅವರ ಆವೇಷದಿಂದ, ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು.
ನಾನು ಸಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅವರಲ್ಲಿ ಸುರಿದುಹೊಗುತ್ತೇನೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನರಿವಿಗೆ ಬಂತು. ಅದೇ ಕ್ಷಣ ಆಂಟಿಯೂ ನನ್ನನ್ನು ತಮ್ಮ ಬಲವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಳಸಿ ತಬ್ಬಿಹಿಡಿದುಕೊಂಡರು. ನಾನು ಆ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕರಗಿ ಹೋದೆ. ನನ್ನ ಶಿಶ್ನದಿಂದ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿಯಾದ ರಸಧಾರೆ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿಯಂತೆ ಸಿಡಿದು ಉಕ್ಕಿ ಹರಿಯಿತು. ಧಾರೆಧಾರೆಯಾಗಿ ಹರಿದು ಒಳಸೇರಿತು.
ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆಯ ಕೆಳಗೆ ಒದ್ದೆಯಾದಂತೆ ಅನಿಸಿ ಕಣ್ಣುಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದಾಗ ಕಂಡದ್ದು ಗಾಢಾಂಧಕಾರ. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಾನೆಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನರಿವಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಕೈಯಿಂದ ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಪ್ಯಾಂಟಿನ ಮುಂಭಾಗವನ್ನು ತಡವಿ ನೋಡಿದೆ. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಅಂಟುಅಂಟಾದ ದ್ರವವು ಒಸರಿ ಒದ್ದೆಯಾಗಿರುವುದರ ಅರಿವಾಯಿತು. ಸೋಪಿನ ಮಿಶ್ರಣಕ್ಕಿರುವಂತಹ ಹಿತವಾದ ಸುವಾಸನೆ! ನಾನು ಸ್ಖಲಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಆಂಟಿಯ ಯೋನಿಯಲ್ಲಲ್ಲ!
ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವು ತಾನೇ ಕಾರಿಕೊಂಡಿದ್ದ ವೀರ್ಯರಸದಲ್ಲಿ ತೊಯ್ದು ತನಗೇನೂ ಅರಿಯದು ಎಂಬಂತೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿತ್ತು!ಅದುವರೆಗೆ ನಾನು ಕಂಡಿದ್ದು ಕೇವಲ ಕನಸಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಆಂಟಿಯ ಜೊತೆಯಲಲ್ಲಿ ಯಾವ ಲಾಡ್ಜ್‌ನಲ್ಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನಿದ್ದದ್ದು ಮೈಸೂರಿನ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲೇ!
ಎಂತಹ ಹಿತವಾದ ಕನಸು! ಆ ಕನಸನ್ನು ನೆನಸುತ್ತಲೇ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ರೋಮಾಂಚನಗೊಂಡಿತು. ಇನ್ನೊಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಆ ಕನಸು ಮುಂದುವರಿಯಬಾರದಿತ್ತೇ ಎಂದಿತು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು. ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಆ ಸುಂದರ ಕ್ಷಣಗಳು ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮೈ ಬಿಗಿದುಕೊಂಡಿತು. ನನ್ನ ಶಿಶ್ನವೂ ಹೆಡೆಯೆತ್ತಿ ನಿಂತಿತು.
ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಿಗೆ ಮೊದಲು ತನ್ನಲ್ಲಿದ್ದುದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಾರಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಪುರಷತನವು ಕನಸಿನ ಆ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಪುಟಿದೆದ್ದು ನಿಂತಿದೆ ಬಿರುಸಾಗಿ! ನಾನು ಮೈಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮುರಿದು ಮಗ್ಗಲು ಬದಲಿಸಿದೆ. ಮಂಚದ ಸನಿಹವೇ ಇದ್ದ ಕಿಟಕಿಯ ಮೂಲಕ ಹೊರಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದೆ. ಹೊರಗಿನ ಕಪ್ಪು ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಮಿನುಗಿದವು ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಗುಂಪು. ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಆ ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸೌಭಾಗ್ಯ ಆಂಟಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳು ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಸುಳಿದವು. ತಾರೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಆಂಟಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೇ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಳಪು ಎಂದೆನಿಸಿತು ನನಗೆ! ನನ್ನ ಕಂಗಳು ತಾರೆಗಳ ಲೋಕದಲ್ಲಿರುವ ತಾರೆಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವ ತಾರೆ ಆಂಟಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಸಮ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ತಾರೆಗಳ ಆ ಸುಂದರ ಲೋಕವನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮನಸ್ಸು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕನಸ್ಸಿನ ಅಂತರಾಳಕ್ಕೆ ಸರಿದು ಹೋಯಿತು. ನಾನು ಹಾಗೆಯೇ ನಿದ್ದೆಗೆ ಶರಣಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ತಟ್ಟಿ ಎಬ್ಬಿಸಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದು. ಆಗಲೇ ಬೆಳಗಾಗಿತ್ತು. ಯಾವುದೋ ಸುಂದರ ಲೋಕದಿಂದ ಜಾರಿ ಬಂದಂತೆ ನನಗನ್ನಿಸಿತು.
“ಟೈಮಾಯಿತು. ಆಂಟಿ ರೆಡಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನೀನು ಆಂಟಿಯ ಜೊತೆ ಬೇಲೂರಿಗೆ ಹೋಗೋಲ್ವೇನೋ?”
ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು, ಏಳು ಗಂಟೆಗೆಲ್ಲಾ ನಾವು ಬಸ್‌ಸ್ಟಾಂಡಿನಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕೆಂಬುದು.
ನಾನೆದ್ದು ಬಾತ್‌ರೂಮಿಗೆ ಓಡಿದೆ.ಮುಖ ತೊಳೆದು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಟ್ಟಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ತಿಂಡಿ ರೆಡಿಯಾಗಿತ್ತು. ಆಂಟಿ ಹೋಳಿಗೆ ಮಾಡಿ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ನಾನದನ್ನು ತಿಂದು ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ದನಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಆಂಟಿ ಮತ್ತು ಅಂಕಲ್ ಇಬ್ಬರೂ ರೆಡಿಯಾಗಿ ಆಟೋವನ್ನು ಕರೆಸಿ ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ಧರಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರು.
ನಾನು ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಆಟೋ ಏರಿದೆ. ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡ್ ತಲುಪಿದಾಗ ಬಸ್ಸು ಆಗ ತಾನೇ ಬಂದು ನಿಂತಿತ್ತು. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಜನರೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಆಂಟಿ ಇಬ್ಬರೂ ಬಸ್ಸನ್ನೇರಿ ಎಡಬದಿಯ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೆವು. ಬಸ್ ಹೊರಡುವ ಮೊದಲು ಆಂಟಿಯವರು ಮಹೇಶ್ ಅಂಕಲ್ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸುಧಾ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ತರಿಸಿದ್ದರು. ಆಂಟಿ ಅದನ್ನು ತೆರೆದು ನೋಡುವ ಮೊದಲೇ ನಾನದನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಓದತೊಡಗಿದೆ. ಆಂಟಿ ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಸುಮ್ಮನಾದರು.
ಬಸ್ ಬೇಲೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟಿತು. ನಾನು ಸುಧಾದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಧಾರಾವಾಹಿಗಳನ್ನು ಓದುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಓದು ಮುಗಿಯಲಿ ಎಂದು ಆಂಟಿಯೂ ಕಾದಿದ್ದಿರಬಹುದು. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರೂ ಸಹ ನನ್ನನ್ನು ಡಿಸ್ಟರ್ಬ್ ಮಾಡಲು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.
ಸುಧಾಳ ಅಂತರಂಗವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಜಾಲಾಡಿದ ನಂತರ ಇನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ಏನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ್ಲವೆನಿಸಿ ಅದನ್ನು ಮಡಚಿ ಸೌಭಾಗ್ಯ ಆಂಟಿಯ ಕೈಗಿತ್ತೆ. ಆಂಟಿ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತೆರೆದು ನೋಡಲು ಹೋಗದೇ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತಿಗಾರಂಭಿಸಿದರು.
“ಇದಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಬೇಲೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆಯಾ?”
“ಇಲ್ಲ ” ನಾನೆಂದೆ.
ಚುಟುಕಾಗಿ ನಾನವರಿಗೆ ನೀಡಿದ ಉತ್ತರಕ್ಕೋ ಏನೋ ಅವರು ನನ್ನನ್ನೊಮ್ಮೆ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿ ನೋಡಿ ಮೌನವಾದರು. ಒಂದು ಕ್ಷಣದ ಮೌನದ ಬಳಿಕ ಅವರು,
“ಬೇಲೂರಿಗೆ ಬರೋಕೆ ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟಾ ಇತ್ತಾ, ಇಲ್ಲ ನಿಮ್ಮಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ರೂಂತ ಬಂದೆಯಾ?” ಕೇಳಿದರು.
ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಏನು ಉತ್ತರಿಸಬೇಕೆಂದೇ ನನಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮನ ಒತ್ತಾಯ ಇತ್ತು ನಿಜ. ಆದರೆ ಆಂಟಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಪಯಣಿಸಲು ನನಗೂ ಇಷ್ಟವಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟು ಹೇಳಲು ಯಾವುದೋ ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಅಡ್ಡ ಬಂತು. ಜೊತೆಗೆ ಯಾಕೋ ಆಂಟಿಯ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿನ ಅಕ್ಕರೆ ಇಲ್ಲವೆನಿಸಿತು.
ಮೊದಲು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನನ್ನ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆಂಟಿ ಈಗ ಆ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ತೋರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಹೆಂಗಸರೆಲ್ಲಾ ಏಕೆ ಹೀಗೆ? ಒಂದೊಂದು ಸಮಯ ಒಂದೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರಲ್ಲ ಅಂತ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿತು.
ಆಂಟಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಾನು ಉತ್ತರಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರೂ ಸಹ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ಕೇಳಲು ಮುಂದಾಗಲಿಲ್ಲ.
ನಾನು ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ನೀಡದಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವರಿಗೆ ಬೇಸರವಾಗಿರಬಹುದೇನೋ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದ್ದ ಸುಧಾವನ್ನು ಹೊರ ತೆಗೆದು ಅದರಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಾಡಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತರು. ನಾನು ಕುಳಿತಿದ್ದೆಡೆಯಿಂದ ಕೊಂಚ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಜರುಗಿ ಕುಳಿತು ಕಣ್ಣನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಒರಗಿದೆ.
ತಲೆ ಗೊಂದಲಗಳ ಗೂಡಾಗಿತ್ತು. ನೂರೆಂಟು ವಿಷಯಗಳ ಮಂಥನ ಅಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.
ಬಸ್ಸು ವೇಗವಾಗಿ ಹಾಸನದತ್ತ ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಪರಿಸರವನ್ನೂ, ಸ್ಥಳಗಳನ್ನೂ, ಜಮೀನುಗಳನ್ನೂ, ಮನೆಗಳನ್ನೂ, ಜನರನ್ನೂ, ಪ್ರಾಣಿಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನೂ ಹಿಂದೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಅದು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು; ಕಾಲದಂತೆ! ಕಾಲವೂ ಯಾರನ್ನೂ, ಯಾವುದನ್ನೂ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ. ಸರಸರನೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುವುದಷ್ಟೆ ಅದರ ಕೆಲಸ. ಆದರೆ ನಾವು ಒದಗಿ ಬಂದ ಅವಕಾಶವನ್ನೂ, ಸಮಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಪರಿತಪಿಸುತ್ತೇವೆ. ಮತ್ತೆ ನಾವದನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಪಡೆಯಲಾರೆವು.
ಅದನ್ನು ಪಡೆಯಲು ನಾವು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಚಲಿಸಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಸಮಯದೊಂದಿಗೆ ನಾವೂ ಚಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕಲ್ಲ ಮುಂದಕ್ಕೆ! ಯಾವುದೋ ಹಳ್ಳಿಯ ಮೂಲಕ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಬಸ್ಸಿನೊಳಕ್ಕೆ ಚಲನಚಿತ್ರದ ಹಾಡೊಂದು ತೂರಿ ಬಂತು. ಅದು ಯಾವ ಚಲನಚಿತ್ರದ್ದು ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಆ ಹಾಡು ನನಗೆ ಹಿಡಿಸಿತ್ತು. ಮನಸ್ಸನ್ನೂ, ಹೃದಯವನ್ನೂ ಅದು ಮೀಂಟುವಂತಿತ್ತು.
‘ಬಾಳು ಒಂದು ಬಂಡಿ, ಓ ಪಯಣಿಗ
ಬಯಸಿದಂತೆ ಓಡದು, ಬಯಸಿದಂತೆ ಓಡದು,
ವಿಧಿಯು ಚಾಲಕ…’
ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಾಗ, ನಾನಿರುವುದು ಬೇಲೂರಿನಲ್ಲಿ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯಿತು. ಯಾವಾಗ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿದೆನೋ ತಿಳಿಯದು. ಬಸ್ಸು ಬೇಲೂರಿಗೆ ತಲುಪುವವರೆಗೆ ನನಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿತ್ತು.
ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಆಂಟಿ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡು ಮೇಲೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ನಾನು ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟುದುದನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಆಂಟಿ,
‘ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಮುಗೀತಾ ನಿದ್ದೆ?” ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು.
ನಾನು ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಉಜ್ಜಿಕೊಂಡೆ. ಅನಂತರ ಎದ್ದು ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಹೆಗಲಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡೆ. ಆಂಟಿಗೆ ಮೊದಲು ಇಳಿಯಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡಲು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿದು ನಿಂತೆ. ಅವರು ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಾನು ಅವರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದೆ.
ಬೇಲೂರು ಎಂಬ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸ್ಥಳವನ್ನು ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಸ್ಪರ್ಷಿಸಿದ್ದವು. ನನ್ನ ಮೈಮನಸ್ಸುಗಳು ಹಗುರಾಗಿರುವಂತೆ ನನಗೆ ಅನಿಸಿತು.ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಊರಿನ ಚಿತ್ರಣವನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯಿತು.ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೊಟ್ಟೆಯೂ ಹಸಿವಿನಿಂದ ತಾಳ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದುದು ಅರಿವಾಯಿತು. ಅದು ಆಂಟಿಯವರ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುವಂತೆ ಅವರು ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟು ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು,
“ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸೀತಾ ಇದೆಯಾ?”
ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ದೇಹಕ್ಕೂ ಹಸಿವಾಗಿತ್ತು. ಹೊಟ್ಟೆಯ ಹಸಿವನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ಹಿಂಗಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ದೈಹಿಕ ಹಸಿವನ್ನು ಹಿಂಗಿಸುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಅದನ್ನು ಯಾರ ಬಳಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಹೊಟ್ಟೆಯ ಹಸಿವು ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ಆಗುತ್ತೆ. ಆದರೆ ದೈಹಿಕ ಹಸಿವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿದ್ದು ಆಂಟಿ ಎಂದಿತು ಮನಸ್ಸು! ಹಾಗೆಂದು ಕಿರುಚಿ ಬಿಡಬೇಕೆನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಅದು ಗಂಟಲಿನಲ್ಲೇ ಉಡುಗಿ ಹೋಯಿತು. ಗಂಟಲಿನಿಂದಾಚೆಗೆ ಅದು ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ.
ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ‘ಹೂ0’ಗುಟ್ಟಿದೆ.ಇಬ್ಬರ ಕಾಲುಗಳೂ ಸನಿಹದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಹೋಟಲಿನತ್ತ ಚಲಿಸಿದವು. ಅಲ್ಲಿ ಖಾಲಿಯಿದ್ದ ಟೇಬಲ್ ಒಂದನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಅದರ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಇಬ್ಬರೂ ಎದುರುಬದುರಾಗಿ ಕುಳಿತೆವು.
“ನಿನಗೇನು ಬೇಕೋ ಅದನ್ನು ಹೇಳು” ಎಂದರು ಆಂಟಿ ಒರಟಾಗಿ.
“ನಿಮಗೇನೂ ಬೇಡವೇ?” ಆಂಟಿಯತ್ತ ತಿರುಗಿ ನಾನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದೆ.
“ನನಗೆ ಹಸಿವಿಲ್ಲ” ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಿ ಆಂಟಿ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದಾಚೆಗೆ ದೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತರು.
“ನನಗೂ ಹಸಿವಿಲ್ಲ” ಗಂಟು ಮುಖ ಹಾಕಿ ನಾನೆಂದೆ.
“ಮತ್ತೆ ನಾನು ಕೇಳಿದಾಗ ಯಾಕೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದೆ?” ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ ಆಂಟಿ,
“ಸರಿ ನನಗೂ ಸೇರಿಸಿ ಎರಡು ಪ್ಲೇಟು ದೋಸೆಗೆ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡು” ಎಂದರು. ಆಂಟಿಯ ಧ್ವನಿ ಸೋತಿತ್ತು .
ನಾನು ಸಪ್ಲೈಯರ್‌ನನ್ನು ಕರೆದು, ಎರಡು ದೋಸೆ ಹಾಗು ಎರಡು ಕಾಫಿಗೆ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿದೆ.
ಇಬ್ಬರೂ ದೋಸೆ ಹಾಗು ಕಾಫಿಯನ್ನು ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಇಳಿಸಿ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡಿಗೆ ಬಳಿಗೆ ಬಂದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ಬಸ್‌ಸ್ಟಾಂಡಿನ ಹೊರಗೆ ಹಳೇಬೀಡಿಗೆ ಹೋಗುವ ಟೆಂಪೋ ಒಂದು ಕಾದು ನಿಂತಿತ್ತು. ಅದರ ಡ್ರೈವರ್ ‘ಹಳೇಬೀಡು…ಹಳೇಬೀಡು’ ಎಂದು ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದುದು ಕೇಳಿಸಿತು. ನಾವು ಅದರ ಬಳಿಗೆ ನಡೆದೆವು. ಅದರಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಜನ ಕುಳಿತಿದ್ದರು.
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಅದನ್ನೇರಿದೆವು. ಟೆಂಪೋದ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಆಂಟಿಯನ್ನು ಕೂರಿಸಿ ನಾನು ಅವರ ಪಕ್ಕ ಹೊಗಿ ಕುಳಿತೆ. ಟೆಂಪೋ ಒಳಗಡೆ ಬೀಡಿ, ಸಿಗರೇಟಿನ ಹೊಗೆ ಹಾಗು ವಾಸನೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಆಂಟಿ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರೂ ಒಳಗಿನ ಹೊಗೆಯ ವಾಸನೆ ಅವರಿಗೆ ಸಹ್ಯವಾಗದೇ ಸೆರಗಿನಿಂದ ಮೂಗನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಜನರಿಂದ ಭರ್ತಿಯಾದ ಟೆಂಪೋ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟಿತು. ದಾರಿಯಲ್ಲ್ಲೂ ಒಂದಷ್ಟು ಜರು ಟೆಂಪೋವನ್ನು ಹತ್ತಿದರು. ಒಂದು ಕಡೆಗೆ ಓರೆಯಾದ ಟೆಂಪೋ ಬಸುರಿ ಹೆಂಗಸಿನಂತೆ ಕಷ್ಟದಿಂದ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಚಲಿಸತೊಡಗಿತು.
ನಾವು ಹಳೇಬೀಡನ್ನು ತಲುಪಿದಾಗ ಗಂಟೆ ಒಂದಾಗಿತ್ತು.ಇಬ್ಬರೂ ನಡೆದೇ ಮನೆಯನ್ನು ತಲುಪಿದೆವು. ಆಂಟಿಯನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಸಡಗರ, ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಅವರ ಮನೆಯವರು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬದ ವಾತಾವರಣ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿತು.ಆಂಟಿ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ನನ್ನ ಪರಿಚಯವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು. ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಂಟಿಯ ತಾಯಿ, ತಂದೆ, ಅಕ್ಕ, ಭಾವ ಮತ್ತು ಅವರ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು ಸೇರಿ ಒಟ್ಟು ಆರು ಜನರಿರುವುದು ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು.
ಎಲ್ಲರ ಪರಿಚಯವೂ ಆದ ನಂತರ ಒಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಉಭಯಕುಶಲೋಪರಿ. ಎಲ್ಲರೂ ಆಂಟಿಯನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದಿದ್ದರು. ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿರಲು ನನಗೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಕಾಲೆಳೆಯುತ್ತಾ ಹೊರಕ್ಕೆ ಬಂದೆ. ಮನೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸೀಬೆಯ ಮರವಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಸೀಬೆ ಹಣ್ಣುಗಳಿವೆಯೇ ಎಂದು ಅರಸಿದವು. ಒಂದೆರಡು ಹಣ್ಣುಗಳು ಕಾಣಿಸಿದವು. ಆದರೆ ಅವು ಕೈಗೆಟುಕದಷ್ಟು ಮೇಲಿದ್ದವು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಅದು ಸೌಭಾಗ್ಯ ಆಂಟಿಯಂತೆ ಕಾಣಿಸಿದವು. ಅವು ಕೈಗೆಟುಕದವು ಎಂದೆನಿಸಿದಾಗ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ್ದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಆ ಮರವನ್ನು ಒರಗಿ ನಿಂತೆ.
ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆಂಟಿಯ ಅಣ್ಣನ ಮಗ ಪುಟುಪುಟ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಾ ಓಡಿ ಬಂದ. ಅವನ ಮೂಲಕ ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಬರಲು ಆದೇಶ ಬಂತು. ನಾನು ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆದು ಒಳಕ್ಕೆ ಅಡಿಯಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನೆಲದ ಚಾಪೆಯನ್ನು ಹಾಕಿ ಬಾಳೆಎಲೆಯನ್ನು ಹಾಸುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ನಾನು ಹೋಗಿ ಒಂದೆಡೆ ಬಾಳೆ ಎಲೆಯ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಆಂಟಿಯ ಅಣ್ಣನ ಮಕ್ಕಳು ಬಂದು ಕುಳಿತರು. ಕುಳಿತಲ್ಲೇ ನಾನು ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಪರಿಚಯಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಅವರಿಬ್ಬರ ಹೆಸರು ಕಾರ್ತಿಕ್ ಮತ್ತು ಯಶೋದ.
ಊಟವಾದ ನಂತರ ನಾನು ಮತ್ತೆ ಮನೆಯ ಹೊರಗಿನ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಕಲ್ಲು ಚಪ್ಪಡಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆ. ನನಗೆ ಸಾತ್ ನೀಡಿದವರು ಕಾರ್ತಿಕ್ ಮತ್ತು ಯಶೋದ. ಕಾರ್ತಿಕ್ ಕೊಂಚ ತುಂಟ. ಅವನ ಕಾಲುಗಳು ಒಂದೆಡೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸದಾ ಚಲನಶೀಲ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಅವನದು. ಆದರೆ ಅವನಿಗಿಂತ ಚಿಕ್ಕವಳಾದ ಯಶೋದ ಹಾಗಲ್ಲ. ಅವಳದು ಸೌಮ್ಯ ಸ್ವಭಾವ. ಆದರೆ ಬಲು ಮಾತುಗಾರ್ತಿ. ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ಮಾತನಾಡುವ ನನ್ನನ್ನು ಮಾತಿಗೆಳೆಯುತ್ತಾ ಏನಾದರೊಂದು ಹೊಸ ವಿಷಯವನ್ನು ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ಅವಳು ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹಾಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಅಚ್ಚರಿಯ ವಿಷಯವೊಂದನ್ನು ಅವಳು ಹೊರಗೆಡಹಿದ್ದಳು!
ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದುದು ಆರು ಜನ ಮಾತ್ರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಲ್ಲಿ ಏಳನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರು ಇದ್ದರು! ಅದು ಸೌಭಾಗ್ಯ ಆಂಟಿಯ ಸೋದರಿ. ಆಕೆಯ ಹೆಸರು ಅಮೃತ!
ಎರಡು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೆ ಅವಳು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಹೊರಗಾಗಿದ್ದಳಂತೆ. ಇವತ್ತು ಸಂಜೆ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಪೂಜೆ, ಪುನಸ್ಕಾರಗಳು ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ನಡೆಯುತ್ತವೆಯಂತೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ತುಂಬಿದ್ದು ಆ ಪುಟ್ಟ ಪೋರಿ!
ಆಂಟಿ ತನ್ನೂರಿಗೆ ಯಾಕೆ ಬಂದರು ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಾಳಕ್ಕೆ ಅರಿವಾದದ್ದು ಆಗಲೇ!
ಆದರೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅದಲ್ಲ!
ನಾವು ಊಟಮಾಡುವಾಗ ಆಂಟಿಯ ತಂಗಿ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತು ಊಟ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಗಂಟೆಗಳಾದರೂ ಆಕೆ ನನಗೆ ದರ್ಶನವನ್ನು ನೀಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆ? ಬಹುಶಃ ಆಕೆಯದು ನಾಚಿಕೆಯ ಸ್ವಭಾವವಿರಬಹುದು ಇಲ್ಲವೇ ಹೊರಗಾದಾಗ ಯಾರಿಗೂ ಮುಖ ತೋರಿಸಬಾರದೆಂಬ ಹೊಸ ನಿಯಮವೇನಾದರೂ ಇವರಲ್ಲಿ ಇರಬಹುದು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನಲ್ಲೊಂದು ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲವೂ ಮನೆಮಾಡಿತ್ತು. ಆಕೆ ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ್ಲಿರಬಹುದು ಯಾರ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಬೀಳದಂತೆ ಆಕೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿರಬಹುದು ಎಂದು. ಆಕೆಯನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡಬೇಕೆಂಬ ಕುತೂಹಲ!
ನಾನು ಯಶೋದಳನ್ನು ಕೇಳಿದೆ,
“ಅಮೃತ ಆಂಟಿ ಈಗ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ?”
ನಾನು ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಆಕೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಬೀರಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ನನ್ನನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ನೋಡಿದಳು. ಆಂಟಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಷ್ಟೇ ಚೆಲುವಾದ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅವು! ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. ಸಾಗರದಂತೆ ಆಳವೂ, ನಿಗೂಢವೂ ಆಗಿತ್ತು ಆ ಕಣ್ಣ ನೋಟ!
” ಮತ್ತೆ ಹಿತ್ತಲಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಮನೆಯಿದೆಯಲ್ಲಾ. ಅಲ್ಲೇ ಅವರಿದ್ದಾರೆ!”ಎಂದಳು ಆ ಪುಟಾಣಿ.
ನನ್ನ ಕುತೂಹಲ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಹೊರಗಾದವರನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಇರಿಸುವುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ವಿಷಯ. ಆಕೆ ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರದೇ ಹಿತ್ತಿಲಲ್ಲಿರುವ ಇನ್ನೊಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏಕಿದ್ದಾಳೆ? ನನಗದು ಅರ್ಥವಾಗದ ಪ್ರಶೆಯಾಗಿತ್ತ್ನು. ಆದರೂ ಆಕೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿಯೇ ಬಿಡಬೇಕೆಂಬ ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿತ್ತು.
